© Shutterstock

Onze levensbron én vernietiger -

Onze zon is een gloeiende bol gas die de warmte en het licht produceert die we nodig hebben om te overleven. Hij maakt energie vrij door waterstof om te zetten in helium, maar de zon is al halverwege zijn leven. Als de waterstof over een paar miljard jaar op is, zal de zon uitdijen tot een monsterlijke rode reuzenster.

© Shutterstock

Een langzame dood van de aarde -

Als de zon over ongeveer vijf miljard jaar haar rode reuzenfase ingaat, kan ze genoeg opzwellen om Mercurius, Venus en mogelijk de aarde op te slokken. Of op zijn minst zal onze planeet worden gebakken als de oceanen koken en het oppervlak wordt gesteriliseerd met ongelooflijke hoeveelheden UV-licht.

© Shutterstock

Een nevelachtige erfenis -

Als de rode reus zijn resterende lagen de ruimte in stuwt, vormt hij een planetaire nevel (een etherisch, gloeiend omhulsel van gas) terwijl de dichte, uitgebrande kern achterblijft als een witte dwerg, die vaag gloeit in het donker.

© Shutterstock

Rogue planeten -

Zonder de zwaartekracht van de zon zullen de overgebleven planeten in het zonnestelsel op drift raken in het kosmische duister en schurkenplaneten worden: werelden zonder ster die onaangeroerd en alleen door de leegte reizen.

© Shutterstock

De onvermijdelijke fusie van het sterrenstelsel -

Miljarden jaren na de dood van ons zonnestelsel zal onze Melkweg botsen en samensmelten met het Andromedastelsel in een majestueuze maar chaotische zwaartekrachtinteractie die het aanzicht van ons galactische huis voor altijd zal veranderen. Maar hoe zit het met de schaal van ons hele universum?

© Shutterstock

Een explosief begin -

De oerknal, die bijna 14 miljard jaar geleden plaatsvond, markeerde de geboorte van ruimte en tijd. Het begon als een onvoorstelbaar hete, dichte singulariteit die explodeerde en zich uitbreidde tot de enorme kosmos die we vandaag de dag waarnemen.

© Shutterstock

Kosmische uitbreiding -

Sinds de oerknal is het heelal voortdurend aan het uitdijen. Deze uitdijing staat centraal in alle belangrijke theorieën over het einde van het universum, omdat het bepaalt of de kosmos zich eeuwig zal uitstrekken, zal instorten of uit elkaar zal scheuren.

© Shutterstock

Donkere energie -

Donkere energie, ontdekt door waarnemingen van verre supernova's, lijkt het universum steeds sneller uit elkaar te duwen. Het blijft de grootste onbekende variabele om te bepalen hoe het universum uiteindelijk zal eindigen.

© Shutterstock

De Big Freeze -

Als de uitdijing van het heelal oneindig doorgaat, zullen sterren opbranden, sterrenstelsels zullen uit elkaar vallen en de temperatuur zal naar het absolute nulpunt dalen. Dit stille, sombere scenario staat bekend als de Big Freeze, oftewel de dood van het heelal.

© Shutterstock

Cosmische stilte -

Volgens de tweede wet van de thermodynamica neemt entropie (wanorde en willekeur) altijd toe. Uiteindelijk zal de energie zo dun zijn dat er geen processen meer kunnen plaatsvinden en het universum dood, bewegingloos en koud zal worden.

© Shutterstock

De Big Rip -

Een andere theorie over hoe het universum zal eindigen, is dat donkere energie na verloop van tijd sterker wordt en sterrenstelsels, sterren, planeten en zelfs atomen uit elkaar kan scheuren. Dit theoretische scenario, dat bekend staat als de Big Rip, voorspelt een gewelddadige ontrafeling van het weefsel van de ruimte.

© Shutterstock

Fantoomenergie -

Bij fantoomenergie, een variant op de Big Rip, gaat het om een vorm van donkere energie met ultra-negatieve druk. In tegenstelling tot reguliere donkere energie, die ervoor zorgt dat de uitdijing versnelt, zou fantoomenergie in de loop van de tijd sterker kunnen worden. Dit zou zo krachtig kunnen gebeuren dat het uiteindelijk alle krachten overwint en sterrenstelsels, sterren, planeten en zelfs atomen uit elkaar scheurt.

© Shutterstock

De Big Crunch -

In tegenstelling tot de Big Freeze stelt de Big Crunch theorie dat de uitdijing van het universum uiteindelijk zal stoppen en omkeren. De zwaartekracht zou alles weer bij elkaar trekken, wat zou eindigen in een catastrofale ineenstorting.

© Shutterstock

De Big Bounce -

De wetenschappelijke theorie die bekend staat als de Big Bounce suggereert dat het universum zou kunnen samentrekken in een Big Crunch en dan weer terugveert in een nieuwe expansie en een nieuwe Big Bang. Dit zou singulariteiten omzeilen en de kosmische geschiedenis eeuwig in beweging houden.

© Shutterstock

Vacuüm verval -

Kwantummechanica laat de angstaanjagende mogelijkheid van vacuümverval toe. Het universum bestaat momenteel in wat kan worden beschouwd als een 'vals vacuüm' (een stabiele maar niet de meest stabiele toestand). Als het universum plotseling zou overgaan naar een lager-energetisch 'echt vacuüm', zou het met lichtsnelheid uitdijen, de wetten van de fysica herschrijven en alles uitwissen zonder waarschuwing.

