Van contact met buitenaardse wezens tot oorlog
Afweermechanismen maken deel uit van onze menselijke psychologie. De wereld vraagt veel van onze tijd en energie en we ontwikkelen manieren om ermee om te gaan als we veel tegelijk aan ons hoofd hebben. Compartimentering is een copingmechanisme van de psyche, dat helpt om in bepaalde omstandigheden te functioneren. Wanneer het echter te veel wordt gebruikt of een volledig onbewuste reactie is, kan het fungeren als een buffer tussen een persoon en hun vermogen om uitdagende levenservaringen te verwerken.
Klik verder om meer te leren over de gevaren van het opsluiten van emoties.
Compartimenteren is een handige tactiek om onze ruimte of omgeving te organiseren. Soms probeert de psyche hetzelfde te doen met onze emoties.
Wanneer onze gedachten en gevoelens in tegenspraak zijn met een gedachte of gevoel dat we al van binnen voelen, ervaren we een intern conflict.
Als we interne conflicten hebben, is dat ongemakkelijk voor de psyche. We willen onszelf zoveel mogelijk beschermen tegen angstige gevoelens, zodat we op een hoog niveau kunnen functioneren in de wereld.
Om zichzelf tegen angst en stress als gevolg van de cognitieve dissonantie die speelt in verschillende delen van het leven - werk, privé, familie, vrienden - creëert de psyche compartimenten.
Het werkende leven vereist dat we onze persoonlijke zaken opzij zetten, zodat we ons kunnen concentreren op de taak die voor ons ligt. Sommige mensen ontwikkelen een werkpersoonlijkheid en een thuispersoonlijkheid om dit verschil in gedrag te compartimenteren.
Onze werkpersoonlijkheid komt om de hoek kijken als we productief moeten zijn ondanks dat we te maken hebben met echte persoonlijke afleidingen of spanningen in ons leven.
Sommige mensen hebben bijvoorbeeld een harde of strenge persoonlijkheid op het werk, terwijl ze thuis en in hun relaties zachtaardiger zijn.
Als een deel van de werkpersoonlijkheid zich overgeeft aan het vieren van professionele 'overwinningen', zelfs als dit in strijd is met de persoonlijkheid thuis, dan is dit compartimentering in actie.
Door op deze manier in hokjes te denken, kan iemand vermijden in te zien dat zijn gedrag op het ene gebied van zijn leven een ander gebied beïnvloedt.
Compartimentering kan een rol spelen in onze intieme interpersoonlijke relaties. In een langdurige relatie kan het kleine meningsverschillen voorkomen.
Het oneens zijn over politiek, over bevriend zijn met een ander of over hoe je partner je huisdier behandelt, zijn echter tekenen van een groter probleem.
Bij het daten moet je letten op wat we vaak 'rode vlaggen' noemen.
In werkelijkheid negeren mensen rode vlaggen niet echt. Ze hebben de neiging om bepaald gedrag dat ze verontrustend vinden in hokjes te verdelen om een positief beeld van de persoon te behouden.
Een zekere mate van compartimentering kan gezond zijn. Als je het gevoel hebt dat emoties je belemmeren om dingen gedaan te krijgen, dan kun je het misschien beter aan de kant schuiven tot je tijd hebt om erover na te denken en het later te verwerken. Als dit sporadisch voorkomt, zal het niet snel gebeuren dat het uitgroeit tot een groter probleem.
In plaats van over een duidelijk probleem te praten met familie en vrienden, zullen mensen die hokjesdenken het vermijden en in ontkenning handelen.
Het rationaliseren van problematische gedachten is een andere manier waarop mensen hokjesdenken, wat gevaarlijk kan zijn, vooral als er een verslaving in het spel is.
In de context van werk is het soms nodig om verschillend gedrag aan te nemen bij verschillende mensen om dingen gedaan te krijgen. Als dit een strategie is die je toepast bij de verschillende mensen in je leven, kan het een teken zijn van een groter probleem.
