Uit nieuwe rapporten blijkt dat functionarissen van de Britse defensie zich voorbereiden op de ergste scenario's
De fossielen werden ontdekt in de Sahara-woestijn van Marokko. De bevinding suggereert dat deze reptielen niet alleen in zoutwater- maar ook in zoetwateromgevingen hebben gewoond, in tegenstelling tot eerdere opvattingen.
Britse wetenschappers hebben de mogelijkheid van het bestaan van een monster van Loch Ness in het verleden als ‘plausibel’ beschouwd vanwege een verbazingwekkende ontdekking.
Plesiosaurussen, een groep zeereptielen, ontstonden ongeveer 230 miljoen jaar geleden. Deze opmerkelijke waterdinosaurussen floreerden tijdens het Jura-tijdperk en vertoonden zowel een enorme omvang als een indrukwekkende behendigheid.
Plesiosaurussen zagen er intimiderend uit als een toproofdier in de oceanen, die snel grote prooien achtervolgden en verslonden. Hoewel de zoetwaterclassificatie niet eerder aan hen was toegewezen, trekt een recente ontdekking deze overtuiging in twijfel.
Wetenschappers heroverwegen de mogelijkheid van een 'monsterbewoner' in het zoetwater Loch Ness in Schotland vanwege recente Noord-Afrikaanse fossiele ontdekkingen.
Loch Ness ligt in de Schotse Hooglanden, ten zuidwesten van Inverness. Het is een uitgestrekte watervlakte met een lengte van ongeveer 37 km, met een diepste punt van 230 m (755 ft). Legenden over een wezen dat in de diepte rondspookt, zijn terug te voeren op de oudheid en de verhalen die door de Pictische volkeren werden verteld.
De vorming van het meer vond plaats als gevolg van gletsjerprocessen in de Great Glen meer dan 10.000 jaar geleden, aan het einde van de laatste ijstijd. De Great Glen-breuk ontstond ongeveer 400 miljoen jaar geleden.
De Engelse fossielenverzamelaar Mary Anning (1799–1847) deed in 1826 een baanbrekende vondst: ze ontdekte twee bijna complete skeletten van plesiosaurussen, de eerste die ooit werden aangetroffen! De afbeelding toont het waardevolle notitieboekje waarin Anning haar opmerkelijke ontdekkingen documenteerde.
De opmerkelijke ontdekking van Mary Anning, een skelet van een plesiosaurus, wordt nu permanent tentoongesteld in het Natural History Museum in Londen.
Deskundigen zijn verbaasd over de bevindingen in Marokko. De indrukwekkende collectie omvat botten en tanden van volwassen individuen met een lengte van 3 meter, evenals een armbeen van een baby van 1,5 meter lang. De omstandigheden rond hun ontdekking op de rivierbedding in het Krijt-tijdperk blijven echter onverklaard.
Nieuwe bevindingen uit de Sahara hebben paleontologen ertoe aangezet de habitat van bepaalde soorten waarvan voorheen werd aangenomen dat ze uitsluitend marien waren, te heroverwegen. Er wordt nu verondersteld dat plesiosauriërs het opmerkelijke vermogen hadden om te overleven in zowel zoet- als zoutwateromgevingen.
Onderzoekers geven aan dat de plesiosaurus in zoet water leefde en zich voedde, naast kikkers, krokodillen, schildpadden, vissen en andere waterdinosaurussen.
Spinosaurus leefde ongeveer 99 miljoen jaar geleden in het huidige Noord-Afrika. Ondanks dat het een enorm landroofdier was, bezat het semi-aquatische neigingen en dook hij in het ondiepe water om vissen en andere zeedieren te vangen als aanvulling op zijn dieet.
Nothosaurus, een zwemmend reptiel uit het Trias, leefde van vis en inktvis. Zodra de Nothosaurus zijn prooi onder water had gevangen, kwam hij weer boven water om stenen en kustlijnen te verslinden.
Ceratosaurus, een vleesetende dinosaurus uit het Jura-tijdperk, staat bekend om zijn snuithoorns. Op deze afbeelding zien we er een die in een rivier waadt terwijl hij op waterdieren zoals vissen jaagt.
Wetenschappers geloven dat het mogelijk is dat plesiosauriërs in zoet water hebben bestaan, wat de vraag doet rijzen of men in Loch Ness had kunnen gedijen.
De theorie verliest enige geloofwaardigheid als gevolg van het uitsterven van plesiosaurussen, dat samenviel met de ondergang van dinosauriërs 66 miljoen jaar geleden. De recente fossiele ontdekking in Afrika heeft echter onverwachts de discussie over ‘Nessie’ weer doen oplaaien.
Tijdens de jaren 1870 en 1880 waren er meerdere meldingen van een object dat het water bewoog en verstoorde, evenals de waarneming van een groot dier met korte poten dat uit Loch Ness tevoorschijn kwam. Deze observaties werden echter niet algemeen erkend. Niettemin begon in 1933 de legende van het monster van Loch Ness aan kracht te winnen.
In het begin van de jaren dertig verspreidde een rage genaamd Nessiemania zich over Groot-Brittannië. Op deze foto uit 1933 wordt een replica van het monster van Loch Ness voor de kerstperiode per aanhanger vervoerd naar Bertram Mills Circus in Olympia, Londen.
Het ongeïdentificeerde wezen kreeg al snel het label ‘Nessie’, wat leidde tot wijdverbreide fascinatie. Op deze foto uit 1954 voegt Urquhart Castle context toe, terwijl het vermeende monster in de buurt van het belangrijke monument lijkt te zwemmen.
