De heilige relikwieën van de Heilige Stoel
Op 30 maart gaf de Amerikaanse president Donald Trump een grimmige waarschuwing af aan Iran door te dreigen met bombardementen en secundaire tarieven als Teheran geen akkoord zou bereiken met Washington over zijn nucleaire programma.
"Als ze geen deal sluiten, zullen er bombardementen volgen", zei Trump in een telefonisch interview. "Het zullen bombardementen zijn zoals ze nog nooit gezien hebben." Hij voegde er ook aan toe: "Er is een kans dat als ze geen deal sluiten, ik secundaire importheffingen op hen zal toepassen zoals ik vier jaar geleden deed."
Ondertussen reageerde de Iraanse Opperste Leider Ayatollah Ali Khamenei met een waarschuwing dat de VS zware represailles te wachten staan als Trump zijn dreigement om Iran te bombarderen over de nucleaire impasse zou doorzetten. In een verklaring op 30 maart zei Khamenei: "Als ze enig onheil begaan, zullen ze zeker een sterke wederkerige klap ontvangen."
De vijandigheid tussen de VS en Iran gaat vooraf aan de huidige leiders en is diep geworteld in de vele politieke en economische gebeurtenissen van de afgelopen vier decennia. Terwijl de VS erop staan om te onderhandelen over een nieuwe overeenkomst, blijft Iran standvastig in zijn weigering om rechtstreekse gesprekken aan te gaan en ziet het de Amerikaanse aanpak van "maximale druk" als een groot obstakel voor elke zinvolle dialoog.
Om de complexe dynamiek die hier speelt te begrijpen, klik je door de volgende galerij om te lezen wat er echt aan de hand is tussen deze twee landen.
De VS organiseerde in 1953 een staatsgreep in Iran om de democratisch gekozen premier Mohammad Mossadegh omver te werpen. Deze actie voedde diepgewortelde wrok en achterdocht jegens de VS onder Iraniërs, die Amerika zagen als een bemoeizuchtige macht in hun soevereine zaken.
Na de coup steunde de VS de sjah van Iran, Mohammad Reza Pahlavi, wiens regime bekend stond om zijn onderdrukkende methoden en mensenrechtenschendingen. Veel Iraniërs zagen deze steun als een pleidooi van Amerika voor tirannie en uitbuiting, wat leidde tot nog meer vijandigheid.
De Iraanse Revolutie van 1979, die resulteerde in de afzetting van de sjah, werd deels gevoed door anti-Amerikaanse sentimenten. De religieuze leider en politicus Ruhollah Khomeini kwam aan de macht en was fel tegenstander van westerse invloed.
De theocratische regering van Iran verzet zich hevig tegen de seculiere en democratische waarden waar de VS voor staat. Dit ideologische conflict is wat veel van de wederzijdse vijandigheid tussen de naties aanjaagt, waarbij Iran de VS ziet als een corrumperende invloed op islamitische waarden.
De trouwe steun van de VS aan Israël, de regionale aartsvijand van Iran, is een belangrijk twistpunt geweest. Sinds de revolutie in 1979 heeft de Iraanse regering opgeroepen tot de vernietiging van Israël, terwijl de VS Israël als een belangrijke bondgenoot in het Midden-Oosten beschouwt.
Iran hanteert een aanhoudend beleid om zijn revolutionaire ideologie te verspreiden, wat bij de Amerikaanse regering tot zorgen heeft geleid. Iran steunt sjiitische militante groeperingen in het Midden-Oosten (zoals Hezbollah, dat hier te zien is), die de VS als destabiliserend en een bedreiging voor zijn belangen en bondgenoten in de regio ziet.
In november 1979 bestormden Iraanse militanten de Amerikaanse ambassade in Teheran en namen 52 Amerikanen 444 dagen lang in gijzeling. Deze gijzelingscrisis was een van de langste in de wereldgeschiedenis en verslechterde de betrekkingen aanzienlijk, waarbij de VS sancties oplegde en de diplomatieke banden verbrak.
