© Getty Images

Mata Hari's hoofd -

Mata Hari was de naam van een beroemde exotische danseres die tijdens de Eerste Wereldoorlog werd veroordeeld voor spionage. Ze groeide op in Nederland maar verliet haar man en veranderde haar naam om danseres te worden in Parijs.

© Getty Images

Executie -

De Fransen geloofden dat ze tijdens de oorlog als spion werkte en staatsgeheimen deelde met haar Duitse minnaars. Of dit echt waar is of niet, blijft onduidelijk, maar hoe dan ook, ze werd veroordeeld en geëxecuteerd in 1917. Er kwam geen familie om haar stoffelijk overschot op te halen, dus werd het geschonken aan het Museum of Anatomy.

© Getty Images

Het missende hoofd -

In het museum werd haar hoofd gebalsemd en samen met andere oorlogsmisdadigers uit die tijd tentoongesteld. Decennia later, in 2000, realiseerden archivarissen zich dat haar hoofd vermist was. Het vermoeden bestaat dat het gewoon verloren is gegaan, of dat iemand het heeft gestolen toen het museum in 1954 van gebouw veranderde.

© Getty Images

Sinterklaas' botten -

Het was in de loop van de geschiedenis gebruikelijk om de botten en andere lichaamsdelen van heiligen te bewaren als relikwieën. Ze kregen een grote religieuze betekenis en men geloofde dat ze wonderen verrichtten, pelgrimstochten aantrokken en prestige gaven aan iedereen die het relikwie in bezit had.

© Getty Images

De bottendiefstal -

Toen Sint Nicolaas (die we kennen als Sinterklaas en die de Amerikaanse Kerstman inspireerde) stierf, werden veel van zijn botten bewaard en tentoongesteld in een stad genaamd Myra, gelegen in het hedendaagse Turkije. Het was gebruikelijk dat steden de diefstal van relikwieën organiseerden, dus huurde Bari in Italië een groep dieven in, die de botten stalen en ze naar Bari brachten. Ze worden vandaag de dag nog steeds tentoongesteld in deze stad.

© Getty Images

Het hart van koning Lodewijk XIV -

Toen koning Lodewijk XIV van Frankrijk in 1715 stierf, werd zijn hart gebalsemd en tentoongesteld in een kist naast die van zijn vader in een kerk in Parijs. De rest van zijn lichaam werd begraven in de basiliek van Saint-Denis. Tijdens de Franse Revolutie werden deze overblijfselen van de monarchie verwijderd en kwamen ze in verschillende handen terecht.

© Getty Images 

De reis van het hart -

Na in de loop der jaren door verschillende handen te zijn gegaan, zou een deel van het hart in het bezit zijn gekomen van de niet-Joodse familie Harcourt. Volgens de legende eindigde het hart in handen van een nogal ongebruikelijke vriend van de Harcourt's...

© Getty Images

Op het menu -

De geoloog William Buckland had de reputatie een alleseter te zijn. Zijn wetenschappelijke verkenning van het dierenrijk was ook een gastronomische. Er wordt gezegd dat hij als tussendoortje van muizen op toast genoot en alles heeft geproefd, van schildpadden tot puppy's. Bij een bezoek aan de Harcourts en het zien van hun unieke bezit, zei hij naar verluidt: 'Ik heb veel vreemde dingen gegeten, maar heb nog nooit het hart van een koning gegeten.' Vervolgens zou hij het stuk gemummificeerde hart hebben opgegeten!

© Getty Images 

De tand en vinger van Galileo -

De beroemde astronoom Galileo had het geluk om begraven te worden met al zijn lichaamsdelen intact. Toen zijn lichaam echter bijna een eeuw later werd verplaatst naar een veel groter graf in Florence, gingen enkele opportunistische fans er vandoor met een paar stukken van zijn stoffelijk overschot. Ze kwamen weg met drie vingers, een tand en een van zijn wervels.

© Getty Images

De vinger -

Een vinger werd meegenomen door een antiquair genaamd Anton Francesco Gori, die er goed voor zorgde. Het werd een tijdlang tentoongesteld in de beroemde Laurentian-bibliotheek, maar kwam uiteindelijk terecht in het Instituut en Museum van Geschiedenis en Wetenschap in Florence.

