De enorme ruimte bevat vreemde dingen die mensen misschien nooit zullen begrijpen
Het heelal is een enorme en uitgestrekte plek, gevuld met de meest bizarre dingen die zelfs de verbeelding van de meest creatieve personen op de proef kunnen stellen. Van losgeslagen planeten die doelloos door de kosmos zwerven tot mysterieuze signalen die dromen over buitenaardse beschavingen veroorzaken, de hemel is gevuld met anomalieën die elke verklaring weerstaan. Deze vreemde en wonderlijke objecten bieden een blik in het onbekende en slepen ons dieper mee in het kosmische mysterie.
Nieuwsgierig? Klik door deze galerij om enkele van de mysterieuze krachten, eigenaardige structuren en buitenaardse spektakels van het universum te zien die ons begrip uitdagen en onze verbeelding aanwakkeren.
Sinds 2007 hebben onderzoekers fast radio bursts (FRB's) gedetecteerd, intense radiosignalen die slechts milliseconden duren en op miljarden lichtjaren afstand ontstaan. Onlangs werd een zich herhalende FRB vastgelegd die zes keer flitste, maar het mysterie achter deze signalen is nog steeds niet opgelost.
De sterkste stof in het heelal ontstaat uit de overblijfselen van een dode ster, waar extreme zwaartekracht protonen en neutronen samenperst tot een warrig, linguini-achtig materiaal. Simulaties wijzen erop dat deze stof slechts zou breken onder 10 miljard keer de kracht die nodig is om staal te versplinteren.
Haumea, een dwergplaneet in de Kuipergordel, is uniek met zijn langgerekte vorm, twee manen en snelle rotatie van vier uur. In 2017 ontdekten astronomen dunne ringen rond Haumea, waarschijnlijk veroorzaakt door een botsing in het verleden, wat deze planeet nog bijzonderder maakt.
De onzichtbare kracht die bekend staat als donkere materie maakt 85% uit van de inhoud van het heelal en is raadselachtig maar alomtegenwoordig. In maart 2018 ontdekten astronomen een sterrenstelsel dat donkere materie leek te missen. Later onderzoek bevestigde de aanwezigheid ervan, en astronomen blijven verbijsterd!
Astronome Tabetha Boyajian en haar team waren verbaasd over KIC 846285, of Tabby's ster, die onregelmatige en aanzienlijke dips in helderheid vertoonde. Terwijl sommigen speculeerden over een buitenaardse megastructuur rondom de ster, geloven de meesten nu dat het dimmen wordt veroorzaakt door een ongebruikelijke ring van stof rondom de ster.
Hyperion, de maan van Saturnus (met zijn puimachtige, onregelmatige vorm en vele kraters), behoort tot de vreemdste manen in het zonnestelsel. NASA's Cassini-ruimtevaartuig, dat tussen 2004 en 2017 Saturnus verkende, ontdekte ook dat Hyperion een “deeltjesstraal” van statische elektriciteit de ruimte in stuurt, wat de maan nóg vreemder maakt.
Een hoogenergetisch neutrino (in feite een klein spookdeeltje) trof de aarde op 22 september 2017, wat op zich niet ongewoon was, maar het was wél de eerste met voldoende gegevens om de oorsprong ervan te achterhalen. Astronomen stelden vast dat het vier miljard jaar geleden werd weggeblazen door een vlammende blazar, een superzwaar zwart gat dat nabijgelegen materiaal opslokt.
Een sterrenstelsel dat bekend staat als DGSAT I werd in 2016 ontdekt. Het is net zo groot als de Melkweg, maar bijna onzichtbaar vanwege de dun gespreide sterren. In tegenstelling tot typische sterrenstelsels in clusters, staat DGSAT I alleen. De eigenschappen doen vermoeden dat het ongeveer een miljard jaar na de oerknal is gevormd, waardoor het eigenlijk een levend fossiel is.
Massieve objecten kunnen licht krommen, waardoor het beeld van objecten erachter wordt vervormd. Met behulp van de Hubble-ruimtetelescoop namen onderzoekers een quasar (een lichtgevend sterrenstelsel) uit het vroege heelal waar en ontdekten dat het heelal nu sneller uitdijt dan toen. Natuurkundigen moeten nu vaststellen of hun theorieën niet kloppen of dat er iets ongewoons aan de hand is.