Tijdens de Iran-Irakoorlog (1980-1988) steunde de VS het Irak onder Saddam Hussein (foto) door inlichtingen te delen en economische hulp te bieden. Iran zag deze steun als extra bewijs van de Amerikaanse vijandigheid, wat hun beeld van de VS als vijand nog meer versterkte.
In 1988 schoot de Amerikaanse marine per ongeluk het vliegtuig van Iran Air-vlucht 655 neer, waarbij 290 burgers omkwamen. Deze tragedie liet diepe littekens achter bij Iraanse burgers en versterkte het idee dat de VS geen rekening hield met Iraanse levens.
De VS heeft eerder uitgebreide economische sancties opgelegd aan Iran, die allemaal een ernstige impact hebben gehad op de Iraanse economie. Iran heeft de sancties publiekelijk veroordeeld en beweert dat ze een vorm van economische oorlogsvoering zijn die erop gericht is de natie te dwarsbomen en aan te zetten tot regimewisselingen die gunstig zouden zijn voor de VS.
Zelfs het nucleaire programma van Iran is een belangrijke bron van conflict geweest. De VS verdenkt Iran ervan kernwapens te willen ontwikkelen, wat Iran ontkent. Pogingen om de nucleaire ambities van Iran in te dammen hebben geleid tot nog meer sancties en diplomatieke confrontaties.
De grote militaire aanwezigheid van de VS in de Perzische Golf wordt door Iran gezien als een constante bedreiging en een vorm van intimidatie. De VS acht haar aanwezigheid noodzakelijk om de scheepvaart en haar bondgenoten te beschermen, terwijl Iran het als een imperialistische daad bestempelt.
In 2020 doodde de VS Qassem Soleimani, een Iraanse topgeneraal, bij een drone-aanval. Iran beschouwde deze moord als een oorlogsdaad. Dit leidde vervolgens tot een grote toename van spanningen in de regio en vergeldingsacties tegen de VS.
De VS en Iran steunen beide tegengestelde partijen in verschillende regionale conflicten, zoals in Syrië en Jemen (zie foto). Deze oorlogen bij volmacht verergeren de spanningen aanzienlijk, waarbij beide landen elkaar ervan beschuldigen de regio te destabiliseren door hun interventies.
De Amerikaanse media portretteren Iran vaak als een achtergestelde, vijandige natie, terwijl de Iraanse media de VS afschilderen als een corrupte, imperialistische macht. Deze beelden vormen de publieke perceptie en houden vijandigheid aan beide kanten in stand.
Beide landen voeren vaak cyberoperaties tegen elkaar uit. In 2010 ontwikkelden de Amerikanen een kwaadaardig computervirus, Stuxnet genaamd, dat de nucleaire faciliteiten van Iran aanviel in de hoop aanzienlijke schade te veroorzaken.
De VS bekritiseert Iran regelmatig vanwege zijn staat van dienst op het gebied van de mensenrechten, maar ook vanwege de manier waarop het land politieke dissidenten en minderheden behandelt. Iran beschuldigt de VS op zijn beurt van hypocrisie door te wijzen op diens eigen mensenrechtenkwesties en interventies in het buitenland.
De VS acht bondgenootschappen met landen als Saoedi-Arabië en Israël zeer belangrijk voor haar strategie in het Midden-Oosten, terwijl Iran deze allianties ziet als een directe bedreiging voor haar veiligheid en invloed in de regio.
Controle over olie uit het Midden-Oosten is altijd een belangrijke zorg geweest voor de Verenigde Staten. Iran is een grote olieproducent en ziet het Amerikaanse beleid in de regio als een poging om energiebronnen te beheersen en de Iraanse economie te ondermijnen.
De VS bestempelt Iran als een staatssponsor van terrorisme en verwijst daarbij naar de steun aan groepen als Hezbollah en Hamas. Iran heeft herhaaldelijk beweerd dit niet te zijn en betoogd dat het legitieme verzetsbewegingen tegen Israëlische en westerse agressie steunt.
Hoewel Europa vaak als bemiddelaar tussen de VS en Iran optreedt, kunnen de Amerikaanse sancties en beleidsmaatregelen de Europese betrekkingen met Iran onder druk zetten en mogelijk ruïneren.
