De heilige relikwieën van de Heilige Stoel
De Piramiden van Gizeh zijn misschien wel het knapste staaltje civiele techniek dat in de oudheid werd uitgevoerd.
De piramiden werden gebouwd tijdens de 4de dynastie van het oude Egypte (tussen ca. 2600 en 2500 v.Chr.). Het waren koninklijke graven voor drie verschillende farao's: Cheops, Chefren en Menkaoera.
Cheops was de tweede farao van de 4de dynastie van het oude Egypte. Op zijn bevel werd de Piramide van Cheops gebouwd.
Chefren, de zoon van Cheops, was verantwoordelijk voor de bouw van het middelste van de drie oude bouwwerken: de op één na hoogste en op één na grootste piramide van het complex.
Chefrens zoon Menkaoera, die hier staat afgebeeld tussen de godinnen Hathor en Bat, was verantwoordelijk voor de bouw van de kleinste van de drie belangrijkste piramides van Gizeh.
Het piramidecomplex omvat ook verschillende tempels, begraafplaatsen, de overblijfselen van een arbeidersdorp en een ander iconisch monument: de Sfinx van Gizeh.
De bouw van deze enorm bouwwerken, die allemaal dienden als graven voor de drie eerder genoemde farao's, duurde gemiddeld 20 tot 30 jaar.
Welke methoden er echter precies zijn toegepast om de meest indrukwekkende door de mens gemaakte bouwwerken in de geschiedenis te bouwen, is nog steeds onduidelijk. Wat wel bekend is, is dat er wel 30.000 mensen nodig waren om ze in elkaar te zetten.
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, waren de werkkrachten geen slaven, maar vakkundige Egyptische arbeiders.
Ze waren zeer georganiseerd, hadden talloze hulpbronnen tot hun beschikking en werden waarschijnlijk gesteund door een machtige leidinggevende.
Er bestaat geen twijfel dat het werk intensief en zwaar was. Er wordt aangenomen dat er ongeveer 2,3 miljoen blokken steen zijn gebruikt om de piramiden te bouwen.
Ieder blok moest op zijn plaats worden geduwd, getrokken en gesleept. Dat was geen gemakkelijke opgave, aangezien deze bouwstenen gemiddeld 2,5 ton wogen.
Het is niet verrassend dat veel arbeiders vaak verwondingen opliepen. Ze raakten gewond of overleden zelfs al op jonge leeftijd door vallend metselwerk of werden verpletterd tijdens het verplaatsen van de enorme stenen.
Degenen die hun verwondingen overleefden, moesten vaak verder zwoegen met misvormde botten en gebroken ledematen.
Dit weten we omdat skeletten die in de graven van piramidebouwers zijn gevonden, aantoonden dat velen van hen kampten met zeldzame botuitsteeksels (osteofyten genaamd). Deze worden veroorzaakt door langdurig zwaar werk.
Uit skeletanalyse bleek ook dat talloze gewrichten ernstige slijtage vertoonden. In sommige gevallen was de ruggengraat beschadigd. Van afgehakte ledematen was ook regelmatig sprake, net als versplinterde voeten.
Piramidewerkers stierven gemiddeld op 30- tot 35-jarige leeftijd, afhankelijk van hun fysieke gesteldheid of hoeveel geluk ze hadden. Als jij een van degenen was die de taak voltooide en de top van de piramide (foto) bereikte, dan kon je jezelf gelukkig prijzen.
Wetenschappers en historici waren er jarenlang van overtuigd dat stomp trauma de voornaamste doodsoorzaak was onder piramidewerkers. Een recent onderzoek heeft echter nog een andere oorzaak aan het licht gebracht: gifstoffen.
Het blijkt dat de arbeiders die deze bijzondere bouwwerken bouwden onbewust dagelijks werden blootgesteld aan gevaarlijke concentraties van giftige zware metalen, met name koper en arseen.
Deze bijzondere ontdekking werd gedaan nadat archeologen tijdens hun werk in de straten van Caïro de (inmiddels droge) bodem van de haven van Cheops bereikten.
Ze waren gestuit op een groot, lang verdwenen havencomplex dat was gebouwd ter ere van Cheops. Enkele duizenden jaren geleden was dit een bloeiende en actieve haven aan een allang verdwenen zijrivier van de Nijl, vlak bij de plek waar de Piramiden van Gizeh waren gebouwd.
