© Shutterstock

De San Andreas-breuk -

De San Andreas-breuk is een continentale transformbreuk of grens tussen de Pacifische Plaat en de Noord-Amerikaanse plaat.

© Shutterstock

De breukzone -

De breukzone bestaat niet uit een enkele lijn. Het is een systeem van breuken dat door Californië loopt, inclusief dichtbevolkte gebieden zoals de county's San Bernardino en Los Angeles.

© Shutterstock

Grenslijn -

Langs de grens schuren de platen met een snelheid van ongeveer 5 cm per jaar horizontaal langs elkaar. Deze lichte beweging kan kleine schokken en trillingen veroorzaken.

© Shutterstock

Wanneer de spanning de frictie overstijgt -

Deze beweging is met het blote oog nauwelijks waarneembaar. Wanneer rotsen op elkaars richels vastlopen, bouwt de druk zich op, totdat de spanning groter wordt dan de wrijving. Hierdoor komt plotseling veel energie vrij die seismische golven, aardbevingen genoemd, door de grond stuurt. 

© Getty Images

Beweging en verplaatsing -

Een potentiële ramp in kaart gebracht: de San Andreas-breuklijn, relatieve beweging toont. 

© Public Domain

Drie delen -

De breuklijn is verdeeld in drie delen: noord, centraal en zuid. Ieder deel heeft zijn eigen kenmerken en een andere mate van risico op aardbevingen.

© Shutterstock

Kenmerkend herkenningspunt -

Een groot deel van de San Andreas-breuk wordt begrensd door een kenmerkende trog. Deze radarfoto in valse kleuren toont een deel van de breuk ten westen van de Baai van San Francisco. Het Crystal Springs Reservoir vult de trog die de onderliggende breuk markeert.

© Public Domain

Andrew Lawson -

De breuk werd in 1895 ontdekt door Andrew Lawson (1861-1952), een Schots-Canadese geoloog die hoogleraar geologie werd aan de Universiteit van Berkeley in Californië. Hij legde het noordelijke deel bloot en vernoemde deze naar de omliggende San Andreas Valley.

© Shuttestock

Vasquez Rocks Natural Area Park -

Dit park, gelegen in het Sierra Pelona-gebergte in het noorden van Los Angeles County, staat bekend om de Vasquez Rocks. Deze rotsen zijn ongeveer 25 miljoen jaar geleden gevormd door snelle erosie.

© Shutterstock

Vasquez Rocks -

De rotsformaties werden later zichtbaar door tektonische opheffing langs de San Andreas-breuk. Tegenwoordig kenmerken deze karakteristieke geologische formaties de breuklijn en de tektonische grens tussen de Pacifische Plaat en de Noord-Amerikaanse Plaat. Ook maken ze deel uit van de 4264 kilometer lange Pacific Crest Trail.

© Shutterstock

'Aardbevingshoofdstad van de wereld' -

Parkfield, een klein stadje in Monterey County, gelegen halverwege tussen San Francisco en Los Angeles, bevindt zich langs de San Andreas-breuk. Het wordt de 'aardbevingshoofdstad van de wereld' genoemd.

© Getty Images

Parkfield -

Sinds minstens 1857 heeft in Parkfield ongeveer iedere 22 jaar een aardbeving met een magnitude van 6 of hoger plaatsgevonden. Bovendien heeft aseismische kruip (de meetbare beweging langs een breuk) de Parkfield-brug, die de breuk overspant, de afgelopen 85 jaar in totaal 76 centimeter doen verbuigen.

© Getty Images

Zuidelijke deel van de San Andreas-breuk -

Het zuidelijke deel van de San Andreas-breuk strekt zich uit van Parkfield tot aan de Salton Sea. Hier loopt de breuk door de Carrizo Plain (foto), een lange, boomloze vlakte waar een groot deel van de breuk duidelijk zichtbaar is. De Carrizo Plain staat bekend om zijn prachtige bloei, wanneer het gebied bedekt is met kleurrijke wilde bloemen.

© iStock

De Salton Sea -

De Salton Sea, een ondiep, zout meer, ligt direct aan de San Andreas-breuk. Het zuidelijke deel van de breuklijn wordt door seismologen beschouwd als een grote bedreiging die kan leiden tot een aardbeving met een magnitude van meer dan 7: zwaarder dan alle aardbevingen die in de moderne geschiedenis van Zuid-Californië hebben plaatsgevonden.

© Shutterstock

Krimpende zee -

De zee ontstond in 1905 toen een enorme overstroming ervoor zorgde dat de Colorado-rivier door een irrigatiekanaal brak en 18 maanden lang vrij het Salton Basin in stroomde. De Salton Sea krimpt echter al jaren door de verzanding van het meer, de verdamping van het bestaande waterpeil en de toegenomen zoutheid van wat er over is gebleven. Wat heeft dit allemaal echter te maken met aardbevingen?

© Getty Images

Koolstofdioxide -

De Salton Sea is het laatste in een reeks grote meren die ontstaan ​​en vervolgens weer opdrogen door de veranderende loop van de Colorado-rivier. Op de foto zie je water borrelen terwijl koolstofdioxide uit de ondergrond ontsnapt.

© Getty Images

Opbouw van druk -

Vroeger werd gedacht dat het vaak wisselende gewicht van deze meren een regulerende werking had door tijdelijke aardbevingen met ongeveer een magnitude van 7 te veroorzaken om de opgebouwde tektonische druk te verlichten. De Salton Sea beschikt nu echter niet meer over deze veranderende en vitale hoeveelheid water, omdat hij niet langer in een duurzaam tempo wordt aangevuld met zoet water.

