De heilige relikwieën van de Heilige Stoel
De wereld zit vol met verschillende tradities en culturele overtuigingen. Het idee van het huwelijk kan bijvoorbeeld vele fascinerende vormen aannemen. Sommige gaan veel verder dan het concept van twee individuen die een levenslange monogame verbintenis aangaan. In bepaalde samenlevingen heeft polygamie eeuwenlang gefloreerd en ze zijn vaak gevormd door oude gebruiken en religieuze principes. In deze landen wordt het hebben van meerdere echtgenoten niet alleen geaccepteerd, maar soms ook gevierd als onderdeel van hun culturele identiteit.
Maar ondanks het feit dat 42 soevereine naties polygamie hebben gelegaliseerd, leeft slechts ongeveer 2% van de wereldbevolking in polygame huishoudens. Toch zijn dat nog zo'n164 miljoen mensen wereldwijd! Nieuwsgierig? Klik door deze galerij om te zien welke landen wetten hebben die dit soort huwelijken toestaan.
Polygamie is een overkoepelende term die gebruikt wordt wanneer iemand getrouwd is met meerdere echtgenoten tegelijkertijd. Polygamie komt veel voor in sommige culturen en religies en is in bepaalde landen wettelijk toegestaan, maar in andere landen beperkt of verboden.
Sommige landen hebben strikte wetten die bepalen of alleen mannen of alleen vrouwen mogen trouwen in polygamie. Als een man meer dan één vrouw heeft, wordt dit polygynie genoemd en als een vrouw meerdere echtgenoten heeft, wordt dit polyandrie genoemd.
De meeste landen die polygamie hebben gelegaliseerd liggen in Afrika en het Midden-Oosten. In sommige landen is polygamie alleen legaal voor moslims. Maar welke landen hebben het voor (bijna) iedereen gelegaliseerd? Laten we eens kijken.
In Afghanistan is polygamie toegestaan volgens de islamitische wet, waarbij alleen mannen met maximaal vier vrouwen mogen trouwen. De wet schrijft voor dat alle vrouwen een eerlijke behandeling moeten krijgen, waaronder financiële steun en gelijke tijd. Deze regels worden echter zelden nageleefd.
Net als in Afghanistan is polygynie ook in Algerije legaal en mag een man niet meer dan vier vrouwen nemen. Hiervoor moet hij toestemming vragen aan zijn huidige vrouw en toestemming krijgen van de rechtbank, wat steeds moeilijker wordt.
Volgens de islamitische wet mogen mannen maximaal vier vrouwen hebben, op voorwaarde dat elke vrouw gelijk behandeld en ondersteund wordt. Alleen meer traditionele families houden hier nog aan vast en polygamie komt tegenwoordig minder voor.
Polygamie is wettelijk toegestaan in het Aziatische land Bangladesh, maar het is extreem duur. Bepaalde steden in het land hebben hoge belastingen ingesteld op polygamie en een man moet steeds meer belasting betalen voor elke nieuwe vrouw die hij neemt.
Polygamie is in Bhutan alleen legaal voor mannen, althans wat de wet betreft. Vrouwen mogen volgens traditie en gewoonten met meerdere echtgenoten trouwen, maar ze kunnen niet meer dan één wettelijke echtgenoot hebben. Mannen daarentegen kunnen wettelijk zo vaak trouwen als ze willen.
Mannen doen vaak aan polygynie in Kameroen omwille van status en rijkdom. Polygame verbintenissen sterven langzaam uit, maar zijn vooral te vinden op het platteland van het land. Er zijn geen grenzen aan het aantal vrouwen dat een man kan nemen.
In Tsjaad wordt polygamie wettelijk erkend en op grote schaal toegepast. Ongeveer 15% van de bevolking leeft in polygame huishoudens. Interessant genoeg zijn er meer christenen in polygame relaties in Tsjaad dan moslims.