Nadat sediment uit de plek van de oude haven was verwijderd, werden er gevaarlijke concentraties van koper en arseen aangetroffen. Dit zijn bijproducten van intensieve metaalbewerking.
De oude Egyptenaren behoorden tot de oudste beschavingen die zich bezighielden met metaalbewerking. Enkele van de meest vaardige ambachtslieden waren metaalbewerkers.
Het waren deze metaalbewerkers die het koperen gereedschap smeedden dat nodig was om de steenblokken te beitelen en vorm te geven die gebruikt werden bij de bouw van de piramides.
Helaas kwamen er hierdoor verontreinigde stoffen in het water, de bodem en de lucht terecht, wat ernstige gezondheidsproblemen veroorzaakte voor iedereen die niet verstandig genoeg was om in zo'n omgeving te werken en tijd door te brengen.
Wetenschappers ontdekten dat het sediment dat uit de straat van Caïro werd gehaald, dateerde uit de tijd van Cheops, Chefren en Menkaoera, dezelfde farao's die opdracht hadden gegeven voor de bouw van de piramides.
Interessant genoeg werd na verder onderzoek ontdekt dat de oudste sporen van koper en arseen die op de bodem van de haven van Cheops werden aangetroffen, dateren uit 3265 v.Chr.
Hun bevindingen toonden aan dat metaalbewerking in Gizeh minstens 200 jaar eerder bestond dan aanvankelijk werd gedacht. Dit was tevens een aantal eeuwen voordat de grote piramides werden ontworpen.
Bovendien bleek dat de praktijk van metaalbewerking terugging tot de prehistorie van Egypte (tot ca. 3000 v. Chr:), wat in tegenspraak is met de eerdere opvatting dat Gizeh nog niet zo lang geleden bewoond was.
Het werk aan de piramiden was inderdaad gevaarlijk, maar heeft wel een uitzonderlijk cultureel erfgoed achtergelaten voor de mensheid.
Bronnen: (New Scientist) (Live Science) (National Geographic) (Geology.com)
De piramiden van Gizeh zijn een voorbeeld van de verrassend vergevorderde technologische en technische capaciteiten van de oude Egyptenaren. Daarnaast vormen ze ook een prachtig cultureel erfgoed voor de mensheid. De bouw van deze enorme bouwwerken duurde tientallen jaren en er waren duizenden werknemers nodig. Men kon niet voorkomen dat er veel mensen stierven tijdens het verplaatsen van de enorme stenen blokken die gebruikt werden om deze buitengewone en complexe constructies tot stand te brengen. Hoewel de meeste sterfgevallen toegeschreven kunnen worden aan stomp trauma (bijvoorbeeld door een val of klap), hebben wetenschappers ontdekt dat veel mensen op een gruwelijkere manier zijn overleden: vergiftiging.
Hun bevindingen hebben geleid tot een andere kijk op de geschiedenis en geven ons meer duidelijkheid over hoe de piramides precies zijn gebouwd. Wat hebben ze echter precies ontdekt?
Klik verder en ontdek hoe gevaarlijk de bouw van de piramiden was.
Nieuwe ontdekkingen over de gevaren van piramidebouwen
Uit een recent onderzoek is gebleken dat de bouw van deze kolossale bouwwerken gevaarlijker is dan aanvankelijk werd gedacht
LIFESTYLE Geschiedenis
De piramiden van Gizeh zijn een voorbeeld van de verrassend vergevorderde technologische en technische capaciteiten van de oude Egyptenaren. Daarnaast vormen ze ook een prachtig cultureel erfgoed voor de mensheid. De bouw van deze enorme bouwwerken duurde tientallen jaren en er waren duizenden werknemers nodig. Men kon niet voorkomen dat er veel mensen stierven tijdens het verplaatsen van de enorme stenen blokken die gebruikt werden om deze buitengewone en complexe constructies tot stand te brengen. Hoewel de meeste sterfgevallen toegeschreven kunnen worden aan stomp trauma (bijvoorbeeld door een val of klap), hebben wetenschappers ontdekt dat veel mensen op een gruwelijkere manier zijn overleden: vergiftiging.
Hun bevindingen hebben geleid tot een andere kijk op de geschiedenis en geven ons meer duidelijkheid over hoe de piramides precies zijn gebouwd. Wat hebben ze echter precies ontdekt?
Klik verder en ontdek hoe gevaarlijk de bouw van de piramiden was.