© Getty Images

De mysterieuze pot -

De wervels zijn te herleiden tot de Universiteit van Padua, waar ze vandaag de dag nog steeds te zien zijn. De twee andere vingers en de tand verdwenen enkele eeuwen, maar een pot met exact deze items werd in 2009 in Italië geveild en voor een schijntje verkocht. De koper nam de botten mee naar het Instituut en Museum van de Geschiedenis van de Wetenschap, waar werd bevestigd dat ze toebehoorden aan Galileo.

© Shutterstock

Napoleon Bonaparte's edele delen -

De verbannen Franse leider Napoleon Bonaparte stierf in 1821 op het eiland Sint-Helena. De arts die zijn autopsie uitvoerde, beweerde dat hij een nogal intiem aandenken had meegenomen van het lichaam van de beroemde heerser.

© Getty Images 

De malafide patholoog -

De dokter verwijderde Napoleons meest gewaardeerde aanhangsel en gaf het aan een priester. De priester liet het na aan zijn familie op Corsica toen hij stierf. Ze verkochten het aan een Engelse boekhandelaar, die het aan een Amerikaanse boekhandelaar verkocht en in 1927 werd het zelfs tentoongesteld in het Museum van Franse Kunst in New York. Daarna werd het voor ruim 2500 euro gekocht door een gerespecteerde uroloog, die het als een kostbaar artefact van zijn vakgebied beschouwde.

© Getty Images

De familiejuwelen -

Hoewel het moeilijk is om de authenticiteit van reizende lichaamsdelen door de eeuwen heen bij te houden, werd bevestigd dat het aanhangsel in het bezit van de dokter, van een man was. Maar was het echt van Napoleon?

© Getty Images

De tand van Boeddha -

De oorspronkelijke Boeddha, Gautama Boeddha, die de boeddhistische religie stichtte, stierf ergens tussen 544 en 368 v.C. Hij werd gecremeerd, maar een discipel genaamd Khema zou een tand van de brandstapel hebben gered.

© Getty Images

De reizende tand -

Khema bracht de tand naar het hindoe-koninkrijk, waar het eeuwenlang werd aanbeden. Daarna reisde de tand heinde en verre. Veel heersers waren wanhopig om het te bezitten, terwijl anderen probeerden het te vernietigen.

© Getty Images

Tempel van de tand -

Uiteindelijk werd de tand in de 12e eeuw naar de Sri Lankaanse stad Kandy gestuurd, waar hij sindsdien verbleef. De katholieke kerk probeerde het meerdere keren te vernietigen, maar faalde. Het kan nu worden bezocht in de Sri Dalada Maligawa, ook wel bekend als de Tempel van de Tand.

© Shutterstock

Oliver Cromwell's hoofd -

Oliver Cromwell is een andere historische figuur die zonder zijn hoofd naar zijn graf ging. Cromwell leidde een leger tegen koning Charles in de Engelse burgeroorlog van de 17e eeuw. De monarchie werd hersteld na zijn dood en royalisten besloten zijn lichaam op te graven en mee te nemen van de begraafplaats in Westminster Abbey.

© Getty Images 

De prijs van rebellie -

In plaats van het lichaam te herbegraven op een minder prestigieuze locatie, hingen ze het als symbolische executie aan de galg van Tyburn. Zijn hoofd werd later afgehakt en tentoongesteld op een houten spijker buiten Westminster voor naar verluidt 30 jaar.

© Getty Images

De vele hoofden van Oliver Cromwell -

Er wordt gezegd dat het hoofd tijdens een hevige storm naar beneden viel en een bewaker het mee naar huis nam. Het kwam de paar eeuwen daarna in verschillende handen in Engeland en tegen de jaren 1800 beweerden meerdere mensen het in hun bezit te hebben. De meest waarschijnlijke eigenaar was een chirurg genaamd Josiah Henry Wilkinson. Wetenschappelijke tests in 1934 suggereren dat het echt het hoofd van Cromwell zou zijn. De familie Wilkinson heeft het uiteindelijk in 1960 een fatsoenlijke begrafenis gegeven.

