De heilige relikwieën van de Heilige Stoel
Ed Gein was een beruchte seriemoordenaar die in de jaren vijftig in de Verenigde Staten opereerde. Aanvankelijk werd hij aangehouden wegens grafroof, maar uiteindelijk gaf hij de moord op twee vrouwen toe. Hoewel zijn lichaamsaantal relatief laag is, diende de pure wreedheid van zijn misdaden als inspiratie voor enkele van de meest angstaanjagende personages uit de filmwereld.
Gein werd beroemd omdat hij de huid van zijn slachtoffers verzamelde om een reeks objecten te creëren, zoals maskers, korsetten en lampenkappen. De lokale politie in een klein stadje in Wisconsin was geschokt door zijn angstaanjagende woning (foto). Gein diende als inspiratie voor iconische figuren als Leatherface in de serie 'The Texas Chainsaw Massacre', Norman Bates in de film 'Psycho' (1960) en Buffalo Bill in 'Silence of the Lambs' (1990).
Jeffrey Dahmer, gewoonlijk de 'Milwaukee Kannibaal' genoemd, was verantwoordelijk voor de brute moorden en verminkingen van 17 mannen, van 1978 tot 1991. Zijn morbide fascinatie begon met het conserveren van het hoofd en de geslachtsdelen van een slachtoffer met behulp van aceton.
Zijn gewoonte escaleerde, waardoor hij een verzameling uiteengereten lichaamsdelen in zijn vriezer verzamelde. Bij zijn uiteindelijke arrestatie ontdekte de eerste persoon die ter plaatse arriveerde het hoofd van een onlangs afgehakte man, rustend op de onderste plank van de koelkast.
Dennis Rader, die zichzelf de 'BTK Killer' noemde, bedacht de naam in de brieven die hij naar de politie en de pers stuurde terwijl hij twintig jaar lang een moorddadige rampspoed uitvoerde. BTK vertegenwoordigt zijn modus operandi: "binden, martelen, doden."
Rader pleegde tussen 1971 en 1994 tien moorden, maar ontkwam tot 2005 aan arrestatie. Dit was gedeeltelijk te wijten aan zijn gewoonte om herinneringen aan de misdaden vast te houden, zoals de rijbewijzen van de slachtoffers en foto's van hun lichamen.
Ted Bundy, een van Amerika's meest beruchte serial killers wordt herinnerd vanwege zijn verbazingwekkende vermogen om zijn slachtoffers te charmeren en te manipuleren. Zijn gruwelijke misdaden omvatten de brute moord op minstens 36 vrouwen, een feit dat de samenleving nog steeds van streek maakt.
Bundy gaf tegenover de politie toe dat hij veertien slachtoffers had onthoofd en hun hoofden had vastgehouden voor speeldoeleinden. Hij ging zelfs zo ver dat hij hun haar stylde en er make-up op aanbracht. Volgens rapporten zei hij tegen de rechercheurs: "Als je tijd hebt, kunnen ze zijn wat je maar wilt."
John Wayne Gacy, de beruchte moordclown, heeft tijdens zijn schrikbewind maar liefst 33 jonge jongens en mannen op gruwelijke wijze vermoord en seksueel misbruikt. Na de connectie van Gacy met een vermiste schooljongen en de daaropvolgende huiszoeking van zijn woning, ontdekten de autoriteiten souvenirs die hij van verschillende andere slachtoffers had verzameld.
Een klasring die toebehoorde aan een andere middelbare scholier die na zijn afstuderen vermist werd, behoorde tot de ontdekte persoonlijke spullen. Deze bevinding zou een verband leggen tussen Gacy en meerdere andere verdwijningen, waardoor uiteindelijk de gruwelijke omvang van zijn misdaden aan het licht zou komen.
Dennis Nilsen kan in de Britse context vergeleken worden met Jeffrey Dahmer. Hij lokte kwetsbare mannen naar zijn flat onder het voorwendsel alcohol en gezelschap aan te bieden, en maakte uiteindelijk een einde aan hun leven door hen te wurgen. Vervolgens baadde hij de lijken, herstelde ze en verkrachtte ze.