De allianties van Iran met Rusland en China hebben het voor de VS lastiger gemaakt om Iran te isoleren. Door deze bonden ontvangt Iran economische en militaire steun, waardoor de Amerikaanse invloed wordt bestreden en nog meer vijandigheid wordt aangewakkerd.
Als reactie op historisch leed gebruiken Iraanse leiders vaak anti-Amerikaanse sentimenten om binnenlandse steun te vergaren en hun heerschappij te rechtvaardigen.
In 2018 trok de VS zich terug uit het Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), een deal die gericht was op het beperken van de nucleaire capaciteiten van Iran in ruil voor sanctieverlichting. Deze terugtrekking werd door Iran gezien als verraad en een ondermijning van vertrouwen, waardoor onbedoeld de spanningen escaleerden.
Herhaaldelijke militaire escalaties tussen de twee landen, zoals het neerhalen van drones of aanvallen op olietankers, blijven constant voor vijandigheden zorgen. Beide partijen bekijken deze incidenten door een lens van agressie en verdediging, wat verzoening lastig maakt.
Sancties en conflicten treffen gewone burgers en verergeren humanitaire problemen. Deze humanitaire gevolgen creëren nog meer wrok tegen de VS onder Iraniërs, die lijden onder de economische en sociale gevolgen van dit beleid.
Ondanks de vijandelijkheden zijn er verschillende pogingen tot diplomatie gedaan in de hoop de kloof tussen de twee landen te dichten, bijvoorbeeld door de tussenkomst van de Verenigde Naties. Het vertrouwen is echter laag en iedere vooruitgang die wordt geboekt is vaak bescheiden, waardoor aanhoudende inspanningen en concessies van beide kanten nodig zijn.
Ondanks vijandigheden tussen de overheden zijn er culturele en sociale uitwisselingen tussen gewone Amerikanen en Iraniërs. Deze interacties kunnen wederzijds begrip opbouwen en negatieve stereotypen tegengaan.
Zie ook: Wat zijn de veiligste landen als er een derde wereldoorlog uitbreekt?
Bronnen: (Business Insider) (Al Jazeera) (DW) (The New Yorker) (The Daily Star)
Waarom zijn Iran en de VS gezworen vijanden?
Irans Opperste Leider reageert met waarschuwing voor sterke vergelding
LIFESTYLE Conflict
Op 30 maart gaf de Amerikaanse president Donald Trump een grimmige waarschuwing af aan Iran door te dreigen met bombardementen en secundaire tarieven als Teheran geen akkoord zou bereiken met Washington over zijn nucleaire programma.
"Als ze geen deal sluiten, zullen er bombardementen volgen", zei Trump in een telefonisch interview. "Het zullen bombardementen zijn zoals ze nog nooit gezien hebben." Hij voegde er ook aan toe: "Er is een kans dat als ze geen deal sluiten, ik secundaire importheffingen op hen zal toepassen zoals ik vier jaar geleden deed."
Ondertussen reageerde de Iraanse Opperste Leider Ayatollah Ali Khamenei met een waarschuwing dat de VS zware represailles te wachten staan als Trump zijn dreigement om Iran te bombarderen over de nucleaire impasse zou doorzetten. In een verklaring op 30 maart zei Khamenei: "Als ze enig onheil begaan, zullen ze zeker een sterke wederkerige klap ontvangen."
De vijandigheid tussen de VS en Iran gaat vooraf aan de huidige leiders en is diep geworteld in de vele politieke en economische gebeurtenissen van de afgelopen vier decennia. Terwijl de VS erop staan om te onderhandelen over een nieuwe overeenkomst, blijft Iran standvastig in zijn weigering om rechtstreekse gesprekken aan te gaan en ziet het de Amerikaanse aanpak van "maximale druk" als een groot obstakel voor elke zinvolle dialoog.
Om de complexe dynamiek die hier speelt te begrijpen, klik je door de volgende galerij om te lezen wat er echt aan de hand is tussen deze twee landen.