Je zult versteld staan van de risico's die deze beroepen met zich meebrengen
Albert Einstein wordt vaak geprezen als een van de grootste wetenschappers uit de geschiedenis, bekend om zijn revolutionaire kennis van de natuurkunde met theorieën als de relativiteitstheorie. Maar weinig mensen weten dat hij ook is benaderd om een belangrijke politieke rol op zich te nemen.
Hoewel het voor sommigen onverwacht lijkt, was het voor anderen een natuurlijke keuze. Einstein kreeg het presidentschap van Israël aangeboden, een land dat momenteel in het middelpunt staat van een groot conflict met wereldwijde gevolgen. Wat zou er mogelijk veranderd zijn als deze briljante geest had gekozen voor een actievere rol in de politiek?
Klik verder om Einsteins minder bekende relatie met de politiek te ontdekken.
Iedereen kent Einstein, de theoretische natuurkundige en wetenschapsfilosoof. Hij ontwikkelde de algemene relativiteitstheorie, een van de twee pijlers van de moderne natuurkunde (naast de kwantummechanica).
Zijn massa-energie-relatieformule, E=mc², is een van de beroemdste vergelijkingen in de natuurkunde. Een belangrijke toepassing van deze formule is kernenergie, waarbij kerncentrales een kleine hoeveelheid massa omzetten in energie om elektriciteit op te wekken.
Albert Einstein won de Nobelprijs voor natuurkunde in 1921 voor zijn ontdekking van het foto-elektrisch effect, dat essentieel was voor de kwantumtheorie. Hij publiceerde meer dan 300 wetenschappelijke artikelen en 150 niet-wetenschappelijke werken, waarmee hij zijn reputatie als genie bevestigde.
Ondanks zijn onmiskenbare intellectuele prestaties was Einstein nooit direct betrokken bij politieke activiteiten. Hoe kreeg hij dan een aanbod om president van Israël te worden?
Er is veel gesproken over Einsteins opvattingen over het zionisme en zijn relatie met zijn Joodse identiteit. Hij geloofde dat het Jodendom niet slechts een religieuze kwestie was. In plaats daarvan beschreef hij het als een “gemeenschap van traditie”.
Volgens Britannica is het zionisme een joodse nationalistische beweging met als doel de oprichting en ondersteuning van een joodse nationale staat in Palestina. Deze beweging ontstond als reactie op het toenemende antisemitisme in Europa en het verlangen naar een Joods thuisland.
In het begin van 1900 stond Einstein naar verluidt los van zijn Joodse achtergrond, hield hij zich niet aan de dogma's en rituelen en verklaarde hij het niet als een religie in zijn documenten.
Einstein was fel tegen nationalisme en geloofde dat het grotendeels de oorzaak was van de wereldoorlog die ongeveer 40 miljoen levens eiste. Om die redenen verwierp hij aanvankelijk het idee van een Joodse staat.
In een brief aan zijn collega, de natuurkundige Paul Ehrenfest, waarschuwde Einstein dat in die tijd het woekerende Joodse nationalisme “dreigde te ontaarden in vijandigheid en onverdraagzaamheid”. Hij geloofde dat internationalisme in plaats daarvan de weg zou banen voor een rechtvaardigere en vreedzamere wereld.
In brieven aan collega-academici leek Einstein zich te verzetten tegen het idee van een “Joodse staat met grenzen en een leger”, bezorgd over het “bekrompen nationalisme” dat dit met zich mee zou brengen.
Hij maakte zich echter ook grote zorgen over de discriminatie van DE Joden in Europa, vooral toen hij merkte dat Joodse studenten werden verhinderd om zijn lezingen in Berlijn bij te wonen.
Na zijn verhuizing naar Berlijn liet Einstein in brieven weten dat de mishandeling van Joodse mensen zo schandalig was dat het hem inspireerde om zich tegen een dergelijke behandeling te verzetten en zich opnieuw met zijn afkomst te identificeren.
Daardoor begon Einstein tekenen te vertonen van een verschuiving in zijn opvattingen over het verdedigen van een veilig toevluchtsoord, vrij van vervolging, voor Joodse mensen, vooral als dat betekende dat ze konden studeren.
In 1921 bracht een andere belangrijke gebeurtenis Einstein dichter bij de Joodse gemeenschap. Chaim Weizmann, een voormalig scheikundige en toenmalig voorzitter van de Zionistische Wereldorganisatie, organiseerde een tournee voor Einstein in Amerika.