Nilsen werd aangehouden nadat hij de lichaamsdelen en organen van zijn slachtoffers had vastgehouden. De obstructie van de gootsteen van zijn buurman bracht de aanwezigheid van menselijk vlees aan het licht, dat hij niet op de juiste manier weggooide, waardoor de leidingen verstopt raakten. Tijdens het onderzoek van zijn appartement ontdekte de politie tassen met menselijke resten.
In 1985 werd Alex Mengel aanvankelijk opgepakt als potentiële verdachte in een politiemoordzaak. Hij veroorzaakte schade aan een agent tijdens een niet-uitgelokte verkeerscontrole en werd vervolgens aangehouden na een achtervolging. Bij het doorzoeken van zijn voertuig ontdekten de autoriteiten verschillende merkwaardige voorwerpen, waaronder wat leek op een pruik.
De auto die hij bestuurde was eigenlijk eigendom van een vrouw die onlangs was verdwenen, en de pruik was in feite haar hoofdhuid en haar. Mengel had het meegenomen na haar moord en leek van plan haar na te doen.
Ivan Milat kreeg bekendheid als de meest beruchte seriemoordenaar van Australië. Hij werd de Backpack Killer genoemd en maakte ritten mogelijk voor backpackers en lifters. Milat bedroog zijn nietsvermoedende slachtoffers door ze het bos in te leiden, waar hij ze genadeloos neerschoot of neerstak voordat hij hun levenloze lichamen begroef.
Tijdens de huiszoeking door de politie in zijn woning werd een enorm assortiment gestolen kampeerspullen ontdekt, een indrukwekkende verzameling inclusief slaapzakken, tenten en kleding.
Ed Kemper, ook wel de 'Co-ed Killer' genoemd, maakte begin jaren zeventig een einde aan het leven van zes jonge vrouwelijke studenten. Voorafgaand aan deze gruwelijke daden had hij al een tijd in een jeugdgevangenis doorgebracht omdat hij op 15-jarige leeftijd zijn eigen grootouders had vermoord.
Kemper sloot zijn reeks moorden af met het vermoorden en onthoofden van zijn moeder, die volgens psychologen altijd het centrale doelwit van zijn dodelijke bedoelingen was. Hij bewaarde haar hoofd en gebruikte het als dartbord voordat hij zich uiteindelijk overgaf aan de politie.
Joel Rifkin, a serial killer, operated in Long Island during the early 1990s. Although officially convicted for the murders of nine women, it is suspected that his total body count reached 17. In 1993, he was apprehended after being stopped by police for driving without a license plate, revealing a concealed body wrapped in a tarp within his vehicle.
Rifkin gaf zijn overtredingen toe en leidde de autoriteiten naar zijn woning, waar ze een verzameling souvenirs ontdekten die hij van zijn slachtoffers had afgenomen. De bezittingen die hij bewaarde bestonden uit onderkleding, identiteitsbewijzen, accessoires en zelfs een enkele bibliotheekpas.
Anatoly Onoprienko, ook bekend als 'The Terminator', was een zeer actieve Oekraïense moordenaar die verantwoordelijk was voor de dood van 52 personen, voornamelijk binnen één jaar.
In 1996 ontdekten de autoriteiten na zijn arrestatie meer dan 100 bezittingen van de slachtoffers in het bezit van Onoprienko, inclusief de onderkleding van zijn vrouwelijke slachtoffers.
De Engelsman John George Haigh, ook wel bekend als de 'Acid Bath Killer', was verantwoordelijk voor de moord op minimaal zes personen in de jaren veertig. Het is echter mogelijk dat zijn lichaamsaantal wel 10 heeft bereikt. Haigh kreeg zijn beruchte bijnaam vanwege zijn methode om de stoffelijke resten van de slachtoffers te verwijderen door ze in zuur op te lossen om elk spoor te verwijderen.
