Een kijkje in het dagelijkse bestaan van mysterieus Noord-Korea
In 2018 maakten universiteitsstudenten in Zuid-Afrika bekend dat ze menselijke urine met kalk-calciumhydroxidepoeder hadden gebruikt om milieuvriendelijke bakstenen te maken. Het verhaal benadrukte opnieuw de gebruiksmogelijkheden die onze urine al duizenden jaren heeft.
Historische toepassingen van urine gaan 5000 jaar terug naar India, waar het drinken van urine voor verjonging, een praktijk die bekend staat als Shivambu, beschreven staat in heilige yogateksten.
De oude Grieken en Romeinen gebruikten urine zeker voor medicinale doeleinden. De toepassing van de gouden nectar werd ook gebruikt voor de behandeling van een reeks kwalen. Plinius de Oudere raadde bijvoorbeeld verse urine aan voor de behandeling van 'zweren, brandwonden, kloven en schorpioenensteken'.
De Romeinen gebruikten urine als een effectief mondwater, waarbij ammoniak het actieve ingrediënt was om de adem te verfrissen.
Volgens de Romeinse dichter Catullus diende urine tandpasta ook om tanden witter te maken voor degenen die een stralende, sneeuwwitte grijns wensten.
In het vroegmoderne Europa werden de waargenomen voordelen van urine verdedigd door verschillende bekende medische grootheden.
Henry VIII's chirurg Thomas Vicary (ca. 1490-1561), hier te zien terwijl hij een oorkonde van de Engelse vorst ontvangt, adviseerde dat alle wonden tijdens gevechten in urine moesten worden gewassen.
Soms diende urine als een levensreddende vloeistofvervanger. In de vroege helft van de jaren 1500, toen de in Portugal geboren Spaanse ontdekkingsreiziger Ferdinand Magellan de wereld omzeilde, had zijn bemanning een beperkte watervoorraad en namen ze hun toevlucht tot het drinken van hun eigen urine.
De Fransman Ambroise Paré (1510-1590), de beroemdste chirurg uit de 16e eeuw, was een voorstander van urine om jeukende oogleden te baden, op voorwaarde dat het eerst 'de hele nacht in een kappersbak' was bewaard.
De Italiaan Leonardo Fioravanti (1517-1588), een barbier-chirurg die de ontwikkeling van de reconstructieve chirurgie beïnvloedde, was er blijkbaar getuige van dat de neus van een man werd afgesneden tijdens een ruzie en hij geloofde in de antiseptische krachten van urine en plaste meteen op het gevallen orgaan voordat hij het weer vastnaaide.
Niet alle artsen hadden succes. George Thomson (ca. 1619-1676) raadde het gebruik van urine aan tegen de pest. De ziekte doodde ondertussen miljoenen mensen.
De beroemde Engelse arts Thomas Willis (1621-1675), een van de oprichters van de Royal Society, zou een vrouwelijke patiënt hebben opgedragen haar eigen warme urine te drinken tegen 'extreme zuurheid' in haar keel.
Een glas urine achterover slaan werd ook aanbevolen door de Anglo-Ierse scheikundige Robert Boyle (1627-1691), die sommige van zijn patiënten aanraadde om elke ochtend 'een gematigde slok van hun eigen urine' te drinken, bij voorkeur terwijl 'het nog warm is'.
Sébastien Matte La Faveur (1629-1714) was erg kieskeurig in het voorschrijven van urine. In 1671 werd vastgelegd dat de Franse chemicus geduldig grote hoeveelheden onvervalste kinderurine verzamelde ('ongeveer zestig pinten [van] kleine kinderen die heel weinig wijn drinken') om er een vluchtig zout van te maken, vermoedelijk om wonden te behandelen.
Halverwege de 18e eeuw werden kleurenkaarten van urinewielen gepubliceerd voor gebruik door medische studenten als leidraad voor de sterkte en verdunning van urine en de bijbehorende medicinale toepassingen.
Urine speelde een nuttige rol in de ontwikkeling van vroege cosmetica. De Engelse arts en geestelijke William Bullein (ca. 1515-1576) adviseerde degenen 'wiens gezicht onrein is' om hun huid te wassen met 'sterke azijn, melk en de urine van een jongen'.
De reinigende kracht van urine was zo groot dat vroege Europese wasvrouwen in plaats van zeep liever urine gebruikten vanwege de ammoniak die het bevatte om hardnekkige vlekken uit stoffen te krijgen.
Het gebruik van urine voor wasdoeleinden was eigenlijk niet nieuw. In de Romeinse tijd werd urine uit het publiek in vaten naar een fullonica (wasserij) gebracht, verdund met water en over vuile kleren gegoten. Vervolgens ging een arbeider in de bak met urine staan en stampte op de kleren, vergelijkbaar met het roerwerk van een moderne wasmachine.
Robert Boyle, die eerder in deze lijst werd genoemd, had ook opgemerkt hoe urine zeer gewaardeerd werd door textielkleurder. Oudbakken urine was zelfs zo belangrijk voor de textielindustrie in het 16e-eeuwse Engeland dat enorme vaten ervan vanuit het hele land naar Yorkshire werden verscheept, waar het werd gemengd met aluin om een nog sterker beitsmiddel (een stof die helpt om kleurstof aan stof te binden) te maken dan urine alleen.
