Van dorpsverkopers tot machtige spelers
Het was vroeger vanzelfsprekend dat je in het huwelijksbootje stapte als je een relatie had. Sterker nog, het krijgen van een kind was een schande als je niet was getrouwd. Hoewel het nog altijd wat juridische en fiscale voordelen heeft, zijn tijden veranderd en voelen steeds meer mensen niet meer de behoefte om zich aan elkaar in de echt te verbinden.
Deze galerij onderzoekt op basis van gegevens van The Economist de landen met de laagste huwelijkscijfers, met een gedetailleerd overzicht van het aantal huwelijken per 1.000 mensen per jaar in elk land. Van culturele veranderingen tot economische druk en veranderende houdingen ten opzichte van relaties, de redenen achter deze trends lopen sterk uiteen.
Klik verder om te ontdekken in welke landen het minst getrouwd wordt!
Het relatief lage huwelijkspercentage in Costa Rica wordt beïnvloed door een groeiende voorkeur voor samenwonen boven het formele huwelijk. Economische overwegingen, veranderende sociale normen en een focus op persoonlijke onafhankelijkheid dragen ook bij aan deze trend.
Het lage huwelijkspercentage in Zuid-Korea weerspiegelt de veranderende culturele waarden, de stijgende kosten voor levensonderhoud en de hoge eisen die aan het werk worden gesteld.
Het lage huwelijkspercentage in Noorwegen kan te wijten zijn aan culturele voorkeuren voor enkel samenwonen en uitstel van het huwelijk.
Het huwelijkspercentage in Nieuw-Zeeland wijst op een trend in de richting van trouwen op latere leeftijd en enkel samenwonen.
Het huwelijkspercentage in ons land weerspiegelt een maatschappelijke verschuiving naar alternatieve vormen van partnerschap.
Het lage huwelijkspercentage in Luxemburg wijst op een voorkeur voor samenwonen en geregistreerd partnerschap.
Ondanks de conservatieve cultuur kan het lage huwelijkspercentage in Koeweit het gevolg zijn van economische druk, hoge trouwkosten en veranderende verwachtingen onder jongere generaties.
Het lage huwelijkspercentage in Griekenland weerspiegelt economische factoren en veranderende culturele normen met betrekking tot het huwelijk, waarbij veel koppels ervoor kiezen om samen te wonen of het huwelijk uitstellen vanwege financiële instabiliteit en veranderende levensprioriteiten.
Net als in Griekenland kan het huwelijkspercentage in Bulgarije worden beïnvloed door economische uitdagingen en veranderende maatschappelijke houdingen.
Het huwelijkspercentage in Australië wijst op een trend naar trouwen op latere leeftij en alternatieve relatiestructuren.
Het lage huwelijkspercentage in Suriname kan het gevolg zijn van culturele normen die langdurig samenwonen zonder formeel huwelijk accepteren, in combinatie met economische uitdagingen die traditionele huwelijken en wettelijke verbintenissen voor velen minder haalbaar maken.
Zoals in een groot deel van Europa weerspiegelt de huwelijksgraad in België ook een maatschappelijke verschuiving naar samenwonen en burgerlijke partnerschappen.
Het lage huwelijkspercentage op het eiland Réunion weerspiegelt een groeiende acceptatie van samenwonen en flexibele relaties, wat de bredere Franse culturele verschuiving weg van de traditionele huwelijksnormen weerspiegelt.
Het lage huwelijkspercentage in Panama kan worden beïnvloed door economische omstandigheden en veranderende sociale normen.
In Mexico kan het lage huwelijkspercentage het gevolg zijn van economische uitdagingen en veranderende maatschappelijke opvattingen over huwelijk en relaties.
Het lage huwelijkspercentage in Chili kan een weerspiegeling zijn van stijgende kosten voor levensonderhoud, veranderende rolpatronen en een groeiende acceptatie van samenwonen.
Het lage huwelijkspercentage in Italië weerspiegelt ook een trend naar groeiende acceptatie van samenwonen en niet-traditionele partnerschappen, vooral onder jongere, carrièregerichte generaties.