Afbeelding: NASA Hubble ruimtetelescoop, Tommaso Treu/UCLA
Neutronensterren zijn dichte overblijfselen van dode sterren, die meestal radiogolven of röntgenstraling uitzenden. In september van 2018 ontdekten astronomen een ongebruikelijke stroom van infrarood licht van een neutronenster op 800 lichtjaar afstand, iets wat nog niet eerder was voorgekomen. Ze vermoeden dat een omringende stofschijf dit zou kunnen veroorzaken, maar de precieze verklaring blijft onbekend.
Solitaire planeten die door de zwaartekracht van hun moederster worden geworpen, zwerven zonder baan door het melkwegstelsel. Een object ter grootte van een planeet (genaamd SIMP J01365663+0933473 en gelegen op 200 lichtjaar afstand) valt op met een magnetisch veld dat meer dan 200 keer sterker is dan dat van Jupiter. Dit krachtige veld creëert flitsende aurora's die zichtbaar zijn met een radiotelescooop.
In het centrum van de Melkweg bevindt zich een superzwaar zwart gat, Sagittarius A* (Sgr A*), dat vier miljoen zonsmassa's bevat. In tegenstelling tot actievere zwarte gaten in andere sterrenstelsels is Sgr A* ongewoon rustig, verborgen achter gas en stof maar wel detecteerbaar via radiogolven. De extreme dichtheid van dit zwarte gat blijft een mysterie en vormt een uitdaging voor ons begrip van natuurkunde.
De eerste planeten die buiten ons zonnestelsel werden ontdekt, werden in 1992 gevonden, niet rondom een normale ster, maar rond een milliseconde pulsar op 980 lichtjaar afstand. Pulsars zijn neutronensterren, ongelooflijk dichte objecten die snel ronddraaien en elektromagnetische energie uitzenden als de lichtstralen van een vuurtoren. Hoewel de planeten rond de pulsar cirkelen, is deze niet groter dan 32 kilometer breed.
In 1950 ontdekte astronoom Arthur Hoag een sterrenstelsel met een centrale gele kern, gescheiden door 70.000 lichtjaar bijna-leegte van een buitenste ring van sterren, gas en stof. Het sterrenstelsel, dat bekend staat als Hoag's Object, heeft een kern en een buitenste ring die elk even groot zijn als delen van de Melkweg, waardoor het één van de meest merkwaardige galactische structuren van het heelal is.
In november 2010 hebben astronomen twee enorme bubbels gammastraling ontdekt die uit het centrum van de Melkweg komen. Deze bubbels, die zich uitbreiden met 2,2 miljoen km/u (3,5 miljoen km/u), vormen een zandlopervorm. Deze vreemde structuur wordt toegevoegd aan de groeiende lijst van mysterieuze fenomenen in de kosmos.
Afbeelding: NASA's Goddard Space Flight Center
Magnetars zijn een soort neutronensterren met ongelooflijk sterke magnetische velden, ongeveer een quadriljoen keer sterker dan het magnetische veld van de aarde. Deze magnetars zijn vreemd omdat ze zogenaamde “sterbevingen” kunnen veroorzaken door de verschuiving van hun magnetische veld. Hierbij komen enorme hoeveelheden energie vrij in intense uitbarstingen van stralingen die vanaf de aarde kunnen worden waargenomen.
Het Gat van Boötes is een enorm, bijna leeg gebied in de ruimte met een doorsnede van ongeveer 700 miljoen lichtjaar en weinig sterrenstelsels erin. Zijn grootte en leegte zijn behoorlijk vreemd, omdat zulke leegtes zeldzaam zijn in het heelal, dat grotendeels gevuld is met sterrenstelsels en materie.
De Grote Aantrekker is een zwaartekrachtanomalie die sterrenstelsels, inclusief onze eigen Melkweg, met ongelooflijke snelheden naar zich toe lijkt te trekken. Het bevindt zich op een vreemde plek in een deel van de hemel dat verborgen is door het stof van ons sterrenstelsel, waardoor hij moeilijk direct waar te nemen is. We weten dat het bestaat, maar zijn precieze eigenschappen blijven een mysterie.
De koude vlek is een ongewoon koud gebied in de kosmische microgolfachtergrond (CMB) die door het heelal is opgenomen in de nasleep van de oerknal. Het is te zien in het midden van de afbeelding, en de temperatuur is aanzienlijk lager dan het omringende gebied. Maar wetenschappers weten niet zeker waarom. Het blijft één van de grootste raadsels in de sterrenkunde.
'Oumuamua was een langwerpig, sigaarvormig object dat in 2017 door ons zonnestelsel raasde en het eerste bekende interstellaire object was dat werd gedetecteerd. Zijn vreemde vorm, hoge snelheid en het feit dat het zich niet als een typische komeet of asteroïde gedroeg, hebben geleid tot speculaties over zijn oorsprong. Sommige wetenschappers hebben zelfs gesuggereerd dat het een buitenaardse sonde zou kunnen zijn.