© Shutterstock

Kosmische achtergrondstraling -

De kosmische microgolfachtergrond, een overblijfsel van de oerknal, is al aan het afkoelen. Na verloop van tijd zal deze niet meer waarneembaar zijn en zal het heelal geen enkele echo meer hebben van zijn explosieve geboorte.

© Getty Images

Het verval van atomen -

Protonverval, een hypothetisch proces dat door sommige grote eengemaakte theorieën wordt voorspeld, zou kunnen betekenen dat alle materie in het universum uiteindelijk uiteenvalt in subatomaire deeltjes. Als dit waar is, zullen zelfs de atomen van sterren en planeten verdwijnen.

© Shutterstock

Zichtbaarheid vervaagd -

Uiteindelijk zullen sterrenstelsels sneller worden dan wij ze kunnen zien. Hun licht zal ons niet meer bereiken omdat ze met de lichtsnelheid versnellen. Hierdoor zal het waarneembare universum krimpen tot er alleen nog lokale overblijfselen zichtbaar zijn.

© Shutterstock

Het vervagen van sterren -

Eén ding is echter zeker: in de loop van triljoenen jaren zullen sterren in het heelal hun waterstofbrandstof opmaken en in veel vreemdere dingen veranderen. Sterrenstelsels zullen donkerder worden naarmate er minder nieuwe sterren worden gevormd.

© Getty Images

De laatste kosmische burgers -

Nadat alle sterren zijn gestorven, blijven er alleen nog exotische objecten over: zwarte gaten, neutronensterren en zwarte dwergen. Deze overblijfselen zullen stilletjes de dieper wordende nacht bevolken, fluisterend over een eens zo levendige kosmos.

© Shutterstock

De lange heerschappij van zwarte gaten -

Dankzij hun immense massa en zwaartekracht zullen zwarte gaten naar verwachting al het andere overleven en heersen over een leeg universum, lang nadat sterren en materie zijn verdwenen.

© Shutterstock

Kosmische verdamping -

De beroemde theoretisch natuurkundige Stephen Hawking stelde voor dat zwarte gaten zwakke straling uitzenden, waardoor ze langzaam massa verliezen. Over een lange periode zullen zelfs deze titanen volledig verdampen, wat een einde zal maken aan het hoofdstuk structuur in het fysieke rijk.

© Shutterstock

De dageraad van stilte -

Zodra zwarte gaten verdwijnen, blijft er geen georganiseerde materie meer over. Het universum wordt een leeg canvas, verstoken van licht of vorm, en de energie is veel te diffuus om iets te creëren of in stand te houden. Er gebeurt voor altijd niets.

© Public Domain

Kwantumfluctuaties -

Kleine energieschommelingen in de lege ruimte zouden spontaan een nieuw universum kunnen doen ontstaan. Hoewel dit volledig speculatief is, zijn wetenschappers er zeker van dat wedergeboorte mogelijk is. Het zou in wezen een nieuwe oerknal zijn uit de as van de vorige.

© Shutterstock

Ontbinding van ruimte-tijd -

Maar als onderliggende kwantumvelden veranderen of verslechteren, zal de ruimte-tijd zelf misschien niet eeuwig blijven bestaan. In sommige theorieën zou het weefsel van de werkelijkheid zich kunnen ontrafelen en een rijk achterlaten zonder tijd, ruimte of materie.

© Shutterstock

Multiversum ideeën -

Als het multiversum bestaat, is ons universum misschien maar één van de vele bubbels. In sommige alternatieve universums zou het leven kunnen gedijen lang nadat ons universum is gestorven. Universums zouden ook met elkaar in botsing kunnen komen, waardoor hun inhoud verandert of vernietigd wordt.

© Shutterstock

Een veranderend kosmisch perspectief -

Toekomstige ontdekkingen kunnen onze kijk op het universum fundamenteel veranderen. Theorieën die we vandaag de dag als waarheid beschouwen, kunnen slechts een opstapje zijn naar openbaringen die de werkelijkheid volledig herschrijven. Alleen de tijd zal leren hoe deze mogelijkheden zich ontvouwen.

© Shutterstock

Zoveel tijd, zoveel te doen -

Ondanks deze angstaanjagende toekomscenarios, laat hun afstand ons nog genoeg tijd om te onderzoeken, te ontdekken en ons te verwonderen. We niet hoeven niet zo snel te vresen voor het einde van het universum, maar kan wel gebruikt worden als een aansporing om ons te verwonderen en ontzag te blijven houden voor de kosmos.

© Shutterstock

Het einde van het universum -

Gezien de enorme tijdschaal van de toekomst en onze eigen waarnemingsbeperkingen, zullen we hoogstwaaschijnlijk nooit getuige zijn van het laatste hoofdstuk van het universum. Het einde zou kunnen komen in een vorm die zo vreemd is dat we het niet eens zouden bevatten.

Zie ook: Wat zijn de veiligste landen als er een derde wereldoorlog uitbreekt?

Bronnen: (Royal Museums Greenwich) (Natural History Magazine) (National Geographic)

© Shutterstock