Het lage huwelijkspercentage in Slovenië wijst op een toename van samenwonen en uitgesteld trouwen, waarbij veel jongvolwassenen prioriteit geven aan onderwijs en financiële stabiliteit voordat ze zich verbinden aan traditionele gezinsstructuren.
Het dalende huwelijkspercentage in Spanje weerspiegelt ook een culturele verschuiving, waarbij velen voorrang geven aan carrière, reizen en persoonlijke groei en het huwelijk als minder essentieel voor het volwassen leven wordt gezien dan in vorige generaties.
Malta's lage huwelijkspercentage weerspiegelt ook de veranderende levensstijl, waarbij meer koppels ervoor kiezen om het huwelijk uit te stellen of af te zien van een huwelijk vanwege de stijgende kosten van het levensonderhoud.
Het lage huwelijkspercentage in Frankrijk wordt bepaald door de populariteit van burgerlijke unies zoals het PACS, een wettelijk alternatief voor het huwelijk, en een culturele openheid voor samenwonen zonder formele verbintenis.
Het dalende huwelijkspercentage in Portugal wordt beïnvloed door economische druk en een culturele verschuiving naar samenwonen en uitgestelde gezinsvorming onder jongere generaties.
Door de economische instabiliteit en het groeiende scepticisme over de noodzaak van een wettelijk huwelijk kiezen velen in Argentinië voor informele partnerschappen, wat bijdraagt aan het dalende huwelijkspercentage in het land.
Het lage huwelijkspercentage in Uruguay duidt op een bredere maatschappelijke verschuiving naar alternatieve vormen van partnerschap, waarbij meer stellen kiezen voor samenwonen of geregistreerd partnerschap in plaats van het traditionele huwelijk.
Het dalende huwelijkspercentage op Martinique is waarschijnlijk te wijten aan culturele normen die samenwonen verkiezen boven het formele huwelijk, in combinatie met economische factoren die het huwelijk minder prioriteit geven.
Net als op Martinique weerspiegelt het lage huwelijkspercentage op Guadeloupe de culturele voorkeur voor informele relaties, mogelijk beïnvloed door economische factoren die het traditionele huwelijk voor velen minder toegankelijk of aantrekkelijk maken.
Het dalende huwelijkspercentage in Venezuela wordt veroorzaakt door de economische instabiliteit, waarbij veel mensen financiële zekerheid en stabiliteit verkiezen boven een formeel huwelijk.
Het lage huwelijkspercentage in Peru wordt bepaald door economische uitdagingen en veranderende maatschappelijke opvattingen, waarbij veel mensen kiezen voor informele partnerschappen.
Het lage huwelijkspercentage in Frans-Guyana is te wijten aan de jeugdige bevolking en culturele normen die samenwonen en informele verbintenissen verkiezen boven het wettelijke huwelijk.
Het lage huwelijkspercentage in Qatar weerspiegelt de grote alleenstaande expatbevolking, de hoge huwelijkskosten en culturele verwachtingen die het huwelijk onder Qatarezen vaak vertragen of bemoeilijken.
Zie ook: Wat zijn de veiligste landen als er een derde wereldoorlog uitbreekt?
Bronnen: (Statista) (The Economist) (Our World in Data)
Landen waar het minst getrouwd wordt
A global look at countries where marriage rates are declining
LIFESTYLE huwelijk
Het was vroeger vanzelfsprekend dat je in het huwelijksbootje stapte als je een relatie had. Sterker nog, het krijgen van een kind was een schande als je niet was getrouwd. Hoewel het nog altijd wat juridische en fiscale voordelen heeft, zijn tijden veranderd en voelen steeds meer mensen niet meer de behoefte om zich aan elkaar in de echt te verbinden.
Deze galerij onderzoekt op basis van gegevens van The Economist de landen met de laagste huwelijkscijfers, met een gedetailleerd overzicht van het aantal huwelijken per 1.000 mensen per jaar in elk land. Van culturele veranderingen tot economische druk en veranderende houdingen ten opzichte van relaties, de redenen achter deze trends lopen sterk uiteen.
Klik verder om te ontdekken in welke landen het minst getrouwd wordt!