Strijdkrachten van de oppositie nemen Damascus in
Op kerstavond 1914, in de modderige loopgraven van de Eerste Wereldoorlog, beleefden Britse en Duitse soldaten een van de meest buitengewone en aangrijpende episodes in de geschiedenis van de oorlog. Temidden van het onophoudelijke geweld en de ellende van de oorlog legden soldaten van vijandige partijen hun wapens neer en waagden zich in het niemandsland. Ze deden dit niet om te vechten, maar om de geest van Kerstmis te vieren.
Het evenement staat sindsdien bekend als het kerstbestand. Hoewel het ooit werd beschouwd als een mythe of propaganda, blijft het een van de vreemdste momenten van de Grote Oorlog. Het bestand was kort, maar het bracht de menselijkheid van de soldaten aan het licht.
Hoe ontvouwde dit curieuze verhaal zich? Klik door deze galerij om erachter te komen.
Het kerstbestand werd geïnitieerd door de Duitsers, die rond 10 uur 's avonds op kerstavond kerstliederen begonnen te zingen. Hun stemmen droegen over het niemandsland en moedigde de Britse soldaten aan om terug te zingen.
Soldaten van beide zijden schreeuwden over de lege ruimte, met het verzoek om elkaar halverwege te ontmoeten. Nervos kwamen ze uit hun loopgraven en ontmoetten elkaar in niemandsland, waar ze woorden van vriendelijkheid, handdrukken en geschenken uitwisselden in plaats van kogels.
De enige andere keer dat soldaten het niemandsland betraden, was voor de occasionele beleefdheid om de doden te verzamelen. Maar het kerstbestand verstoorde deze traditie door beide kanten samen te brengen tijdens een feestelijke gelegenheid.
De ontmoeting werd gekenmerkt door een uitwisseling van liederen, sigaretten en wijn, wat een spontane en oprechte kerstviering creëerde die tijdelijk de kloof tussen vijandige legers overbrugde.
Ondanks de voortdurende oorlog zagen de soldaten elkaar niet als vijanden, maar als medemensen. Getuigenissen van Britse soldaten later gaven aan dat er geen haat was, alleen een gedeelde wens voor vrede tijdens deze tijdelijke pauze van het geweld.
Het kerstbestand was niet beperkt tot één locatie. Verschillende groepen Franse, Belgische, Duitse en Britse soldaten hielden het bestand op verschillende plekken langs het Westfront, waarvan sommige dagen duurden.
Vóór het bestand leefden de soldaten in vreselijke omstandigheden, worstelend met kou, natte weersomstandigheden, slapeloosheid en een constante cyclus van angst en gevaar, terwijl de oorlog veel langer duurde dan ze hadden verwacht.
In de winter van 1914 was de oorlog al zes maanden aan de gang en had deze al duizenden levens geëist. De soldaten waren uitgeput en ontmoedigd, hun hoop op een snelle overwinning was verwoest door de brute realiteit van langdurige gevechten.
Toen de oorlog begon, geloofden veel soldaten dat deze snel zou eindigen en dat ze op tijd voor de feestdagen thuis zouden zijn. Maar de Grote Oorlog duurde nog vier jaar door en zou de bloedigste oorlog tot dat moment worden.
De Industriële Revolutie had het mogelijk gemaakt om wapens op grote schaal te produceren. Vliegtuigen en geweren werden de norm in deze tijd, en de naderende winter had het moreel aan beide zijden doen kelderen. Toen kwam Kerstmis.
Veel soldaten schreven naar huis over hun ervaringen, waarbij ze de surrealistische aard van het bestand beschreven, hun verbazing over het ontmoeten van de vijand in een moment van vrede, en de vreemde vriendschap die ze voelden tijdens de korte feestelijke pauze.
De sfeer tijdens het bestand was bijna dromerig, waarbij een Britse soldaat zich herinnerde hoe de stilte zo surrealistisch was dat het aanvoelde als een fantasie, waarin er geen schoten werden afgevuurd en alles in de tijd leek te zijn stilgezet.
Duitse soldaten staken kaarsen aan om kerstbomen te versieren nabij hun loopgraven, waardoor een feestelijke sfeer ontstond die in schril contrast stond met de gebruikelijke donkere, gevaarlijke omgeving van het slagveld.
In een ontroerend verhaal richtte een Britse soldaat een geïmproviseerde kapperszaak op en rekende hij een paar sigaretten voor een knipbeurt van de Duitsers, waardoor een onwaarschijnlijk moment van gevecht veranderde in een moment van gedeelde menselijkheid en vrolijkheid.
In een blijk van diep respect voor het menselijke leven werkten een aantal soldaten van beide zijden samen om de lichamen van hun gevallen kameraden te verzamelen, zelfs terwijl ze in de bredere context van de oorlog vijanden bleven.
Het bestand bracht ook een improvisatiewedstrijd voetbal tussen de vijandige soldaten. De Britten brachten een voetbal mee uit hun loopgraven. Al snel begon een levendige wedstrijd, waarbij beide zijden samen speelden op het ijzige, modderige veld.