Hanny's Voorwerp is een vreemd, gloeiend en groenachtig object waarvan wordt gedacht dat het een gaswolk is die wordt verlicht door een quasar die sindsdien inactief is. Het vreemde is dat het nog steeds gloeit, lang nadat de energie-output van de quasar zou moeten zijn vervaagd. Dit suggereert dat quasars echo's van hun activiteit kunnen achterlaten en de ruimte nog miljoenen jaren kunnen verlichten.
Wanneer sterren met zo'n hoge snelheid door de ruimte bewegen dat ze helemaal uit hun melkwegstelsel kunnen ontsnappen, worden ze hypersnelle sterren genoemd. De meeste sterren in sterrenstelsels draaien met relatief stabiele snelheden, maar van deze sterren wordt aangenomen dat ze zijn uitgestoten na een wisselwerking met superzware zwarte gaten.
Wormgaten zijn theoretische doorgangen door ruimtetijd die verre delen van het universum of zelfs verschillende universa met elkaar zouden kunnen verbinden. Hoewel ze nog nooit zijn waargenomen, komen ze voort uit oplossingen van de algemene relativiteitsvergelijkingen van Albert Einstein. Door er doorheen te reizen zou je sneller dan het licht kunnen reizen en mogelijk zelfs door de tijd kunnen reizen.
In 1977 werd 72 seconden lang een sterk smalbandig radiosignaal waargenomen voordat het verdween. Het was afkomstig van de constellatie Boogschutter en is tot op de dag van vandaag onverklaard gebleven. De plotselinge verschijning van het signaal en het feit dat het nooit meer werd gedetecteerd, hebben geleid tot wilde speculaties, waaronder de mogelijkheid dat het een transmissie was van een buitenaardse beschaving.
Galactisch kannibalisme is een verschijnsel waarbij een groter sterrenstelsel een kleiner stelsel opslokt door het door zwaartekracht uit elkaar te trekken en zijn sterren, gas en stof op te nemen. Sterrenstelsels (die stabiele, op zichzelf staande systemen lijken te zijn) kunnen in werkelijkheid samensmelten en elkaar verslinden in kosmische botsingen die leiden tot grotere, zwaardere sterrenstelsels.
Blauwe achterblijvers zijn sterren die jonger en zwaarder lijken dan de andere sterren in hun cluster, ondanks het feit dat ze van hetzelfde materiaal zijn gemaakt. Ze zijn vreemd omdat ze de verwachte levenscyclus van sterren tarten. Hoewel deze sterren al uitgebrand zouden moeten zijn, blijven ze helder en heet en reizen ze onvermoeibaar door het heelal.
De Phoenix Cluster is een enorme cluster van melkwegstelsels met een ongewoon hoog tempo van stervorming en activiteit van zwarte gaten. In de meeste melkwegclusters is de stervorming aanzienlijk vertraagd, maar in de Phoenix Cluster worden in hoog tempo sterren gevormd en groeit het superzware zwarte gat in het centrum veel sneller dan verwacht.
Op de noordpool van Saturnus bevindt zich een vreemde, standvastige wolkenformatie in de vorm van een zeshoek. Dit geometrische weerpatroon is bizar en onverklaarbaar, omdat de meeste stormen of atmosferische verschijnselen op planeten cirkelvormig of onregelmatig van vorm zijn. De zeshoek is meer dan 30.000 kilometer breed en kent winden tot 320 km/u.
Bronnen: (Live Science) (Astronomy Magazine) (Smithsonian Magazine) (Britannica) (NASA Science)
De vreemdste objecten in het heelal
Er zweven vreemde en wonderlijke dingen in de ruimte
LIFESTYLE Lifestyle
Het heelal is een enorme en uitgestrekte plek, gevuld met de meest bizarre dingen die zelfs de verbeelding van de meest creatieve personen op de proef kunnen stellen. Van losgeslagen planeten die doelloos door de kosmos zwerven tot mysterieuze signalen die dromen over buitenaardse beschavingen veroorzaken, de hemel is gevuld met anomalieën die elke verklaring weerstaan. Deze vreemde en wonderlijke objecten bieden een blik in het onbekende en slepen ons dieper mee in het kosmische mysterie.
Nieuwsgierig? Klik door deze galerij om enkele van de mysterieuze krachten, eigenaardige structuren en buitenaardse spektakels van het universum te zien die ons begrip uitdagen en onze verbeelding aanwakkeren.