Klein van formaat, groots in impact
Verscholen in een rustige vallei in de buurt van het prachtige Italiaanse heuvelstadje Bomarzo ligt een bizarre en verontrustende bezoekersattractie die bekend staat als de Tuin der Monsters. De tuin werd aangelegd in de 16e eeuw en staat bekend om een verzameling groteske en angstaanjagende monumentale sculpturen die eruit zien alsof ze rechtstreeks uit een horrorshow zijn geplukt. Sommige stukken zijn geïnspireerd door oorlog en verdriet. Vreemd genoeg zijn andere gemaakt om juist vrede en harmonie uit te drukken.
Wie zit er achter deze unieke en surrealistische tuin en wat kun je verwachten als je over de drempel durft te stappen? Klik verder en verwonder je!
Bomarzo ligt ongeveer 25 km ten noordoosten van Viterbo in de Italiaanse regio Lazio. Alleen al de hoge ligging maakt dit charmante heuvelstadje de moeite waard om te verkennen. Maar er is nog een veel betere reden om Bomarzo te bezoeken.
Verscholen in een beboste vallei achter de verweerde stadsmuren van Bomarzo ligt een park dat zijn gelijke niet kent in Italië. Bovendien is het niet in eerste plaats ontworpen om te behagen, noch shockeren.
Welkom in het Parco dei Mostri, oftewel het Park van de Monsters. Deze buitengewone bezoekersattractie, ook wel bekend als de Tuin der Monsters, is berucht vanwege de verzameling groteske en angstaanjagende beelden in de vorm van reusachtige beesten en mythische wezens.
De tuin werd in de 16e eeuw aangelegd in opdracht van Pier Francesco Orsini (1523-585), de hertog van Bomarzo. Hij huurde de Italiaanse renaissancearchitect Pirro Ligorio in om het ontwerp te maken en beeldhouwer Simone Moschino om een reeks bizarre en fascinerende kunstwerken te maken, gebeiteld uit lokale steen in een maniëristische stijl, een ruwe 16e-eeuwse versie van het surrealisme.
Surrealistisch beschrijft het best de ervaring van het ontdekken van de monsterlijke figuren die over het landgoed verspreid staan, stukken zoals de schreeuwende Orcus, een god van de onderwereld, in wiens gapende mond bezoekers schijnbaar worden opgeslokt als ze zich in deze angstaanjagende omgeving wagen.
Historici zijn er nog steeds niet achter wat Orsini probeerde over te brengen met zijn angstaanjagende creaties. Hij was generaal in het leger van de paus tijdens de Italiaanse oorlogen, die tussen 1494 en 1559 werden uitgevochten. Hij had de dood van dichtbij meegemaakt, waaronder het overlijden van veel vrienden.
Orsini was ook krijgsgevangene en werd jarenlang door de vijand vastgehouden voor losgeld. Kort na zijn vrijlating in 1547 verloor Orsini zijn vrouw aan een ziekte. Het park is aan haar nagedachtenis gewijd.
Maar waarom koos de rouwende echtgenoot ervoor om haar te herdenken met zo'n verontrustend gedenkteken in plaats van haar leven op een rustige en serene manier te herdenken?
Een aanwijzing is te vinden in een inscriptie die in een stenen bank in de tuin is gekerfd en die zich in het Engels laat vertalen als: "Jullie die door de wereld zwerven en hoge en prachtige wonderen willen zien, kom hier waar er afschuwelijke gezichten, olifanten, leeuwen, beren, ogres en draken zijn."
De verschrikkingen van de oorlog en het persoonlijke verlies zorgden ervoor dat Orsini afstand nam van religie en het Epicurisme omarmde, een filosofie die het best omschreven kan worden als een vorm van hedonisme gedefinieerd door het nastreven van genot.
Het probleem met het epicurisme is de paradox die het creëert. Als God almachtig en algoed is, waarom is er dan kwaad en lijden in de wereld? Was dit de vraag die Orsini probeerde te beantwoorden toen hij zijn Tuin der Monsters bedacht?
Hoewel de tuin vol monsters geïnterpreteerd kan worden als een visuele manier om zijn demonen aan te pakken, liet Orsini zich bij het ontwerpen van het park ook inspireren door de klassieke literatuur. Zijn eigen naam voor het landgoed was 'Villa der Wonderen', een verwijzing naar de arcadische visie die hij had op een plek van rustieke onschuld en harmonie met de natuur.
Er staan meer dan 30 beelden en sculpturen in de tuin. Een van de meer herkenbare stukken is de gevleugelde Fury. Gewapend met klauwen en een lange geschubde staart is Fury een eng uitziende gevleugelde slang, hoewel haar gezicht een kalme blik uitstraalt.
Nog woester is een vreemd antropomorf wezen dat lijkt op een gevleugelde draak met hoeven die wordt aangevallen door een paar leeuwen. Er is gesuggereerd dat dit stuk het conflict tussen de natuurlijke wereld en de bovennatuurlijke wereld voorstelt.
Bovenop een deel van het park dat ooit dienst deed als theater staan zeven zuilen met bustes, elk bekroond door een mand. Sommige bustes hebben vier gezichten, die ofwel de vier gezichten van de mens ofwel de godheid Janus met vier gezichten voorstellen.