© Getty Images

Het haar van George Washington -

George Washington was het meest bekend om zijn houten tanden, maar het is zijn haar dat de tand des tijds heeft doorstaan. Het geven van een haarlok als aandenken was een gewoonte in zijn tijd, dus deze haarsnippers werden na zijn dood gewild handelswaar.

© Getty Images

Het haar van George Washington -

De dichter Henry Wadsworth Longfellow erfde een haarlok van Washington van zijn grootvader, een congreslid dat met Washington had samengewerkt. Die kreeg op zijn beurt de lok van de vrouw van George Washington, Martha. De lok werd vervolgens in de familie doorgegeven. In 1899 werd het geschonken aan de Staatshistorische Vereniging van Maine.

© Getty Images

Het haar van George Washington -

Een archivaris van Union College in New York deed in 2018 een ongelooflijke ontdekking. Hij vond nog een haarlok van George Washington verborgen in een envelop in een almanak uit 1793. Het ging vergezeld van een brief waaruit bleek dat het van Eliza Hamilton was geweest, de vrouw van de beroemde Alexander Hamilton.

© Getty Images

Jeremy Bentham's hoofd -

De Engelse filosoof Jeremy Bentham was een pleitbezorger voor het schenken van het lichaam aan de wetenschap na de dood. Hij had echter enkele interessante ideeën over hoe het zou moeten werken. Jaren voor zijn dood schreef Bentham een essay over wat hij 'auto-iconen' noemde.

© Getty Images

Het auto-icoon -

Het idee was dit: als je sterft, schenkt je familie je lichaam aan de wetenschap. Ze mogen het skelet en het hoofd echter houden. Je skelet werd gekleed in je kleren, die vervolgens werden gevuld met hooi om er realistischer uit te zien. Ze plaatsten je gemummificeerde hoofd erop en creëerden daarmee een gruwelijk levensecht beeld van je.

© Getty Images

Waarom?! -

Hoewel het idee ongelooflijk macaber is, was het wel een slimme manier van Bentham. Ten eerste betekende het dat wetenschappers genoeg materiaal zouden hebben om mee te studeren en te trainen. Bovendien zouden er geen dure percelen of begraafplaatsen meer nodig zijn. Hij beweerde ook dat het de dood daarmee werd verzacht, hoewel sommigen dat betwistten.

© Getty Images

Waar is het nu? -

Benthams eigen 'auto-icoon' is nog steeds te zien in het studentencentrum van University College London, hoewel zijn echte gemummificeerde hoofd er niet op zit. Het hoofd werd oorspronkelijk aan de voeten van Bentham geplaatst, maar werd in 1975 gestolen door studenten van een rivaliserende universiteit. Toen het eenmaal terug was, besloten ze het hoofd op te bergen in een kluis.

© Getty Images

Sint Franciscus Xavierius's teen -

St. Franciscus Xavierius wordt herinnerd voor zijn zendingswerk en zijn hulp bij het oprichten van de jezuïetenorde. Toen hij in 1552 stierf, werd zijn lichaam naar Goa gestuurd, waar hij veel werk heeft verzet. De gebeurtenis ging gepaard met veel bombarie, met aanbidders die van heinde en verre kwamen om het lichaam te bekijken. Het lichaam was vreemd genoeg nog niet in ontbinding.

© Getty Images

Tekenen van heiligheid -

Het veronderstelde gebrek aan ontbinding is een kenmerk dat veel voorkomt in de legendes van veel heiligen en men geloofde dat het betekende dat het lichaam zuiver en onbedorven was. Verder bewijs van zijn heiligheid werd op een bizarre manier ontdekt.

© Getty Images

De missende teen -

Een vrouw die zijn lichaam bezocht, boog zich naar verluidt voorover en beet een van zijn tenen af. Overal spoot vers bloed alsof hij nog leefde. De teen betekende een wonder en werd generaties lang in haar familie doorgegeven. De rest van zijn lichaam wordt weergegeven als een relikwie, waarbij de teen nog altijd ontbreekt.

Bronnen: (Mental Floss) (Time) 

© Getty Images