De wetenschap achter weerstandstraining en rust bij veroudering
Stel je voor dat je je een vreemde voelt in je eigen lichaam. Alsof je wakker wordt en de voorkeuren of gedachten in je eigen geest niet herkent. Wat als je meer dan één identiteit of persoonlijkheidsstaat zou hebben, elk met zijn eigen gedachten, zorgen, stemmen en gedragingen?
Dit uitdagende scenario is geen plot voor een film - het is een trieste en verwarrende realiteit voor sommigen. Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS), eerder bekend als een meervoudige persoonlijkheidsstoornis, is een uiterst complexe psychische aandoening. Mensen met DIS dissociëren vaak, of raken losgekoppeld van herinneringen, gevoelens, gedachten en meer, als een manier om met trauma om te gaan. Of je nu iemand kent met DIS of niet, jezelf informeren over deze stoornis kan enorm nuttig zijn.
Klik verder om hier meer over te weten.
Symptomen van DIS kunnen vaak geheugenverlies omvatten, het gevoel hebben dat je een toeschouwer bent in je eigen lichaam, en zelfs emotionele of fysieke veranderingen wanneer identiteiten wisselen.
Er is geen enkele test die deze stoornis kan diagnosticeren. De diagnose van DIS omvat een grondige evaluatie door een specialist in de geestelijke gezondheidszorg.
Een persoon zal twee of meer onderscheidende identiteiten hebben, waarbij de 'kern'-identiteit hun gebruikelijke persoonlijkheid is, en 'alters' hun alternatieve.
Hoewel er geen manier is om DIS te voorkomen, kan het identificeren van de symptomen en het vroeg in het leven bewust zijn van de tekenen mensen helpen om behandeling te zoeken en hun symptomen beter te beheren.
Actieve, zorgzame en sterke ondersteuningssystemen zijn cruciaal voor mensen met DIS. Van zorgverleners tot vrienden en familie, de mensen in hun leven zijn belangrijke factoren voor hun algehele welzijn.
DIS is uiterst zeldzaam; feitelijk treft de stoornis tussen de 0,01-1,5% van de bevolking. Vrouwen hebben vaker dan mannen last van DIS.
Het was pas in 1980 dat de meervoudige persoonlijkheidsstoornis (MPS) werd geïntroduceerd in de DSM-III (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, third edition). Later werd het hernoemd tot dissociatieve identiteitsstoornis (DIS).
Films en shows hebben historisch gezien personages met DIS afgeschilderd als bezeten of gevaarlijk. Deze onjuiste weergave leidt tot een verdere misvatting over de stoornis.
Hoewel sommige medicijnen kunnen helpen bij bijkomende aandoeningen zoals depressie en angst, is de belangrijkste behandeling voor DIS psychotherapie.
Psychotherapie richt zich op het opbouwen van vertrouwen, het verwerken van trauma en het helpen van de interne delen om samen te werken. Ongeveer 75% van de mensen die psychotherapie ondergaan, laat enige verbetering zien.
Mensen met DIS ontwikkelen verschillende copingmechanismen, zoals het beoefenen van mindfulness, het eten van een gezond dieet, regelmatig sporten en het identificeren van triggers met hulp van een therapeut zodat ze vermeden kunnen worden.
Mythe: Mensen met DIS zijn gevaarlijk en gewelddadig.
Feit: Onderzoek toont geen verhoogd risico op geweld bij mensen met DIS aan. Elke vertoonde agressie is waarschijnlijker het gevolg van het trauma dat ze hebben meegemaakt.
Fabel: Mensen met DIS kunnen op commando van identiteit wisselen.
Feit: Het wisselen van identiteit is vaak onvrijwillig en wordt getriggerd door stress of herinneringen aan traumatische gebeurtenissen.
Fabel: Alters zijn ego-toestanden, stemmingen met namen eraan gehecht, of zelfs denkbeeldige vrienden.
Feit: Alters zijn gedissocieerde zelfstaten die sterk van elkaar kunnen verschillen.
Fabel: Mensen met DIS zijn zich niet bewust van wat hun alters doen.
Feit: Hoewel de meeste mensen met DIS enige mate van geheugenverlies ervaren ten opzichte van hun alters, blijven velen mede-bewust.
Fabel: DIS is een Amerikaans fenomeen.