De textielindustrie gaf de voorkeur aan muffe urine omdat de ammoniak daarin sterker was, waardoor een robuustere kleurstof werd geproduceerd.
Urine werd al in de 5e eeuw CE gebruikt voor het maken van kleurstoffen. De Codex Purpureus Rossanensis, ook bekend als de Rossano Evangeliën, werd 1500 jaar geleden gemaakt als een Byzantijnse kopie van het Nieuw Testament. Uit analyse van het boek bleek dat de pagina's hun paarse tint ontleenden aan orceïne - een kleurstof die wordt gewonnen uit de schimmel Roccella tinctoria, en vervolgens werd verwerkt met gefermenteerde urine.
De leerlooierij gebruikte ook urine in het productieproces. Door dierenhuiden in urine te weken konden leerbewerkers gemakkelijker haren en stukjes vlees van de huid verwijderen. Afgebeeld is een gravure met de heiligen Crispin en Crispinian, de christelijke beschermheiligen van schoenlappers, leerlooiers en leerbewerkers.
Wist je dat vóór het begin van de 20e eeuw urine werd gebruikt om buskruit te maken? Fabrikanten maakten gebruik van de stikstof die van nature in urine zit om kaliumnitraat te maken, het belangrijkste ingrediënt voor ballistische vuurkracht.
Het geloof van sommigen in de reinigende krachten van urine werd bevestigd door Meriwether Lewis en William Clark van de 1804-1806 Lewis en Clark Expeditie van het westen van de Verenigde Staten. Tijdens hun epische tocht beschreven de ontdekkingsreizigers hoe inheemse Amerikanen dagelijks in urine baden.
In de volgende eeuw, tijdens de Eerste Wereldoorlog, gebruikten veel strijders stoffen pleisters gedrenkt in hun eigen urine als rudimentaire gasmaskers (de ammoniak in de urine ging het chloor in het gas tegen).
Vandaag de dag wordt dit zogenaamde vloeibare goud door wetenschappers bestudeerd als een bron van elektrische energie. Urine etende bacteriën kunnen bijvoorbeeld een stroom opwekken die sterk genoeg is om een mobiele telefoon van stroom te voorzien.
Er is ook technologie ontwikkeld om waterstofbrandstof uit urine te genereren. Plaskracht zou waterstofauto's van brandstof kunnen voorzien, omdat urine twee stoffen bevat die een bron van waterstof zouden kunnen zijn: ammoniak en ureum.
Recentelijk hebben volwassen stamcellen geïsoleerd uit urine, de zogenaamde urine-afgeleide stamcellen (USC's), steeds meer interesse gekregen, omdat ze veel wenselijke eigenschappen bezitten voor celtherapie.
En in de cosmetica-industrie blijft urea, een natuurlijk voorkomende molecule die veel voorkomt in de urine van zoogdieren en waarvan is aangetoond dat het antibacteriële en schimmelwerende eigenschappen heeft, een belangrijk ingrediënt in medicinale huidcrèmes.
Ondertussen werd het hindoeïstische geloof in urine als een verfrissende en verjongende oppepper nog in 2020 in New Delhi gedemonstreerd toen leden en aanhangers van Akhil Bharat Hindu Mahasabha, een hindoeïstische organisatie, koeienurine dronken toen ze een gaumutra (koeienurine)-feest bijwoonden, ogenschijnlijk om de verspreiding van het COVID-19 coronavirus tegen te gaan.
Bronnen: (Smithsonian Magazine) (The Guardian) (Live Science) (BBC) (National Center for Biotechnology Information) (National Institutes of Health)
Zou jij je eigen urine drinken? Het idee is niet bepaald aantrekkelijk en toch doen we het al duizenden jaren. Urine heeft een indrukwekkend aantal praktische en medische toepassingen gehad gedurende een groot deel van de geschiedenis. De vermeende gezondheidsvoordelen van de gouden vloeistof, plus de bewezen reinigende eigenschappen, maakten het tot het favoriete medicijn van velen, eeuwenlang voorgeschreven door artsen en gebruikt door chirurgen. En vandaag de dag experimenteren wetenschappers met urine als een mogelijke bron van elektriciteit en als een manier om waterstofbrandstof op te wekken. Dus, wat is precies de kracht van urine?
Klik verder en ontdek de vreemde toepassingen van urine.
De merkwaardige toepassingen van urine
De vele voordelen van onze eigen gouden stroom
LIFESTYLE Urine
Zou jij je eigen urine drinken? Het idee is niet bepaald aantrekkelijk en toch doen we het al duizenden jaren. Urine heeft een indrukwekkend aantal praktische en medische toepassingen gehad gedurende een groot deel van de geschiedenis. De vermeende gezondheidsvoordelen van de gouden vloeistof, plus de bewezen reinigende eigenschappen, maakten het tot het favoriete medicijn van velen, eeuwenlang voorgeschreven door artsen en gebruikt door chirurgen. En vandaag de dag experimenteren wetenschappers met urine als een mogelijke bron van elektriciteit en als een manier om waterstofbrandstof op te wekken. Dus, wat is precies de kracht van urine?
Klik verder en ontdek de vreemde toepassingen van urine.