Sigmund Freud (1856-1939) identificeerde het concept van compartimentering. Hoewel veel van zijn theorieën in de loop der jaren in twijfel zijn getrokken, heeft deze theorie vandaag de dag over het algemeen de steun van professionals in de geestelijke gezondheidszorg.
Freud geloofde dat het zich ontwikkelde als een copingmechanisme tussen 18 maanden en vijf jaar. Bij sommige mensen gaat dit aangeleerde gedrag door tot in de volwassenheid.
Als compartalisatie doorgaat tot in de volwassenheid, kan dit leiden tot het vermijden van zaken die belangrijk zijn en aangepakt moeten worden.
Deze vermijding kan ook leiden tot zelfvernietigend gedrag, dat een uitlaatklep is om de gedachten van de onderdrukte emoties af te leiden.
Voor sommige mensen begint compartimentering als reactie op een trauma dat ze hebben opgelopen. Bijvoorbeeld, na een aanranding kan iemand sterk willen lijken om te voorkomen dat gevoelens van hulpeloosheid opnieuw moeten worden beleefd.
Na een traumatisch auto-ongeluk kan het zijn dat iemand uit noodzaak weer moet rijden om naar zijn werk en verplichtingen te gaan. De handeling zelf kan echter compartimentering vereisen om te voorkomen dat herinneringen en gevoelens van het incident elke keer dat ze achter het stuur kruipen, worden opgewekt.
Compartimentering komt vaak voor bij mensen met verslavingen. Ze kunnen dit gebruiken als een copingstrategie om met de schuld- en schaamtegevoelens om te gaan die gepaard gaan met hun daden.
Veel herstellende verslaafden zijn verbaasd over de manier waarop ze hun gedrag en de aangerichte schade konden rechtvaardigen. Voor velen was dit niet mogelijk geweest zonder compartimentering.
Een van de manieren om compartimentering te behandelen is door te proberen bewustzijn op te bouwen door middel van mindfulness praktijken. Dit helpt om duidelijker te maken wanneer de onbewuste 'opsplitsing' plaatsvindt.
Het tegenovergestelde van onbewustheid is bewustzijn, dat geest, hart en ziel op één lijn brengt, ook wel integratie genoemd.
We leven in een complexe wereld, waarin het gemakkelijk is om overweldigd te raken en in een patroon van verkokering te vallen. Praten met een therapeut kan je helpen om niet-helpende denkpatronen en copingmechanismen te identificeren en te begrijpen, zodat je op een meer geïntegreerde manier kunt leven.
Zie ook: Tekenen dat je een emotioneel manipulerende ouder hebt
Bronnen: (Psychology Today) (MindBodyGreen) (Choosing Therapy)
Afweermechanismen maken deel uit van onze menselijke psychologie. De wereld vraagt veel van onze tijd en energie en we ontwikkelen manieren om ermee om te gaan als we veel tegelijk aan ons hoofd hebben. Compartimentering is een copingmechanisme van de psyche, dat helpt om in bepaalde omstandigheden te functioneren. Wanneer het echter te veel wordt gebruikt of een volledig onbewuste reactie is, kan het fungeren als een buffer tussen een persoon en hun vermogen om uitdagende levenservaringen te verwerken.
Klik verder om meer te leren over de gevaren van het opsluiten van emoties.
De gevaren van het onderdrukken van emoties
Hoe gaat het echt met je?
LIFESTYLE Psychologie
Afweermechanismen maken deel uit van onze menselijke psychologie. De wereld vraagt veel van onze tijd en energie en we ontwikkelen manieren om ermee om te gaan als we veel tegelijk aan ons hoofd hebben. Compartimentering is een copingmechanisme van de psyche, dat helpt om in bepaalde omstandigheden te functioneren. Wanneer het echter te veel wordt gebruikt of een volledig onbewuste reactie is, kan het fungeren als een buffer tussen een persoon en hun vermogen om uitdagende levenservaringen te verwerken.
Klik verder om meer te leren over de gevaren van het opsluiten van emoties.