Ella Fitzgerald werd geboren op 25 april 1917 in Newport News (Virginia) en verhuisde naar Yonkers (New York) nadat haar vader haar en haar moeder verliet toen ze nog maar een baby was.
Fitzgerald sprak zelden over haar jeugd, maar ze noemde haar moeder, die populaire muziek uit de jaren twintig draaide op de radio, en The Boswell Sisters vaak als inspiratiebronnen voor haar interesse in muziek.
Fitzgerald was een fan van Connee Boswell, de leadzangeres van de groep. "Ik heb zo hard geprobeerd om net als haar te klinken", zei ze talloze jaren later.
In eerste instantie wilde ze echter liever dansen dan zingen. Als haar moeder The Boswell Sisters op de platenspeler afspeelde, danste Fitzgerald op de muziek en zong ze mee.
Om geld bij te dragen aan haar huishouden, nam Fitzgerald verschillende baantjes aan en werd ze zelfs koerier voor lokale gokkers.
Haar moeder, Temperance 'Tempie' Fitzgerald, stierf in 1932 bij een auto-ongeluk, waarna ze bij een tante in Harlem ging wonen.
Na de dood van haar moeder en mogelijk misbruik door haar stiefvader, Joseph da Silva, was Fitzgerald haast genoodzaakt om te bedelen.
Haar cijfers werden slechter en ze ging werken als 'uitkijker' in een plaatselijk bordeel.
Toen de politie haar te pakken kreeg, werd ze naar het Colored Orphan Asylum in Riverdale gestuurd, waar ze was weggelopen.
Fitzgerald heeft nooit publiekelijk gesproken over de moeilijkheden in haar vroege leven en ze heeft haar levensverhaal ook nooit in haar muziek verwerkt. "Fitzgerald kon ieder nummer veranderen in een zuurstofstoot van stuiterende melodieën die de oren van de luisteraar bereikte als pure, ongestoorde vreugde", schreef Frank Rick in The New York Times.
Ondanks alles bleef ze echter zingen en dansen. Ze ontwikkelde een dansroutine met een vriend van haar, Charles Gulliver, en trad op in lokale clubs.
Als gevolg van een weddenschap met vrienden deed ze op 21 november 1934 mee aan een zangwedstrijd voor amateurs in het Apollo Theater in Harlem. Ze was toen 17 jaar oud.
Ze zong 'The Object of My Affection' en 'Judy' in de stijl van Connee Boswell en won daarmee haar eerste prijs.
Fitzgerald wilde aanvankelijk het podium op gaan om te dansen, maar haar benen trilden te veel.
Tot dat moment had ze zichzelf nog nooit als zangeres gezien. Ze vertelde Brian Linehan van de CBC ooit: "Toen ik voor het eerst het podium opging, ging ik dansen... maar ik had nog nooit voor de lichten gestaan en ik zag al die mensen daar. Ik kreeg gewoon podiumvrees. De man zei: 'Nou, je bent hier. Doe iets!'"
In een tijd waarin zangeressen magere sekssymbolen waren, twijfelden veel bandleiders om Fitzgerald in te lijven, waaronder drummer en bandleider Chuck Webb.
De drummer was echter zo onder de indruk van Fitzgeralds talent dat hij haar toch bij de band haalde. Hij overleed in 1939 en Fitzgerald nam het leiderschap van de band op zich tot 1942.
Terwijl ze bij de band zat, nam ze in 1935 haar eerste nummer op, 'Love and Kisses'.
Slechts drie jaar later, in 1938, nam Fitzgerald de hit op die haar beroemd maakte: 'A-Tisket, A-Tasket'. Dit was haar eigen versie van een oud kinderrijmpje. Ze was toen 21 jaar oud.
Het nummer bereikte snel een nummer één-positie, verkocht een miljoen exemplaren en bleef 17 weken in de hitlijsten staan.
Ze won uiteindelijk 13 Grammy Awards en ontving in 1967 de Grammy Lifetime Achievement Award. Ze was de eerste Afro-Amerikaanse die deze prijzen in de wacht sleepte.
Eind jaren veertig begon Fitzgerald samen te werken met jazz-impresario en fervent burgerrechtenactivist Norman Granz, van de populaire concertreeks Jazz at the Philharmonic, en begon ze op tournee te gaan.
In 1955 werden Fitzgerald en Granz, samen met nog een aantal anderen, gearresteerd in Houston (Texas), omdat ze in haar kleedkamer in de muziekhal craps (een dobbelspel dat vaak wordt gespeeld in Amerikaanse casino's) aan het spelen was. De autoriteiten raakten steeds meer geïrriteerd door Afro-Amerikaanse artiesten die probeerden het publiek tot een eenheid te maken.
In de jaren negentig had Fitzgerald meer dan 200 albums opgenomen en meer dan 40 miljoen exemplaren verkocht.
Fitzgerald overleed op 15 juni 1996 in haar huis in Beverly Hills, op 79-jarige leeftijd. Ze leed eerder aan diabetes en de complicaties ervan en had drie jaar voor haar dood beide benen onder de knieën laten amputeren.
Ondanks alles wat er in haar leven gebeurde, straalde Fitzgerald vreugde uit. Zoveel zelfs, dat als radiostations liedjes draaiden om haar te eren nadat haar dood was aangekondigd, mensen niets anders konden doen dan glimlachen.
"Haar dood was niet bepaald een teken voor rouw; zelfs een melancholische uitvoering van 'My Funny Valentine' door Fitzgerald heeft een vrolijke innerlijke kern", schreef iemand in een opiniestuk in The New York Times.
Fitzgerald veranderde de koers van de Amerikaanse muziek toen zij, een zwarte vrouw, "urban muziek dat vaak is geschreven door Joodse immigranten, populair maakte bij een nationaal publiek van voornamelijk blanke christenen", schreef Frank Rich in The New York Times.
Ira Gershwin zei ooit: "Ik wist niet hoe goed onze nummers waren totdat ik Ella Fitzgerald ze hoorde zingen."
Zie ook: Wat zijn de veiligste landen als er een derde wereldoorlog uitbreekt?
"Man, vrouw of kind," zei Bing Crosby ooit, "de beste zanger van allemaal is Ella Fitzgerald."
De 'First Lady of Song' kwam op deze wereld en gaf meerdere generaties artiesten de stem van hun leven. Fitzgeralds zilveren stem, zuivere toon en inventieve stijl hebben haar een plek opgeleverd in de lijst van meest geliefde jazz-zangeressen aller tijden.
Werp een blik op haar leven, carrière en nalatenschap in deze informatieve galerij.
Ella Fitzgerald: een leven in foto's
De iconische zangeres overleed op 15 juni 1996
BEROEMDHEDEN Terugblik
"Man, vrouw of kind," zei Bing Crosby ooit, "de beste zanger van allemaal is Ella Fitzgerald."
De 'First Lady of Song' kwam op deze wereld en gaf meerdere generaties artiesten de stem van hun leven. Fitzgeralds zilveren stem, zuivere toon en inventieve stijl hebben haar een plek opgeleverd in de lijst van meest geliefde jazz-zangeressen aller tijden.
Werp een blik op haar leven, carrière en nalatenschap in deze informatieve galerij.