Feit: DIS is in veel landen over de hele wereld gevonden. Bovendien komt onderzoek naar DIS uit plaatsen zoals Nederland, Turkije en Nieuw-Zeeland.
Fabel: Mensen met DIS zijn zich er nooit van bewust dat ze alters hebben.
Feit: Het is gebruikelijk dat mensen met DIS zich bewust zijn van hun alters en zelfs hun alters horen communiceren.
Fabel: DIS kan zich vormen bij volwassenen.
Feit: DIS kan zich niet vormen bij een individu met een volledig geïntegreerde persoonlijkheid. Chronisch jeugdtrauma is een sleutelelement om de normale persoonlijkheidsontwikkeling te verstoren.
Bewustwording creëren over DIS helpt stigmatisering te bestrijden en begrip te bevorderen. Dit stelt mensen met DIS toegang te krijgen tot betere ondersteuning en hulpbronnen.
Hoewel onjuist, geloven sommige mensen dat dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) een Amerikaans of westers fenomeen is. Culturele overtuigingen kunnen van invloed zijn op hoe DIS wordt waargenomen en behandeld.
Diagnose- en behandelingsbenaderingen moeten worden aangepast aan de leeftijd en ontwikkelingsfase van kinderen. Soms vertonen kinderen met gedocumenteerde traumageschiedenissen extreme variaties in gedrag en temperament.
Er zijn verschillende populaire boeken over DIS, zoals 'Sybil: The True Story of a Woman Possessed by Sixteen Separate Personalities' uit 1973. Bronnen zoals deze helpen de wereld dit complexe stoornis beter te begrijpen.
Het ondersteunen van iemand met DIS kan uitdagend zijn. Verzorgers hebben middelen en ondersteuning nodig om hun dierbaren te helpen door hun reis.
DIS is een uiterst complexe aandoening, maar met behandeling en ondersteuning is er hoop. Mensen met DIS kunnen leren om hun symptomen te beheersen, waardoor ze in staat zijn om bevredigende relaties op te bouwen en betekenisvolle levens te leiden.
Jezelf informeren over DIS en de symptomen ervan is de eerste stap om een goede voorstander te zijn. Vervolgens kan kalm blijven en ondersteunend zijn, ondanks eventuele gedragsveranderingen, helpen om situaties beheersbaar te houden.
Bronnen: (Cleveland Clinic) (NLM) (American Psychiatric Association) (Verywell Health) (DID Research) (NIH) (Goodreads) (Mass General Brigham) (Psychiatry.org)
Stel je voor dat je je een vreemde voelt in je eigen lichaam. Alsof je wakker wordt en de voorkeuren of gedachten in je eigen geest niet herkent. Wat als je meer dan één identiteit of persoonlijkheidsstaat zou hebben, elk met zijn eigen gedachten, zorgen, stemmen en gedragingen?
Dit uitdagende scenario is geen plot voor een film - het is een trieste en verwarrende realiteit voor sommigen. Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS), eerder bekend als een meervoudige persoonlijkheidsstoornis, is een uiterst complexe psychische aandoening. Mensen met DIS dissociëren vaak, of raken losgekoppeld van herinneringen, gevoelens, gedachten en meer, als een manier om met trauma om te gaan. Of je nu iemand kent met DIS of niet, jezelf informeren over deze stoornis kan enorm nuttig zijn.Klik verder om hier meer over te weten.
Leven met dissociatieve identiteitsstoornis
Het ontrafelen van DIS
GEZONDHEID Geestelijke gezondheid
Stel je voor dat je je een vreemde voelt in je eigen lichaam. Alsof je wakker wordt en de voorkeuren of gedachten in je eigen geest niet herkent. Wat als je meer dan één identiteit of persoonlijkheidsstaat zou hebben, elk met zijn eigen gedachten, zorgen, stemmen en gedragingen?
Dit uitdagende scenario is geen plot voor een film - het is een trieste en verwarrende realiteit voor sommigen. Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS), eerder bekend als een meervoudige persoonlijkheidsstoornis, is een uiterst complexe psychische aandoening. Mensen met DIS dissociëren vaak, of raken losgekoppeld van herinneringen, gevoelens, gedachten en meer, als een manier om met trauma om te gaan. Of je nu iemand kent met DIS of niet, jezelf informeren over deze stoornis kan enorm nuttig zijn.Klik verder om hier meer over te weten.