Nessie's bekendheid zorgde ervoor dat ze een beroemdheid werd. Deze foto uit 1969 toont een lid van het Loch Ness Monster Investigation Team dat ijverig het oppervlak van Loch Ness in de gaten houdt op tekenen van leven.
In 1969 bouwde een Amerikaan genaamd Dan Scott Taylor Jr. zijn eigen gele onderzeeër genaamd de "Viperfish" en maakte meerdere duiken naar de bodem van Loch Ness. Zijn doel was om te ontdekken welke mysteries eronder lagen, maar helaas heeft hij tijdens zijn expedities niets gevonden.
De televisieserie 'Loch Ness' concentreert zich op het familiedrama en bevat Ted Danson en Joely Richardson. De plot volgt Dr. Jonathan Dempsey (Danson), een wetenschapper die ernaar streeft bewijs te leveren voor het bestaan van het wezen.
Hier is de echte wetenschapper Thayne Smith Lowrance, in 1999 afgebeeld met een sonarapparaat tijdens een van zijn vele pogingen om het legendarische wezen te vinden. Maar Nessie bleek even zinspelend als altijd.
In 2019 was er een aankondiging die erop wees dat Nessie misschien wel een kolossale paling zou kunnen zijn. Onderzoek uitgevoerd naar het omgevings-DNA gevonden in Loch Ness bracht een aanzienlijke hoeveelheid paling-DNA aan het licht, zoals professor Neil Gemmell, een geneticus van de Universiteit van Otago (foto) beweert. Niettemin werd er geen bewijs voor het bestaan van een monster ontdekt.
In het jaar 2016 werd een interessante ontdekking gedaan: de overblijfselen van een model dat het monster van Loch Ness afbeeldt uit de film 'The Private Life of Sherlock Holmes', gemaakt in 1970. Ingenieur John Haig, op de foto te zien, vond deze overblijfselen met behulp van een onderwaterrobot die kan worden ondergedompeld in Loch Ness.
Toeristen die hopen op een Nessie-waarneming bij Loch Ness worden misschien teleurgesteld, maar ze kunnen nog steeds genieten van het unieke Loch Ness Centre & Exhibition in Drumnadrochit. Verrassend genoeg kun je zelfs een glimp opvangen van het legendarische wezen, dat gracieus poseert voor foto's!
Bronnen: (Newsweek) (Cretaceous Research), (BBC) (The Independent) (UOL) (The Guardian)
In een verrassende gang van zaken hebben wetenschappers het bestaan van Nessie als ‘plausibel’ bestempeld nadat ze gefossiliseerde plesiosaurusbeenderen in een Afrikaanse rivierbedding hadden ontdekt. Eerder werd aangenomen dat deze zeereptielen met lange nek, die lijken op het mythische monster van Loch Ness, uitsluitend in zout water leefden. Zou Nessie een levend overblijfsel uit het dinosaurustijdperk kunnen zijn? Voorlopig is er niets noemenswaardigs gevonden. Het mysterie rond het kolossale wezen van het meer blijft bestaan, en de twijfels over het bestaan van het monster blijven bestaan.
Benieuwd naar de mythe rond het ‘monster van Loch Ness’? Klik dan op de galerij!
Op 2 mei 1933 berichtte de Inverness Courier dat een echtpaar beweerde "een groot wezen te hebben gezien dat in het water van het loch bewoog en kopje onderging". Robert Kenneth Wilson zou deze foto hebben gemaakt. Deze werd op 21 april 1934 gepubliceerd in de Daily Mail en werd wereldberoemd. Het is het enige beeld van 'het monster' tot nu toe.
In een verrassende gang van zaken hebben wetenschappers het bestaan van Nessie als ‘plausibel’ bestempeld nadat ze gefossiliseerde plesiosaurusbeenderen in een Afrikaanse rivierbedding hadden ontdekt. Eerder werd aangenomen dat deze zeereptielen met lange nek, die lijken op het mythische monster van Loch Ness, uitsluitend in zout water leefden. Zou Nessie een levend overblijfsel uit het dinosaurustijdperk kunnen zijn? Voorlopig is er niets noemenswaardigs gevonden. Het mysterie rond het kolossale wezen van het meer blijft bestaan, en de twijfels over het bestaan van het monster blijven bestaan.
Benieuwd naar de mythe rond het ‘monster van Loch Ness’? Klik dan op de galerij!
Onthulling van het mysterie: Bestaat Nessie echt?
Aanwijzingen opsporen en legendes achtervolgen: wat verbergt zich in de Schotse wateren?
LIFESTYLE Monsters
In een verrassende gang van zaken hebben wetenschappers het bestaan van Nessie als ‘plausibel’ bestempeld nadat ze gefossiliseerde plesiosaurusbeenderen in een Afrikaanse rivierbedding hadden ontdekt. Eerder werd aangenomen dat deze zeereptielen met lange nek, die lijken op het mythische monster van Loch Ness, uitsluitend in zout water leefden. Zou Nessie een levend overblijfsel uit het dinosaurustijdperk kunnen zijn? Voorlopig is er niets noemenswaardigs gevonden. Het mysterie rond het kolossale wezen van het meer blijft bestaan, en de twijfels over het bestaan van het monster blijven bestaan.
Benieuwd naar de mythe rond het ‘monster van Loch Ness’? Klik dan op de galerij!