De link tussen militaire training en extremisme
Velen van ons zijn bang voor spinnen, duizendpoten of wat groter; honden of paarden etc. Sommigen zijn gewoon bang van alles wat een hartslag heeft en geen mens is. Hoewel de angst in vele gevallen onrealistisch is, is het leven ermee bepaald geen pretje. Dieren zijn namelijk overal.
Waarom zijn sommige mensen zo bang voor dieren en wat kan er aan gedaan worden? Klik verder en ontdek!
Angst voor dieren heeft een naam. Het wordt zoöfobie genoemd. Sommige mensen zijn bang voor specifieke dieren, maar anderen zijn bang voor ze allemaal.
Zoöfobie is een type specifieke fobie die zich uit in angst en een overdreven angst voor dieren.
Specifieke fobieën komen vrij vaak voor, in het algemeen gesproken. Alleen al in de VS ervaart meer dan 12% van de volwassenen op zijn minst één keer in hun leven een fobie.
Een onderzoeksbeoordeling uit 2018 bleek dat zoöfobie een van de meest gerapporteerde types specifieke fobieën was.
Zoöfobie kan niet aan een specifieke oorzaak worden toegeschreven, maar er zijn verschillende factoren die kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van de aandoening. Een daarvan is negatieve ervaringen met dieren.
Bijvoorbeeld, als iemand gebeten werd door een hond, is de kans groter dat die persoon een angst voor honden ontwikkelt.
Dergelijke fobieën kunnen ook aangeleerde gedragingen zijn van mensen om ons heen. Bijvoorbeeld, als je opgroeit in een huishouden waar je ouders bang zijn voor spinnen, is de kans groter dat jij ook bang zult zijn voor spinnen.
Genetica kan daadwerkelijk invloed hebben op specifieke fobieën. Er lijkt een link te zijn tussen angst en genen. Mensen die van nature angstiger zijn, hebben meer kans om een angst voor dieren te ontwikkelen.
Om symptomen te veroorzaken, hoeft een persoon niet eens in de aanwezigheid van dieren te zijn. Zoöfobie kan al optreden door gewoon naar foto's of video's van een dier te kijken.
In feite kan het horen van een dier, of zelfs alleen maar denken aan een dier, angst veroorzaken.
Specifieke fobieën manifesteren zich door een overweldigende angst voor iets, en zoöfobie is daarop geen uitzondering. De angst is meestal onevenredig in vergelijking met de daadwerkelijke dreiging.
Naast angst en bezorgdheid, zijn er verschillende fysieke symptomen die mensen met zoöfobie kunnen ervaren. Deze omvatten een versnelde hartslag, overmatig zweten, kortademigheid en beven.
Andere symptomen zijn misselijkheid en braken, evenals een beklemmend gevoel op de borst of pijn.
Kinderen die bang zijn voor dieren kunnen ook oncontroleerbaar huilen, een driftbui krijgen, bevriezen of zich vastklampen aan hun verzorger.
Het koste wat het kost willen vermijden als het gaat om het denken aan dieren of het omgaan met dieren, is een duidelijk teken van zoöfobie.
Angst, stress en paniek die onevenredig zijn in vergelijking met de dreiging die het dier/de dieren in kwestie vormen, is ook een teken van zoöfobie. Dit geldt vooral wanneer het dier zelfs niet aanwezig is.
Groeiende niveaus van angst wanneer de persoon weet dat ze mogelijk een dier kunnen zien.
Hoewel iemand een fobie voor alle dieren kan ontwikkelen, komen sommige dierenfobieën vaker voor dan andere. De meest voorkomende zijn arachnofobie (angst voor spinnen) en ophidiofobie (angst voor slangen).
Andere veelvoorkomende soorten dierenfobieën zijn cynofobie (angst voor honden), entomofobie (angst voor insecten), musofobie (angst voor muizen en ratten) en ornithofobie (angst voor vogels), om er een paar te noemen.
Mensen met zoöfobie die zich bewust zijn van hun aandoening, zouden plekken zoals dierentuinen moeten vermijden, of zelfs naar het huis van een vriend of familielid gaan als ze huisdieren hebben.
Mensen met dergelijke fobieën zouden bepaalde natuurdocumentaires of ander materiaal dat symptomen kan veroorzaken, moeten vermijden.
Het hebben van strategieën om stress en angst in het algemeen te beheersen, kan nuttig zijn in dergelijke gevallen. Activiteiten zoals meditatie en ademhalingstechnieken kunnen helpen.
Een gezonde levensstijl, inclusief het eten van een uitgebalanceerd dieet, regelmatig bewegen en het krijgen van voldoende slaap, kan ook helpen bij het beheersen van symptomen.
Contact maken met anderen en praten over de fobie kan nuttig zijn. Dit kan met vrienden, familie en/of steungroepen.
Zoöfobie is meestal beheersbaar. Maar als het begint te interfereren met je persoonlijke leven of werk, moet het professioneel worden aangepakt.
Een persoon met zoöfobie geleidelijk blootstellen aan dieren (of een specifiek dier) is een geweldige manier om desensibilisatie te bewerkstelligen. Dit gebeurt op een geleidelijke manier. Het proces begint meestal met het denken aan het genoemde dier/de dieren, gevolgd door erover praten, het kijken naar foto's, enzovoort.
CGT (cognitieve gedragstherapie) wordt ook vaak gebruikt om mensen te helpen omgaan met hun angst voor dieren. Het doel is om de gedachten en gevoelens van de persoon over dieren te herstructureren om angst en bezorgdheid te verminderen.
Medicatie kan soms nodig zijn, zelfs wanneer andere vormen van therapie worden ondergaan. Dit kan onder andere bètablokkers en benzodiazepines omvatten.
Bronnen: (Healthline) (Cleveland Clinic)
Waarom zijn sommige mensen bang voor dieren?
Dierenfobieën kunnen echt stressvol zijn
LIFESTYLE Zoofobie
Velen van ons zijn bang voor spinnen, duizendpoten of wat groter; honden of paarden etc. Sommigen zijn gewoon bang van alles wat een hartslag heeft en geen mens is. Hoewel de angst in vele gevallen onrealistisch is, is het leven ermee bepaald geen pretje. Dieren zijn namelijk overal.
Waarom zijn sommige mensen zo bang voor dieren en wat kan er aan gedaan worden? Klik verder en ontdek!