Polygamie komt al duizenden jaren voor in verschillende culturen van Djibouti. Het land, gelegen in de Hoorn van Afrika, staat alleen mannen toe om met maximaal vier vrouwen tegelijk te trouwen.
Hoewel polygamie wettelijk is toegestaan onder de islamitische wet, hebben verstedelijking en sociale normen geleid tot een afname van de praktijk, met minder dan 1% van de Egyptische bevolking die deelneemt aan polygame huwelijken. Polygamie in Egypte gaat duizenden jaren terug en farao's uit de oudheid hadden vaak honderden vrouwen.
Het Zuid-Afrikaanse land Eswatini (vroeger bekend als Swaziland) staat mannen toe om met meerdere vrouwen te trouwen, een praktijk die diep geworteld is in de Swazi-cultuur. Voor elk huwelijk zijn echter aparte ceremonies en verplichtingen nodig, wat het ontzettend duur maakt.
Volgens het burgerlijk wetboek van Gabon is polygamie wettelijk toegestaan voor mannen en vrouwen, maar mannen zijn meestal de enigen die meerdere echtgenoten nemen. Voor het huwelijk moeten koppels aangeven of ze van plan zijn om in de toekomst een polygame relatie aan te gaan en alleen mannen mogen hun beslissing intrekken als ze van gedachten veranderen.
Polygynie is algemeen en cultureel geaccepteerd in de West-Afrikaanse natie Gambia, waar mannen maximaal vier vrouwen mogen huwen. Vooral oudere generaties beschouwen het als een teken van welvaart van een man.
De inwoners van Guinee-Bissau zien polygamie op dezelfde manier als de inwoners van Gambia, waar de rijkdom en het succes van een man worden bepaald door het aantal vrouwen dat hij heeft. De lokale cultuur is sterk gericht op mannen die meerdere vrouwen nemen.
Van de 38 provincies waaruit Indonesië bestaat, hebben er 34 polygamie gelegaliseerd. Elke man, ongeacht zijn religie, kan met meerdere vrouwen trouwen, hoewel deze praktijk snel is afgenomen door de strenge straffen die worden opgelegd aan onwettig aangegane polygame verbintenissen.
Net als andere landen die onder de islamitische wet vallen, kunnen Iraanse mannen maximaal vier vrouwen hebben, met strikte voorwaarden voor financiële steun en eerlijkheid. Het scheidingspercentage in het land is echter ongelooflijk hoog en kan door beide partijen worden geïnitieerd.
Irak staat volgens de islamitische wet ook polygamie toe, op voorwaarde dat een man financiële stabiliteit kan aantonen. Sociale normen en economische beperkingen hebben deze praktijk echter minder gangbaar gemaakt, vooral in stedelijke gebieden.
Polygamie is wettelijk toegestaan onder de islamitische wet in Jordanië, waarbij een man maximaal vier vrouwen mag hebben als hij gelijk wordt behandeld. In de loop der tijd is polygamie in Jordanië snel afgenomen en wordt nu nog maar zelden toegepast.
Kenia heeft in 2014 nog een wet aangenomen die mannen toestaat om met meerdere vrouwen te trouwen, ook al was deze praktijk al lang daarvoor gebruikelijk en traditioneel. De rechten van vrouwen op dit gebied zijn echter sterk ingeperkt in het parlement en ze hebben geen echte controle over het proces.
Bijna 8% van alle huwelijken in Koeweit, een land in het Midden-Oosten, is polygaam. Volgens de islamitische wet mogen mannen met maximaal vier vrouwen trouwen, maar deze praktijk is sterk afgenomen onder jongere generaties.
Volgens de Libische wet mogen mannen met meerdere vrouwen trouwen, maar niet andersom. Onder het bewind van Muammar Kadhafi tot 2011 moesten mannen bewijzen dat ze in staat waren om voor hun vrouwen te zorgen, maar deze wet werd in februari 2013 ongedaan gemaakt.