© Getty Images

Een giftige omgeving -

Nu er geen water meer in stroomt, vrezen seismologen dat de historische opbouw van druk onder dit nu stervende meer tot de komst van de 'Big One', de enorme aardbeving die Californië al meer dan een eeuw verwacht, zal leiden. Op de foto zie je kooldioxidegas dat ontsnapt uit ondergrondse spleten opborrelen uit 'geothermische modderpoelen'.

© Getty Images

Verzonken meer -

Lake Elizabeth daarentegen, gelegen in het Sierra Pelona-gebergte ten westen van Lancaster (Los Angeles County), is een van de goedaardige 'verzonken meren' die zijn ontstaan ​​door de beweging van tektonische platen langs de San Andreas-breuk.

© Public Domain

De aardbeving van 1906 in San Francisco -

Op 18 april 1906 werd San Francisco, dat in het noordelijke deel van de San Andreas-breukzone ligt, getroffen door een aardbeving. Volgens hedendaagse schattingen had de aardbeving een magnitude van ongeveer 7,9. 

© Getty Images

De aardbeving van 1906 in San Francisco -

Bij de verwoestende gebeurtenis kwamen zo'n 3.000 mensen om het leven en werd meer dan 80% van de stad vernield. Het blijft een van de ergste en dodelijkste aardbevingen in de geschiedenis van de Verenigde Staten.

© Public Domain

Krachten van de natuur -

Een hekwerk (hier te zien) dat ten noordwesten van Woodville werd gefotografeerd, raakte na de aardbeving van 1906 in San Francisco 2,6 meter van zijn plaats nabij de San Andreas-breuk. De foto toont duidelijk de immense natuurkrachten aan die tijdens de aardbeving actief waren. 

© Shutterstock

Volg de Earthquake Trail -

Hier zie je de Earthquake Trail in de Point Reyes National Seashore, die op een uur ten noorden van San Francisco ligt. De San Andreas-breuk loopt langs dit pad. Tijdens de aardbeving van 1906 in San Francisco verplaatste het land langs de breuk in het gebied rond Point Reyes zich ongeveer 6,5 meter.

© NL Beeld

Aardbeving van 1989 in Loma Prieta -

Het epicentrum van de aardbeving van 1989 in Loma Prieta lag ongeveer 16 kilometer ten noordoosten van Santa Cruz, op een deel van de San Andreas-breuk. In juni 1988 en opnieuw in augustus 1989 vonden twee lichte voorschokken plaats, wat een waarschuwing was voor wat komen ging! Op de foto zie je het rampgebied in de wijk Marina in San Francisco na de aardbeving.

© Getty Images

Aardbeving van 1989 in Loma Prieta -

Loma Prieta werd gezien als een wake-upcall: dit deel van de San Andreas-breukzone was sinds de gebeurtenissen in 1906 relatief inactief geweest. Op de foto zijn de ingestorte delen van het Cypress Viaduct op de Interstate 880 in Oakland te zien.

© Public Domain

Aardbeving van 1994 in Northridge -

Vlammen schoten uit een gebarsten gasleiding vlak bij Balboa Boulevard en nabijgelegen huizen werden verwoest door brand nadat op 17 januari 1994 in Northridge een aardbeving met een magnitude van 6,7 Los Angeles trof. De aardbeving vond op grote afstand van de San Andreas-breuk plaats, maar toonde opnieuw aan hoe kwetsbaar Californië is voor aardbevingen.

© Getty Images

Seismische lagen -

Hier zijn bij schemering lagen van door aardbevingen vervormde grond te zien waar de snelweg State Route 14 de San Andreas-breuk kruist bij Palmdale in Californië. In 2006 waarschuwden wetenschappers dat het zuidelijke uiteinde van de San Andreas-breuk ten noordoosten van Los Angeles, die na meer dan 300 jaar slechts een heel klein beetje was verschoven, een immense druk had opgebouwd die op ieder moment een zware aardbeving kon veroorzaken.

© Getty Images

Californië, 2019 -

Op 4 juli 2019 trof een aardbeving met een magnitude van 6,4 het gebied nabij Ridgecrest in Zuid-Californië. Er vielen geen slachtoffers, maar de schade aan de infrastructuur was wijdverspreid en 3000 mensen in Ridgecrest en omgeving zaten zonder stroom.

© Getty Images

Is de 'Big One' onderweg? -

Twee dagen later trof een andere aardbeving, ditmaal met een magnitude van 7,1, delen van dezelfde regio. Inwoners vroegen zich af of de 'Big One' eraan kwam. Californiërs blijven constant op hun hoede voor een catastrofale aardbeving die volgens seismologen al lang op zich laat wachten.

© Reuters

San Andreas Fault Observatory at Depth -

Het San Andreas Fault Observatory at Depth (SAFOD), gevestigd in Parkfield, werd in 2002 opgericht met als doel geologische gegevens over de San Andreas-breuk te verzamelen om toekomstige aardbevingen te kunnen voorspellen en analyseren. Het bedrijf heeft geofoonsensoren en GPS-klokken geïnstalleerd in een boorgat dat direct door de breuk loopt.

© Public Domain

Leven met het gevaar -

Hier zie je een kaart met daarop ieder van de zeven grote breuklijnen in de San Francisco Bay Area en de kans op een aardbeving met een magnitude van 6,7 of hoger op iedere breuklijn tussen 2003 en 2032.

Zie ook: Wat zijn de veiligste landen als er een derde wereldoorlog uitbreekt?

© Public Domain