Elke 30 seconden trouwt er een meisje
De magnetische noordpool van de aarde is aan het verschuiven. Hoewel dit eeuwenlang een geleidelijk proces is geweest, hebben recente waarnemingen een verandering in het tempo van de beweging aan het licht gebracht. Maar waarom gebeurt dit en wat zijn de gevolgen voor onze planeet?
Van de manier waarop onze smartphones werken tot de navigatie van vliegtuigen, de verschuivende magnetische noordpool heeft een verrassende invloed op ons dagelijks leven.
Geïntrigeerd? Klik door deze galerij om het zwervende magnetische veld van de aarde en de verrassende implicaties ervan te ontdekken.
De aarde is een gigantische, bolvormige magneet. De aarde is omgeven door een magnetisch veld dat in de tijd en in de ruimte verschuift. Dit veld is afkomstig van verschillende bronnen binnen en buiten de aarde.
Het lijkt erg op het veld dat wordt gecreëerd door een staafmagneet, maar dan geplaatst in het middelpunt van de aarde. Magnetische velden worden gecreëerd door bewegende elektrische ladingen. In een staafmagneet zijn deze ladingen elektronen die rondjes draaien in atomen.
Wetenschappers bestuderen het magnetisme van de aarde al eeuwenlang. William Gilbert, een 17e-eeuwse Engelse natuurkundige, was een pionier op dit gebied. Zijn experimenten en het gebruik van termen als 'elektrische kracht' en 'magnetische pool' legden de basis voor de moderne elektriciteit.
Gilberts boek uit 1600, 'De Magnete', zorgde voor een revolutie in het begrip van magnetisme. Na uitgebreid onderzoek stelde hij voor dat de aarde zich gedraagt als een reusachtige staafmagneet, wat het gedrag van kompasnaalden en magnetische variaties gekoppeld aan geografische kenmerken verklaart.
Hij besprak het magnetisme van de aarde aan de hand van een model: een bolvormig stuk laststeen dat een terrella (kleine aarde) wordt genoemd. Magnetische naalden op een terrella wijzen naar de noordpool (aangeduid als punt A). Zelfs op een oneffen oppervlak, zoals bij punt O, wijzen de naalden nog steeds naar het noorden.
In het begin van de 19e eeuw bestudeerden wetenschappers het magnetisme van de aarde met behulp van dipnaalden. Deze maten de hoek van het magnetische veld van de aarde op een willekeurig punt. Naalden staan horizontaal op de evenaar en verticaal op de polen. Wetenschappers gebruikten dompelnaalden op expedities vanaf de 18e eeuw.
De Schotse schout-bij-nacht Sir James Clark Ross ontdekte de Noordelijke Magnetische Pool in het noorden van Canada voor het eerst in 1831, na een aantal Arctische expedities.
Een beter begrip van de magnetische polen van de aarde leidde tot vooruitgang in de navigatie. De 'True Course Finder', bijvoorbeeld, automatiseerde berekeningen voor zeelieden, waardoor ingewikkelde formules niet meer nodig waren. Vóór deze apparaten konden zeelieden alleen het magnetische noorden bepalen met een kompas, waardoor ze extra berekeningen nodig hadden voor het ware noorden.
Eeuwenlang hebben wetenschappers de magnetische noordpool gevolgd. In tegenstelling tot de stationaire geografische noordpool is de magnetische noordpool voortdurend in beweging. Tussen 1600 en 1900 bewoog hij ongeveer 10-15 kilometer per jaar.
In de jaren 1990 dreef het naar de Atlantische Oceaan voordat het versnelde richting Siberië. Aan het begin van de jaren 2000 was de snelheid toegenomen tot ongeveer4 kilometer per jaar.
In 2005 probeerden de Canadese geofysicus Larry Newitt en de Franse geoloog Jean-Jacques Orgeval het magnetische veld van de aarde vast te stellen tijdens een expeditie naar het Canadese noordpoolgebied. Ze bevestigden dat de dolende pool internationale wateren was binnengedrongen en op weg was naar Siberië.
Het World Magnetic Model (WMM), gezamenlijk ontwikkeld door het Amerikaanse National Geophysical Data Center en de British Geological Survey (BGS), is een grootschalig model van het magnetisch veld van de aarde dat wordt gebruikt om de locatie van de pool te voorspellen. Het WMM wordt elke vijf jaar bijgewerkt en de nieuwste versie is nu beschikbaar.