Haigh was voorzichtig om niet te veel herinneringen vast te houden die hem zouden kunnen beschuldigen. Niettemin negeerde hij zijn eigen principe na de moord op een welgesteld echtpaar genaamd Archibald en Rose Henderson. Terwijl hij het grootste deel van hun bezittingen weggooide, koos hij ervoor hun hond te behouden.
John Christie, een Engelse seriemoordenaar, heeft het leven gekost aan minstens acht personen. Hij verdiende de bijnaam "The Rillington Place Strangler" vanwege zijn regelmatige praktijk van wurging in zijn appartement aan Rillington Place.
In plaats van persoonlijke bezittingen of individuele lichaamsdelen te bewaren, bewaarde Christie hele lichamen in zijn appartement. Dit leidde tot zijn arrestatie nadat hij zijn huis had onderverhuurd aan huurders die drie dode lichamen hadden gevonden, verborgen in een geheime nis in de keuken.
David Parker Ray, ook wel de "Toy-Box Killer" genoemd, wordt beschouwd als een uitzonderlijk productieve seriemoordenaar, ondanks het ontbreken van ontdekte lichamen. Zijn gruwelijke modus operandi omvatte ontvoering en het onderwerpen van vrouwen aan langdurig seksueel misbruik. Om elke herinnering aan de traumatische ervaringen uit te bannen, zou hij ze drogeren voordat hij ze vrijliet. Zijn handlangers hebben beweerd dat hij de levens van talloze vrouwen heeft beëindigd, waardoor de autoriteiten speculeren dat zijn dodental wel eens 60 zou kunnen bedragen.
Ray overleed in 2002 aan de gevolgen van een hartaanval, zonder ooit een veroordeling voor moord te hebben gekregen. De FBI deelde een verzameling foto's op hun website, waarop verschillende items te zien zijn die hij vermoedelijk van zijn slachtoffers heeft afgenomen. Hun bedoeling was om iedereen met informatie aan te moedigen naar voren te komen en deze bezittingen te identificeren. De collectie omvat diverse items zoals ondergoed, sieraden en zelfs kinderkleding.
Bronnen: (Zuurstof) (Ranker) (Listverse)
In moordzaken duidt een 'trofee' op een voorwerp dat door een moordenaar van het slachtoffer is afgenomen als aandenken aan een misdaad. De FBI maakt onderscheid tussen souvenirs, die de verbeelding van de moordenaar voeden, en trofeeën, die dienen als bewijs van hun vaardigheid. Ondanks dit onderscheid blijft het uiteindelijke doel consistent: ze gebruiken deze bezittingen om de spanning van de misdaad opnieuw te beleven of om zich weer machtig te voelen. Door de geschiedenis heen hebben beruchte seriemoordenaar spullen van slachtoffers verzameld, hetzij als dierbare souvenirs, hetzij hergebruikt voor macabere doeleinden. Elke gestoorde geest ontwikkelt zijn redenen voor hamsteren, maar de praktijk is bijna universeel onder deze moordlustige personen.
Klik verder en ontdek de gruwelijkste trofeeën.
De trofeeën van 's werelds beruchtste serial killers: een kijkje in hun macabere verzamelingen
De angstaanjagende wereld van moorddadige aandenkens in waargebeurde misdaadverhalen
LIFESTYLE Serial killers
In moordzaken duidt een 'trofee' op een voorwerp dat door een moordenaar van het slachtoffer is afgenomen als aandenken aan een misdaad. De FBI maakt onderscheid tussen souvenirs, die de verbeelding van de moordenaar voeden, en trofeeën, die dienen als bewijs van hun vaardigheid. Ondanks dit onderscheid blijft het uiteindelijke doel consistent: ze gebruiken deze bezittingen om de spanning van de misdaad opnieuw te beleven of om zich weer machtig te voelen. Door de geschiedenis heen hebben beruchte seriemoordenaar spullen van slachtoffers verzameld, hetzij als dierbare souvenirs, hetzij hergebruikt voor macabere doeleinden. Elke gestoorde geest ontwikkelt zijn redenen voor hamsteren, maar de praktijk is bijna universeel onder deze moordlustige personen.
Klik verder en ontdek de gruwelijkste trofeeën.