Van contact met buitenaardse wezens tot oorlog
Baby's in kooien buiten het raam was iets doodgewoons in de negentiende eeuw. Het idee was dat baby's zo frisse lucht konden krijgen. 'Luchten', werd het genoemd. Door het zogenaamde luchten zouden baby's sterker en gezonder worden.
Het hielp natuurlijk dat de Bijbel dit toestond. Spreuken 23:13 zegt: 'Onthoud een kind geen onderricht, van stokslagen gaat het niet dood.'
Het boek 'A Few Suggestions to Mothers on the Management of Their Children' uit 1884 gaf als advies 'een goede ranselpartij met een dunne, zachte oude slipper van leer.'
Lydia Maria Child, auteur van 'The Mothers Book', gaf in een van haar boeken het advies om kinderen aan een stoel vast te binden, 'of iets anders eenvoudigs', als vorm van straf.
Het werd ook aanbevolen om kinderen knopen te geven om mee te spelen. Bij voorkeur glimmende, zo lang ze maar niet van koper gemaakt zijn. Weleens gehoord van verstikkingsgevaar?
Fictie lezen was een heimelijk genoegen waar kinderen zich slechts met mate tegoed mochten doen. Child legde uit: 'Teveel fictie lezen verminderd het verlangen om meer praktische en minder opwindende zakken te lezen. Moedig je kinderen dan ook vooral aan om geschiedenisboeken, reisboeken en biografieën te lezen.'
Je kon er zelfs aan overlijden. In het boek 'Fireside Education' uit 1846 gaf Samuel Griswold Goodrich een voorbeeld van een moeder die haar zoon te veel aanmoedigde. Op achtjarige leeftijd was hij een wonderkind, maar hij overleed toen hij tien was. 'Vroegrijp fruit wordt nooit helemaal goed rijp', was de conclusie.
Een rijke fantasie werd niet als iets positiefs gezien. Blijkbaar leidde het tot een verstoord beeld van de realiteit.
'Cassells Household Guide' adviseerde: ''Wat voeding betreft is regelmatigheid van het grootste belang. Kinderen mogen geen hapjes worden aangeboden tussen de maaltijden door en ook mogen ze niet worden blootgesteld aan de aanblik van verleidelijk voedsel op ongepaste tijdstippen.'
Als je dan toch echt een snack wilde geven aan je kind, dan had 'Advice to a Mother on the Management of her Children', van Pye Henry Chavasse het antwoord: een stuk droog brood.
Volgens de auteur is de redenatie hierachter dat 'een kind hier nooit meer van zal eten dan goed voor hem is, terwijl hij toch zijn honger stilt, wat belangrijk is.' Plus dat 'wanneer een kind nooit cake of andere zoetigheid eet, dan zal hij een stuk droog brood beschouwen als een luxe, en het met plezier eten.'
Ziek kind? Een paar druppels Paregoric siroop waren in de negentiende eeuw de oplossing. Met alle alcohol en opium die het bevatte werden kinderen er zeker een stuk rustiger van! (Photo: Wikimedia/CC BY-SA 3.0)
Laudanum was ook populair. Deze tinctuur van opium werd voor vrijwel alle problemen die kinderen konden hebben gebruikt. Er is zelfs deze oude prent uit 1849, uit een editie van het Britse magazine Punch, die heet 'The Poor Child's Nurse'. (Photo: Wikimedia/CC BY 4.0)
Voor lintwormen gaf je je kind bijvoorbeeld terpentijn.
Voor dysenterie was de oplossing een beetje kwik.
‘Der Struwwelpeter’, een Duits kinderboek van Heinrich Hoffmann uit 1845, bevatte enkele griezelige lessen voor kinderen.
Een van de verhalen gaat over een jongetje wiens duimen worden afgehakt omdat hij erop had gezogen.
Een ander verhaal gaat over een kind dat naar buiten gaat terwijl het slecht weer is. Hij werd weggeblazen door de wind en nooit meer teruggevonden. 'Niemand hoorde hem schreeuwen en huilen', staat er in het verhaal.
