Van dorpsverkopers tot machtige spelers
Historisch gezien is executie een methode geweest om de macht van een regering, individu of instelling over een individu of een ideologie te demonstreren. Er zijn tal manieren om iemand van het leven te beroven, die variëren van de meest zachte tot de meest lange en pijnlijke dood. Om het volk af te schrikken van het begaan van misdaden en/of het tarten van de macht, zijn er door de geschiedenis heen bizar gruwelijke methodes bedacht om een persoon te executeren.
In deze galerij bekijken we enkele van de meest pijnlijke executiemethoden uit de geschiedenis. Benieuwd? Klik dan verder.
Historische executiemethoden waren bijzonder wreed, gruwelijk en vaak pijnlijk. Vaak hielden deze methoden een soort marteling in, vaak in het openbaar, die langzaam resulteerde in de dood van degene die gestraft werd.
Een van deze gruwelijke methodes was het koken. De veroordeelde werd langzaam neergelaten in een ketel met kokende vloeistof en bleef tijdens de hele beproeving vaak bij bewustzijn.
De ketel bevatte kokend water, olie, was, wijn of zelfs lood. Het lichaam van het slachtoffer viel langzaam uiteen in wat beschouwd werd als een van de meest martelende vormen van executie.
Historische verslagen tonen aan dat deze specifieke methode werd toegepast op duizenden Christenen tijdens het bewind van de Romeinse keizer Nero, de laatste keizer van de Julio-Claudiaanse dynastie.
Naar verluidt was deze methode voorbehouden aan degenen die de meest gruwelijke misdaden pleegden, zoals gruwelijke gewelddaden en bijzonder gruwelijke moorden.
In de Middeleeuwen, vooral tussen de 13e en 16e eeuw, werd deze methode gebruikt in Frankrijk, Duitsland en het Romeinse Rijk, vooral voor muntvervalsers.
Tijdens het bewind van koning Hendrik VIII van Engeland gebruikte de koning deze executiemethode ook. Deze straf was meestal voorbehouden aan mensen die een ander vergiftigden.
Een andere historische executiemethode was de dood door volledige opsluiting. Deze methode is precies wat het klinkt - iemand werd opgesloten in een ruimte en daar achtergelaten om te sterven.
Deze methode is de voorloper van de moderne levenslange gevangenisstraf. Natuurlijk krijgen degenen die tot levenslange gevangenisstraf zijn veroordeeld in moderne gevangenissen te eten en worden ze voorzien van basisbehoeften.
Bij deze historische executiemethode stierf de persoon langzaam door het gebrek aan basisbenodigdheden om te overleven, zoals voedsel en water, wat betekende dat ze meestal stierven van de honger of uitdroging.
Een voorbeeld van een dergelijke veroordeling werd beschreven in een uitgave van 1922 van het tijdschrift National Geographic. Een reisfotograaf, Albert Kahn (foto rechts), documenteerde zijn observatie van deze executiemethode.
Het stuk van Kahn in het tijdschrift beschreef een geval dat hij meemaakte in Mongolië, waar een vrouw tot haar dood in een kleine kist werd opgesloten als straf voor haar misdaad. Haar misdaad die tot zo'n lange en zware dood leidde? Overspel...
Kahn documenteerde hoe hulpeloos hij zich voelde toen hij de Mongoolse vrouw om eten zag bedelen. Ondanks haar hulpkreten kon Kahn niet tegen de cultuur in kwestie ingaan omdat hij dan waarschijnlijk het volgende slachtoffer zou zijn.
Een Chinese krant uit het begin van de 20e eeuw vermeldde een vorm van straf waarbij iemand opgesloten werd in een ijzeren doodskist. Het slachtoffer van deze methode werd zo geplaatst dat hij niet rechtop kon zitten of liggen.
Een andere variatie op deze methode was het opsluiten van iemand achter een muur met bakstenen. Deze vorm van executie had een ondraaglijke mentale component die aantrekkelijk was voor sadistische straffers.
In het Engelse recht bestond de doodstraf voor vrouwen vaak uit de brandstapel. Mannen werden vaak gevierendeeld, wat betekende dat elk ledemaat aan een paard werd vastgebonden en er tegelijkertijd aan werd getrokken.
Mannen werden meestal opgehangen. Na hun executie werden hun lichamen in vieren verdeeld en vervolgens aan de poorten van de stad opgehangen als waarschuwing voor anderen.
In de oudheid werd de dood door ratten beschouwd als een van de meest pijnlijke vormen van doodstraf.
Een slachtoffer werd vaak in een afgesloten ruimte geplaatst, meestal een kooi, waar hij zich niet kon bewegen. Er werd een rat op de buik van het slachtoffer geplaatst, terwijl de kooi werd opgewarmd.
Door het gebruik van hete kolen of veel kaarsen werd de plek extreem warm, wat de rat bang maakte en wilde ontsnappen.
Uit wanhoop beet de rat zich in het lichaam van de persoon in een poging om te ontsnappen. Uiteindelijk zou dit ondraaglijke, martelende proces het lichaam van de persoon beetje bij beetje vernietigen, totdat iemand uiteindelijk bezweek aan zijn wonden.
De rattenmethode was heel gebruikelijk in de 17e eeuw in Nederland, vooral tijdens de zogenaamde Nederlandse Opstand. Ook militaire dictaturen in heel Latijns-Amerika stonden bekend om het gebruik van deze methode.
Spietsen was een andere historische executiemethode, waarbij een scherpe staak stevig in de grond werd geplaatst en het slachtoffer er overheen werd gelegd. Het lichaamsgewicht deed de rest van het werk.
Dit langzame en pijnlijke proce, eindigde meestal zodra de staak het bovenlichaam van het slachtoffer bereikte.
De methode werd voor het eerst gebruikt in Babylon rond 1772 voor Christus door koning Hammurabi. Naar verluidt werd deze straf gegeven aan een vrouw die haar man had vermoord en ter dood was veroordeeld.
Maar deze methode werd eeuwenlang toegepast. Tijdens de Armeense Genocide aan het begin van de 20e eeuw werd deze methode zelfs gedocumenteerd.
Historisch gezien is de publieke presentatie van de geëxecuteerde een belangrijk element van de executie zelf. Het vinden van methodes waarbij de dood werd uitgesteld en publiekelijk getoond was niet alleen voor de vernedering van de gestrafte, maar ook om anderen af te schrikken.
Of de doodstraf een effectief afschrikmiddel is gebleken tegen criminaliteit, historisch gezien of nu, is onduidelijk, maar het is nog steeds legaal in veel landen.
Zie ook: Wat zijn de veiligste landen als er een derde wereldoorlog uitbreekt?
Bronnen: (World Atlas) (BBC) (PBS)
De meest sadistische executiemethodes in de geschiedenis
Een vorm van straf die wordt gebruikt om angst te zaaien onder de bevolking
LIFESTYLE geschiedenis
Historisch gezien is executie een methode geweest om de macht van een regering, individu of instelling over een individu of een ideologie te demonstreren. Er zijn tal manieren om iemand van het leven te beroven, die variëren van de meest zachte tot de meest lange en pijnlijke dood. Om het volk af te schrikken van het begaan van misdaden en/of het tarten van de macht, zijn er door de geschiedenis heen bizar gruwelijke methodes bedacht om een persoon te executeren.
In deze galerij bekijken we enkele van de meest pijnlijke executiemethoden uit de geschiedenis. Benieuwd? Klik dan verder.