De Duitse luitenant Kurt Zehmisch, die zowel Engels als Duits sprak, beschreef de voetbalwedstrijd in zijn dagboek en reflecteerde over hoe wonderbaarlijk en vreemd het was dat Kerstmis bittere vijanden samenbracht voor zo'n humaniserende ervaring.
In een ontroerende brief beschreef een Britse soldaat hoe hij en de Duitsers samen stonden, omringd door de lichamen van hun gevallen kameraden, en een gevoel van gedeelde rouw toonden.
Hoewel het kerstbestand de aandacht van de wereld trok, was het bestand grotendeels informeel en chaotisch, waarbij de deelname sterk varieerde van het ene eenheid tot het andere. Sommige verhalen suggereren dat maar liefst 100.000 soldaten deelnamen, maar het exacte aantal is onzeker.
Het nieuws over het bestand verspreidde zich snel en werd veel besproken in de pers. Sommige kranten berichtten over de vreemde kerstbijeenkomsten, terwijl soldaten zelf de gebeurtenissen beschreven in brieven en dagboeken.
Hoewel veel soldaten het bestand omarmden, was niet iedereen er blij mee. Sommige commandanten waren woedend en beschouwden de vriendschappelijke omgang als een verraad aan de militaire discipline en een bedreiging voor hun gezag over de troepen.
In een tragisch verhaal werd een Britse soldaat, Percy Huggins, gedood door een sluipschutter terwijl hij zich in niemandsland ontspande tijdens het bestand. Zijn dood leidde tot het einde van het bestand en zette verdere bloedvergieten in gang voor de rest van de oorlog.
Een Duitse soldaat zou het bestand hebben bekritiseerd, het als oneervol hebben bestempeld en gesuggereerd hebben dat dergelijk gedrag onwaardig was voor soldaten die voor de eer van hun land zouden moeten vechten. Die soldaat werd later geïdentificeerd als Adolf Hitler (afgebeeld, uiterst rechts).
Militaire leiders van alle zijden waren niet tevreden met het bestand. De Britse generaal Sir Horace Smith-Dorrien uitte zijn bezorgdheid dat het bestand een aanwijzing was voor een verzwakking van de vastberadenheid onder de soldaten en schreef in privé dat het nooit meer zou mogen gebeuren.
Op 7 december had paus Benedictus XV wereldleiders opgeroepen om een kerstbestand in acht te nemen, maar zijn verzoek werd genegeerd. Desondanks waren de spontane bestanden een bewijs van de gedeelde menselijkheid van de soldaten, zelfs wanneer hun leiders niet bereid waren om zo'n gebaar te ondersteunen.
Na 1914 vonden er geen andere significante kerstbestanden meer plaats tijdens de Eerste Wereldoorlog. De gruwelen van de oorlog gingen verder, met soldaten die terugkeerden naar de loopgraven en de brute gevechten die uiteindelijk ongeveer 15 miljoen levens zouden eisen.
Vandaag de dag staat er een monument ter ere van het kerstbestand in het National Memorial Arboretum in Engeland, ingewijd door prins William om het historische evenement en de soldaten die deelnamen te herdenken.
In 2014, tijdens de 100ste verjaardag van het bestand, speelden de Engelse en Duitse nationale voetbalteams een vriendschappelijke wedstrijd ter nagedachtenis aan de improviserende voetbalwedstrijden tussen de soldaten in 1914. Engeland won met 1-0.
Het kerstbestand dient als een aangrijpende herinnering aan de kracht van vrede, ongeacht hoe kort het ook was. Het toonde aan dat zelfs te midden van oorlog, de menselijke geest kon doorkomen en een kort moment van eenheid kon bieden in een tijd van verdeeldheid.
Zie ook: Kerst was tijdens de Tweede Wereldoorlog bijna afgeschaft
Bronnen: (Imperial War Museums) (History.com) (Encyclopedia Britannica)
Het echte verhaal van het kerstbestand tijdens de Eerste Wereldoorlog
Het kerstevenement waarbij vrede werd gesloten tijdens oorlogstijd
LIFESTYLE Wo i
Op kerstavond 1914, in de modderige loopgraven van de Eerste Wereldoorlog, beleefden Britse en Duitse soldaten een van de meest buitengewone en aangrijpende episodes in de geschiedenis van de oorlog. Temidden van het onophoudelijke geweld en de ellende van de oorlog legden soldaten van vijandige partijen hun wapens neer en waagden zich in het niemandsland. Ze deden dit niet om te vechten, maar om de geest van Kerstmis te vieren.
Het evenement staat sindsdien bekend als het kerstbestand. Hoewel het ooit werd beschouwd als een mythe of propaganda, blijft het een van de vreemdste momenten van de Grote Oorlog. Het bestand was kort, maar het bracht de menselijkheid van de soldaten aan het licht.
Hoe ontvouwde dit curieuze verhaal zich? Klik door deze galerij om erachter te komen.