▲

Earhart zag haar eerste vliegtuig op de Iowa State Fair in Des Moines, en haar vader probeerde haar te interesseren om een vlucht te maken. Maar pas in 1920, toen Amelia 23 was, begon ze met vlieglessen.

▲

Geboren in Atchison, Kansas, werden Amelia en haar kleine zusje Grace, die ze Pidge noemde, niet opgevoed om 'aardige kleine meisjes' te zijn, volgens de website van het Amelia Earhart Project.

▲In 1932 werd Amelia de eerste vrouw die solo de Atlantische Oceaan overvloog.

▲Amelia verloor echter de controle over haar Lockheed Electra 10E tijdens de start en moest haar vliegtuig naar de fabriek sturen voor reparaties.

▲In juni 1937 ging ze naar Miami om haar poging om de wereld rond te vliegen voort te zetten, dit keer met Fred Noonan als haar navigator.

▲Het paar besloot om belangrijke communicatie- en navigatie-instrumenten achter te laten om onbekende redenen. Een theorie is dat ze ruimte wilden maken voor extra brandstof voor de lange vlucht.

▲Het paar arriveerde 21 dagen later in Nieuw-Guinea. Het volgende deel van de reis was om van Nieuw-Guinea naar Howland Island te vliegen, een klein eiland midden in de Stille Oceaan.

▲In maart 1937 vloog ze naar Hawaï met medevlieger Paul Mantz om de vlucht te beginnen die haar de eerste persoon van elk geslacht zou hebben gemaakt om de wereld rond de evenaar, het breedste punt van de aarde, te omcirkelen.

▲Earhart werd voor het laatst gehoord op 2 juli 1937, toen ze voor het laatst communiceerde met een nabijgelegen kustwacht schip. Zij, Noonan en haar beroemde vliegtuig werden nooit meer gezien.

▲De Amerikaanse marine voerde meer dan twee weken lang een grootschalig zoekactie uit. Omdat het moeilijk te geloven was dat Earhart simpelweg verdwenen was en was overleden, begonnen veel van haar bewonderaars de theorie te formuleren dat ze een spion was of gevangen genomen door vijanden van de Verenigde Staten.

▲Twee jaar later, in 1939, verklaarde de Amerikaanse regering officieel zowel Earhart als Noonan als overleden, hoewel hun lichamen nooit werden gevonden.

▲In de zomer van 2017 ontdekte een documentaireteam van het History Channel een foto die volgens berichten Earhart zou tonen in de Marshalleilanden. De lopende hypothese was dat ze de crash had overleefd en in de Stille Oceaan was gebleven.

▲Na het verschijnen van de foto vonden twee bloggers echter de originele foto in een Japans fotoboek met een datum: 1935, toen Earhart nog in leven was en gezond. Het mysterie bleef voortduren.

▲In 1940 ontdekten Britse functionarissen 13 menselijke botten op Nikumaroro, een onbewoond eiland in de Zuidelijke Stille Oceaan.

▲Datzelfde jaar analyseerde arts D.W. Hoodless de botten en concludeerde dat ze toebehoorden aan een korte, Europese man.

▲In 1998 herzag een groep onderzoekers van de International Group for Historic Aircraft Recovery de metingen van Dr. Hoodless en concludeerden dat de botten mogelijk toebehoorden aan een lange vrouw.

▲In 2001 vond een eerder zoekteam mogelijke aanwijzingen van een schipbreukeling, waaronder de resten van verschillende kampvuren, en Amerikaanse voorwerpen zoals een zakmes, een vrouwelijk poederdoosje, een ritssluiting, en glazen potten op het eiland.

▲Amelia was ongeveer 1,70 m of 1,73 m lang, waardoor hoop en interesse opnieuw werden opgewekt.

▲In juni 2017 stuurde dezelfde internationale groep een expeditie van archeologen met forensische honden naar Nikumaroro op zoek naar andere botten, maar de zoektocht was niet succesvol.

▲Het was inmiddels drie jaar geleden dat Earhart was verdwenen. Het zoekteam vond ook een deel van een schoen, blijkbaar van een vrouw, een ouderwetse navigatieinstrumentenkist vergelijkbaar met degene die ze gebruikte, en een Benedictijnse fles, iets wat Earhart bekend stond te dragen.

▲De groep suggereerde dat Earhart en Noonan mogelijk op Nikumaroro waren geland en daar ten minste enkele dagen hadden overleefd, terwijl ze noodsignalen uitzonden.

▲Toegevoegd aan het mysterie rond Earhart's verhaal, verdwenen de botten na te zijn onderzocht in de late jaren 1990. Alles wat overbleef, zijn de metingen van de schedel, tibia, humerus en radius.

▲Richard Jantz, emeritus professor en directeur van het Forensisch Antropologie Centrum van de Universiteit van Tennessee, ging verder met het uitvoeren van een diepgaandere analyse.

▲In zijn gepubliceerde bevindingen concludeerde Jantz dat de resten een hoge statistische waarschijnlijkheid hebben om van Amelia te zijn.

▲Met behulp van verschillende onderzoekstechnieken, waaronder een computerprogramma dat geslacht, afkomst en lengte schat op basis van skeletmetingen, concludeerde Jantz dat Hoodless in 1940 onjuist was in zijn beoordeling van het geslacht.

▲

Jantz concludeerde dat “totdat definitief bewijs wordt gepresenteerd dat de resten niet die van Amelia Earhart zijn, het meest overtuigende argument is dat ze van haar zijn.”

Zie ook: Mysteries uit de geschiedenis: Wat we nog niet weten

Bronnen: (Forensische Antropologie)

▲In zijn paper schreef Jantz dat "Earhart meer lijkt op de Nikumaroro-botten dan 99% van de individuen in een grote referentiemonster."

▲Jantz vergeleek de metingen van de botten met de metingen van Amelia, die door een naaister waren genomen. Het document werd bewaard in de George Palmer Putnam Collectie van de Amelia Earhart Papers aan de Purdue Universiteit.

▲Jantz hield ook rekening met de mogelijkheid dat de botten toebehoorden aan een van de 11 Britse mannen die in 1929 omkwamen nabij het eiland bij een schipbreuk. Er is echter geen documentatie die deze hypothese ondersteunt. Bovendien vond de zoekploeg van 2001 een schoen en andere voorwerpen die vaak geassocieerd worden met vrouwen op de locatie.

▲

Sonarbeelden, vastgelegd begin dit 2024, toonden een object op de oceaanbodem dat leek op een vliegtuig, ongeveer 161 kilometer van Howland Island in de Stille Oceaan. Dit eiland was Amelia Earhart’s beoogde bestemming voor haar verdwijning. De ontdekking wekte wereldwijd opnieuw interesse in het blijvende mysterie, waarbij velen geloofden dat het mogelijk het wrak was van haar vermiste Lockheed 10-E Electra.

Echter, op 1 november bezocht Deep Sea Vision, een op Charleston gebaseerde oceaanexploratiebedrijf verantwoordelijk voor de ontdekking, de locatie opnieuw en concludeerde dat de anomalie in werkelijkheid een natuurlijke rotsformatie was. Het blijft dus altijd onduidelijk wat er met de pionier is gebeurd.

Klik door de galerij voor een eerbetoon aan een van Amerika's meest iconische heldinnen.