De archipelnatie van de Malediven staat polygyn huwelijken wettelijk toe, maar alleen nadat een rechtbank de financiële stabiliteit van de man heeft beoordeeld en hem geschikt heeft bevonden om meer dan één vrouw te hebben.
Het Afrikaanse land Mali heeft het op één na hoogste aantal polygame relaties ter wereld: 34% van de bevolking leeft in zo'n huishouden. Echtgenoten zijn over het algemeen verplicht om toestemming te krijgen van hun eerste vrouw voordat ze opnieuw mogen trouwen, maar sommige echtgenoten omzeilen deze wet met informele 'religieuze' huwelijken.
Volgens de Sharia-wetgeving is polygynie toegestaan in Mauritanië zolang een man toestemming krijgt van zijn bestaande vrouwen. Mauritanië staat ook bekend om kindhuwelijken, waarbij meisjes vanaf 15 jaar in polygame verbintenissen worden opgenomen.
In 2004 werd polygamie in Marokko zeer ongebruikelijk nadat de regering een wet invoerde die mannen verplichtte om aan bepaalde financiële voorwaarden te voldoen voordat ze meer vrouwen konden nemen. Bovendien moeten ze ook wettelijke toestemming krijgen van hun bestaande vrouwen.
Hoewel polygynie zeldzaam is in Oman, staat de islamitische wet van het land in het Midden-Oosten mannen toe om met maximaal vier vrouwen te trouwen als ze eerlijk worden behandeld. Volgens de statistieken heeft slechts één op de 20 getrouwde mannen in Oman meer dan één vrouw.
Polygynie is onder de Palestijnse wet expliciet toegestaan en (net als in andere islamitische staten) mogen mannen maximaal vier vrouwen hebben. Onder de wet van de Israëlische kolonisten is polygamie illegaal, terwijl polyandrie over de hele linie verboden is.
Net als elke andere islamitische staat op deze lijst, staat Qatar mannen toe om maximaal vier vrouwen te hebben, zolang ze gelijke behandeling en financiële stabiliteit kunnen bieden. De praktijk is tegenwoordig minder gebruikelijk: slechts 7,8% van de huwelijken is polygaam.
In de Republiek Congo hebben vrouwen het recht om te beslissen of een potentiële echtgenoot een polygyn huwelijk mag aangaan voordat ze in het huwelijk worden verbonden. Alleen mannen mogen echter meer dan één echtgenoot hebben.
Het eiland São Tomé en Príncipe heeft een algemeen geaccepteerde opvatting over polygamie en bijna een kwart van de vrouwen tussen de 15 en 49 jaar leeft in polygame relaties.
Volgens de islamitische wet kan een man in Saoedi-Arabië maximaal vier vrouwen huwen, op voorwaarde dat hij zijn rijkdom gelijkelijk met hen deelt. Deze praktijk is de afgelopen decennia echter steeds zeldzamer geworden.
Meer dan een derde van de getrouwde vrouwen in Senegal heeft een polygyn relatie, omdat mannen volgens de islamitische wet maximaal vier gelijkwaardige vrouwen mogen hebben. Zelfs de huidige president van het land, Bassirou Diomaye Faye, heeft twee vrouwen (foto).
Omdat Somalië voornamelijk een islamitische natie is, staat de islamitische wet polygamie toe en staan mannen maximaal vier vrouwen toe. In 2018 werd in Somalië een vrouw (30 jaar) gestenigd toen bleek dat ze maar liefst 11 echtgenoten had.
Polygynie is een veelvoorkomende praktijk in Zuid-Sudan en mannen zien het op grote schaal door de vingers omdat de culturele ideologie van het land vereist dat families zich uitbreiden. Deze ideologie zorgt er vaak voor dat mannen ongewild gedwongen worden om polygame relaties aan te gaan.