Een van de meer opvallende beeldhouwwerken is Elefante, ook bekend als Hannibals oorlogsolifant. Dit werk is representatief voor de tragische gebeurtenissen uit Orsini's militaire carrière. Deze olifant werd gebruikt door de zeer succesvolle Carthaagse generaal Hannibal in de strijd met het Romeinse leger tijdens de Tweede Punische Oorlog rond 200 voor Christus in een gebied niet ver van Bomarzo. De slurf van het dier is rond het lichaam van een Romeinse legionair gewikkeld, waarschijnlijk als verwijzing naar het lijden dat soldaten in de oorlog werd aangedaan.
De twee sfinxen in de tuin staan op sokkels met cryptische inscripties die de toon zetten voor het rijk dat wordt betreden. De hier afgebeelde luidt: "Jij die hier binnenkomt, zet je geest er steeds meer open en vertel me dan of deze wonderen zijn gemaakt bij wijze van trucage of kunst."
Een van de meest iconische bouwwerken van Bomarzo is het scheve huis dat overhelt vlakbij de oorspronkelijke ingang van de tuinen. Wilde Orsini de geest verwarren en het gevoel van perceptie veranderen door opdracht te geven tot de bouw van zo'n desoriënterend stukje architectuur?
De tuin toont twee voorbeelden van Ceres, de oude Romeinse godin van de landbouw, graanoogsten, vruchtbaarheid en moederlijke relaties. Ze zijn allebei vreemd geproportioneerd met overdreven ledematen en ze balanceren elk een brede vaas op hun hoofd.
Simone Moschino's Nymph doet historici al eeuwenlang op hun hoofd krabben. Slaapt ze of is ze stervende? Sensueel en kwetsbaar in gelijke mate, wordt ze bewaakt door een hond, een trouwe hond die zijn meesteres bewaakt.
Het omgekeerde beeld van een orka is toepasselijk geplaatst bij een stromende beek, het water dat het roofdier nodig heeft om te overleven. Zijn tanden zijn duidelijk zichtbaar.
De prachtige schildpad in de tuin heeft een beeld van Nike dat op een bol staat. Een symbool voor het langzaam en geduldig doorlopen van de tijd terwijl een haastiger leven wankel op de bol balanceert.
Het Nymphaeum, dat uit massief gesteente is gehouwen, was oorspronkelijk bedekt met een stevig gewelfd dak. In de Griekse mythologie werden de nimfen meestal geassocieerd met vruchtbare, groeiende dingen, zoals bomen, of met water. Ze werden gezegend met een lang leven en waren over het algemeen vriendelijk voor de mens. De inscriptie op de muur luidt: "De grot en de fontein bevrijden je van elke duistere gedachte."
Twee staande stenen beren, letterlijk orsini in het Italiaans, begroeten bezoekers van Bomarzo. De dieren staan symbool voor de familienaam.
Het krachtigste beeld in termen van visuele kracht is ongetwijfeld de Fighting Giants, of Worstelende Reuzen. Het beeld, dat een reus afbeeldt die een andere reus doormidden scheurt, is naar verluidt geïnspireerd op een gedicht genaamd 'Orlando Furioso' dat parallel liep aan een gebeurtenis in Orsini's leven waarbij liefde, jaloezie en dood een rol speelden.
Deze opschepperige inscriptie bij de vechtende reuzen luidt: "Als het oude Rhodes verheven werd door zijn kolos, dan wordt mijn hout ook glorieus. Meer kan ik niet doen. Ik doe zoveel als ik kan."
De nieuwsgierige zeemeermin met twee staarten is een bekend figuur in de Etruskische cultuur. Ze is vaak te vinden op grafurnen en als motief in de Toscaanse architectuur. Hier dienen haar dubbele staarten als nieuwe parkbankjes.
In het verleden hebben mensen daadwerkelijk gedineerd in de mond van de hel, de enorme opening van de eerder genoemde Orcus. Hoewel dit vandaag de dag niet wordt aangemoedigd, blijkt de ervaring vergelijkbaar met eten en gegeten worden. Dit is nog een verwijzing naar dualiteit, die veel van de beelden en monumenten vertegenwoordigen.
De bank in de mond is uitgehouwen uit gesteente en kan als picknicktafel dienen. Orcus' ogen en mond laten genoeg licht binnen om de ruimte zwakjes te verlichten.
Het hoogste punt in de Tuin der Monsters wordt gemarkeerd door de Tempel van de Eeuwigheid. Deze werd 20 jaar na de start van het park gebouwd ter nagedachtenis aan de vrouw van Pier Francesco Orsini, Giulia Farnes. Het herbergt momenteel de graven van Giovanni Bettini en Tina Severi, de eigenaars die de tuin in de 20e eeuw restaureerden.
Bronnen: (Atlas Obscura) (Jeffrey Bale's World of Gardens)
Zou jij de griezelige Tuin der Monsters in Italië durven bezoeken?
Deze schokkende en verontrustende bezoekersattractie is uniek
REIZEN Curiosities
Verscholen in een rustige vallei in de buurt van het prachtige Italiaanse heuvelstadje Bomarzo ligt een bizarre en verontrustende bezoekersattractie die bekend staat als de Tuin der Monsters. De tuin werd aangelegd in de 16e eeuw en staat bekend om een verzameling groteske en angstaanjagende monumentale sculpturen die eruit zien alsof ze rechtstreeks uit een horrorshow zijn geplukt. Sommige stukken zijn geïnspireerd door oorlog en verdriet. Vreemd genoeg zijn andere gemaakt om juist vrede en harmonie uit te drukken.
Wie zit er achter deze unieke en surrealistische tuin en wat kun je verwachten als je over de drempel durft te stappen? Klik verder en verwonder je!