Terwijl de reis richting Rusland doorgaat, is de magnetische migratie van de Noordpool de afgelopen vijf jaar vertraagd tot ongeveer 35 kilometer per jaar. Deze snelheid van vertraging is volgens wetenschappers ongekend.
Een team onder leiding van professor Phil Livermore van de Universiteit van Leeds heeft een verklaring voorgesteld voor het recente gedrag van de magnetische Noordpool. Hij suggereert dat de pool gevangen zit in een touwtrekwedstrijd tussen twee concurrerende magnetische krachten, de ene onder Canada en de andere onder Siberië.
Livermore suggereert dat de Canadese magnetische patch uitgerekt en gesplitst is, waardoor de Siberische patch mogelijk sterker is geworden. Deze verschuiving in het evenwicht zou de verschuiving van de pool naar Rusland kunnen verklaren.
De buitenkern van de aarde bestaat voornamelijk uit gesmolten ijzer, een vloeibaar metaal. Als warmte uit de kern ontsnapt, beweegt dit gesmolten ijzer en wordt het magnetische veld van de aarde opgewekt.
Onvoorspelbare veranderingen in de wervelende beweging van dit gesmolten ijzer, dat zich ongeveer 3.218 kilometer onder het oppervlak bevindt, beïnvloeden het magnetische veld van de aarde en de positie van de magnetische pool.
"Het is net een reusachtige kop thee," legt William Brown uit, een wereldwijde modelleur van het aardmagnetisch veld bij de British Geological Survey. "Het is een hete vloeistof met de substantie van water."
De beweging van de noordelijke magnetische pool is cruciaal voor nauwkeurige navigatie. De gegevens die worden verzameld door de beweging te volgen, worden gebruikt om kompassen en andere navigatieapparaten te kalibreren.
Het speelt een rol in alledaagse GPS-systemen, waaronder de kompasfunctie op onze smartphones.
Landingsbanen van luchthavens zijn genummerd op basis van hun kompasrichting. Als het magnetisch veld van de aarde verschuift, moeten deze nummers worden bijgewerkt. De noordbaan van Berlin Brandenburg Airport veranderde bijvoorbeeld van 25R/07L naar 24R/06L in oktober 2024.
Hoewel het onmogelijk is om exacte bewegingen te voorspellen, blijft de BGS het magnetische veld van de aarde in de gaten houden. Ze gebruiken een netwerk van grondstations en satellieten om het veld op verschillende locaties in kaart te brengen.
Wetenschappers weten dat het gesmolten ijzer in de kern van de aarde voortdurend wervelt en dat de magnetische polen altijd bewegen. Is het dan mogelijk dat er een volledige omkering plaatsvindt, waarbij het noorden het zuiden wordt en omgekeerd?
Hoewel omkeringen van de aardmagnetische polen niet vaak voorkomen, zijn ze in de geschiedenis van de aarde wel voorgekomen.
De laatste volledige omkering vond 780.000 jaar geleden plaats. Een tijdelijke omkering vond 41.000 jaar geleden plaats, maar die duurde slechts 250 jaar voordat hij terugkeerde naar, de positie waar de polen zich vandaag de dag nog steeds bevinden.
Hoewel omkeringen van de aardmagnetische polen alarmerend kunnen klinken, vinden ze over een lange periode plaats en vormen ze geen directe bedreiging voor het leven. Wetenschappers hebben bevestigd dat dergelijke gebeurtenissen geen significante kortetermijnveranderingen veroorzaken in het milieu van de aarde.
Zie ook: Zijn we aan het uitsterven?
Bronnen: (The Times) (USA Today) (Britannica) (National Centers for Environmental Information)
Wetenschappers observeren ongekende beweging van de magnetische noordpool
De invloed van het zwervende magnetische veld van de aarde
LIFESTYLE Wetenschap
De magnetische noordpool van de aarde is aan het verschuiven. Hoewel dit eeuwenlang een geleidelijk proces is geweest, hebben recente waarnemingen een verandering in het tempo van de beweging aan het licht gebracht. Maar waarom gebeurt dit en wat zijn de gevolgen voor onze planeet?
Van de manier waarop onze smartphones werken tot de navigatie van vliegtuigen, de verschuivende magnetische noordpool heeft een verrassende invloed op ons dagelijks leven.
Geïntrigeerd? Klik door deze galerij om het zwervende magnetische veld van de aarde en de verrassende implicaties ervan te ontdekken.