Soedan staat polygamie ook wettelijk toe binnen zijn grenzen en het komt vooral voor op het platteland. Het is bekend dat vorige Soedanese presidenten een groot voorstander waren van polygame relaties in een poging om de bevolking van het land op te krikken.
In veel Syrische steden zijn er geen wetten tegen polygamie, waardoor het een legale praktijk is, maar in de rest van het land is polygamie sterk aan banden gelegd. Enkele steden (waaronder Qamishli, Serekaniye en Kobani) hebben wetten tegen polygamie ingevoerd, andere niet.
Net als andere Afrikaanse landen die polygame huwelijken toestaan, staat Tanzania ook toe dat mannen met 15-jarige meisjes trouwen. Ongeveer een kwart van alle huwelijken in het land is polygaam en mannen mogen pas trouwen als ze 18 zijn. Volgens de stamtraditie mogen heteroseksuele vrouwen met elkaar trouwen, maar dit is niet vastgelegd in de nationale wetgeving.
In Togo moet een koppel aan het begin van hun huwelijk kiezen of ze een polygaam of monogaam huwelijk willen. Als deze keuze eenmaal is gemaakt, kan deze niet meer worden gewijzigd nadat het huwelijkscontract is ondertekend.
Oeganda is een van de weinige polygame landen waar geen beperkingen gelden voor polygamie. Mannen hebben geen toestemming nodig om met vrouwen te trouwen en er is geen limiet aan het aantal echtgenoten dat ze mogen nemen. Op de foto staat een man genaamd Musa Hasahya met 10 van zijn 12 vrouwen. Zijn familie telt ook 102 kinderen en 578 kleinkinderen.
Volgens de islamitische wet is het in de Verenigde Arabische Emiraten toegestaan dat mannen met maximaal vier vrouwen trouwen, hoewel deze praktijk uiterst zeldzaam is in dit land in het Midden-Oosten. Vrouwen mogen geen polyandrie bedrijven.
Naar schatting is minder dan 2% van de Jemenitische vrouwen polygaam getrouwd. Net als andere islamitische landen staat Jemen mannen toe om maximaal vier vrouwen te nemen, zolang ze gelijk worden behandeld. Vrouwen die op het platteland of in de bergen wonen, sluiten vaker een polygaam huwelijk dan vrouwen in stedelijke gebieden.
Het laatste land op deze lijst dat polygame huwelijken toestaat is Zambia, een van de weinige christelijke landen die dit doen. De eerste echtgenotes moeten instemmen met de praktijk van polygynie voordat ze trouwen, anders mag de echtgenoot geen andere vrouwen nemen.
Zie ook: Komt er een Derde Wereldoorlog? Wat de 'nieuwe Nostradamus' en andere profeten hierover zeggen
Bronnen: (World Population Review) (Refworld) (Pew Research Center) (Britannica)
See also: Things you didn't know about the origins of marriage
Landen waar polygamie legaal is
Nogal wat landen staan het toe vanwege traditie en cultuur
LIFESTYLE Marriage
De wereld zit vol met verschillende tradities en culturele overtuigingen. Het idee van het huwelijk kan bijvoorbeeld vele fascinerende vormen aannemen. Sommige gaan veel verder dan het concept van twee individuen die een levenslange monogame verbintenis aangaan. In bepaalde samenlevingen heeft polygamie eeuwenlang gefloreerd en ze zijn vaak gevormd door oude gebruiken en religieuze principes. In deze landen wordt het hebben van meerdere echtgenoten niet alleen geaccepteerd, maar soms ook gevierd als onderdeel van hun culturele identiteit.
Maar ondanks het feit dat 42 soevereine naties polygamie hebben gelegaliseerd, leeft slechts ongeveer 2% van de wereldbevolking in polygame huishoudens. Toch zijn dat nog zo'n164 miljoen mensen wereldwijd! Nieuwsgierig? Klik door deze galerij om te zien welke landen wetten hebben die dit soort huwelijken toestaan.