In die periode was Einstein een superster geworden nadat Britse kranten hadden aangekondigd dat waarnemingen tijdens de zonsverduistering van 1919 zijn theorie over zwaartekracht leken te bevestigen.
De tournee die Weizmann organiseerde was bedoeld om Einsteins roem te gebruiken om fondsen te werven voor de voorgestelde Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem. Einstein was onder de indruk van het idee om zijn gemeenschap toegang te geven tot onderwijs en accepteerde het aanbod van de tour.
Uiteindelijk was het bezoek aan de VS minder succesvol dan Weizmann had verwacht: het bracht slechts 750.000 dollar op in plaats van de gehoopte 4 miljoen dollar.
Toch werd Einsteins meest gepassioneerde project, de Hebreeuwse Universiteit, in april 1925 geopend. Zijn rol in de oprichting ervan beïnvloedde later zijn aanmerking als mogelijke kandidaat voor het presidentschap van Israël.
Einstein was in de Verenigde Staten toen Adolf Hitler in 1933 aan de macht kwam. Als Joodse man koos hij ervoor om niet terug te keren naar Duitsland en vestigde hij zich in de VS, waar hij in 1940 Amerikaans staatsburger werd terwijl hij zijn carrière aan de Princeton University voortzette.
Tegen die tijd had hij een sterke band met zijn afkomst opgebouwd. In een essay uit 1934 benadrukte Einstein wat voor hem het belangrijkste was: “Het nastreven van kennis, de liefde voor rechtvaardigheid en het verlangen naar persoonlijke onafhankelijkheid - deze kenmerken van de Joodse traditie maken mij dankbaar dat ik er deel van uitmaak.”
Chaim Weizmann, Einsteins voormalige partner tijdens de Amerikaanse tournee, werd de eerste president van Israël. Na zijn dood in 1952 bood de Israëlische regering, onder premier David Ben-Gurion, het presidentschap aan Einstein aan.
Weizmann had Einstein naar verluidt beschreven als “de grootste Jood ter wereld”, waardoor hij als een natuurlijke opvolger werd gezien.
In november 1952 zocht het Ministerie van Buitenlandse Zaken kandidaten voor het presidentschap en de Amerikaanse ambassadeur Abba Eban benaderde Albert Einstein met het aanbod. De brief van Eban gaf aan dat hij in opdracht van premier David Ben-Gurion handelde.
Aanvaarding zou een verhuizing naar Israël en aanvaarding van de Israëlische nationaliteit vereisen.
Ondanks de voordelige kansen sloeg Einstein het voorstel af. Volgens de Jewish Virtual Library liet hij in zijn brief weten dat hij “diep geroerd” was door het aanbod en zich “bedroefd en beschaamd” voelde om het af te slaan.
Hij toonde zich ook bezorgd dat zijn gebrek aan sociale vaardigheden zijn vermogen om officiële taken uit te voeren zou kunnen belemmeren.
Daarnaast uitte Einstein op 73-jarige leeftijd zijn bezorgdheid over zijn voortschrijdende leeftijd, waarbij hij opmerkte dat het zijn kracht aantastte. Hij overleed uiteindelijk als gevolg van een gescheurd abdominaal aorta-aneurysma in april 1955, op 76-jarige leeftijd.
Hoewel hij het aanbod afsloeg, bleef Einstein nauwe banden onderhouden met Israëlische leiders. In 1951 bezocht premier David Ben-Gurion hem in Princeton tijdens een landelijke tournee om de uitgifte van Israëlische onafhankelijkheidsobligaties van een half miljard dollar te promoten. Op deze foto is Ben-Gurion in gesprek met Einstein en verslaggevers.
Bronnen: (Britannica) (Time) (Smithsonian Magazine) (Jewish Virtual Library)
Hoe Einstein bijna president van Israël werd
Toen wetenschap en politiek elkaar bijna ontmoetten
LIFESTYLE President
Albert Einstein wordt vaak geprezen als een van de grootste wetenschappers uit de geschiedenis, bekend om zijn revolutionaire kennis van de natuurkunde met theorieën als de relativiteitstheorie. Maar weinig mensen weten dat hij ook is benaderd om een belangrijke politieke rol op zich te nemen.
Hoewel het voor sommigen onverwacht lijkt, was het voor anderen een natuurlijke keuze. Einstein kreeg het presidentschap van Israël aangeboden, een land dat momenteel in het middelpunt staat van een groot conflict met wereldwijde gevolgen. Wat zou er mogelijk veranderd zijn als deze briljante geest had gekozen voor een actievere rol in de politiek?
Klik verder om Einsteins minder bekende relatie met de politiek te ontdekken.