Het insnijden van het tandvlees was de oplossing. Inderdaad, tandartsen sneden het tandvlees van kinderen weg in plaats van de tanden op natuurlijke wijze te laten doorbreken.
In een Amerikaans medisch tijdschrift uit 1857 werd aanbevolen om diep te snijden: 'een oppervlakkige incisie zal niet helpen; het tandvlees met worden weggesneden totdat de scalpel de opkomende tanden raakt.'
Dit werd gezien als de belangrijkste kwaliteit die een kind kon worden bijgebracht. Op deze manier kon worden voorkomen dat kinderen zouden opgroeien tot hebzuchtige en egoïstische volwassenen.
De methodologie was eenvoudig. Het enige wat ouders hoefden te doen was hun kinderen nooit geven wat ze wilden. Maar dan ook echt nooit.
'Cassells Household Guide' leest: 'Het wordt algemeen aangenomen dat het geen kwaad kan om een kind te laten doen wat hij wil, zolang het nog een baby is. Dit is echter een grote vergissing. Zodra een kind oud genoeg is om uiting te geven aan zijn wensen, is het ook oud genoeg om gehoorzaamheid te leren.'
'Er hoeven geen harde woorden of ongeduldige gebaren te worden gebruikt als je je houdt aan de regel die er eenvoudigweg uit bestaat om de baby niet te geven wat het wil.'
Een aantal kwalen werden geassocieerd met groene thee, waaronder hysterie en buikpijn. Groene thee maakte mensen nerveus, volgens Pye Henry Chavasse.
Een groen pigment werd destijds gemaakt met arseen en werd gebruikt om onder andere kleding en speelgoed mee te kleuren. Gelukkig realiseerden sommige experts destijds het gevaar dat hierin school en raadden aan om kinderen weg te houden bij groen gekleurde voorwerpen.
Dat suggereerde George Napheys tenminste in zijn boek: 'The Physical Life of Woman: Advice to the Maiden, Wife and Mother'. Hij zocht de oorzaak van bijziendheid in slechte belichting en het type letter dat in boeken werd gebruikt.
Napheys zei ook het volgende in zijn boek: 'Kinderen die zijn verwekt in de lente hebben een grotere vitaliteit en hebben minder kans om tijdens hun eerste jaren te overlijden dan kinderen die tijdens een ander tijd van het jaar worden verwekt.'
De manier waarop we onze kinderen opvoeden is aanmerkelijk veranderd gedurende de jaren. Hoewel sommige principes van vroeger nog altijd van toepassing zijn, zijn anderen hopeloos verouderd en achterhaald. Hoewel de boeken met ouderschapsadviezen uit de negentiende eeuw soms goede tips bevatten, waren sommigen gewoon compleet bizar. Wat was de laatste keer dat je je baby een luchtje liet scheppen in een kooi die buiten het raam hing, of dat je je baby een beetje opium hebt gegeven—wacht even, serieus?
Klik door de volgende fotoreeks om meer te weten te komen over knotsgekke ouderschapsadviezen uit de negentiende eeuw.
Opmerkelijke opvoedingsadviezen uit de negentiende eeuw
Deze adviezen worden tegenwoordig hopelijk niet meer gegeven
LIFESTYLE Ouderschap
De manier waarop we onze kinderen opvoeden is aanmerkelijk veranderd gedurende de jaren. Hoewel sommige principes van vroeger nog altijd van toepassing zijn, zijn anderen hopeloos verouderd en achterhaald. Hoewel de boeken met ouderschapsadviezen uit de negentiende eeuw soms goede tips bevatten, waren sommigen gewoon compleet bizar. Wat was de laatste keer dat je je baby een luchtje liet scheppen in een kooi die buiten het raam hing, of dat je je baby een beetje opium hebt gegeven—wacht even, serieus?
Klik door de volgende fotoreeks om meer te weten te komen over knotsgekke ouderschapsadviezen uit de negentiende eeuw.