Diverse perspectieven benadrukt om de prioriteiten van de wereld vorm te geven
De relaties tussen de bewakers en de gevangenen veranderden na dit punt. De bewakers werden spottender en toonden openlijk minachting voor de gevangenen, terwijl de gevangenen meer onderdanig en neergedrukt werden.
Meerdere gevangenen kregen vergelijkbare breakdowns waarbij ze begonnen te huilen en te schreeuwen. Het experiment zou twee weken duren, maar Dr. Zimbardo beëindigde het op de zesde dag.
Dr. Zimbardo kwam tot de conclusie dat mensen zich gemakkelijk aanpassen aan de sociale rollen die van hen worden verwacht, vooral rollen die sterk gestereotypeerd zijn, zoals die van een gevangenisbewaker.
Dr. Zimbardo fungeerde als bewaker, maar zat voornamelijk achterover om te kijken hoe de gebeurtenissen zich ontvouwden.
Dr. Zimbardo en zijn team hebben de kelder van het Stanford psychologiegebouw omgebouwd tot een nepgevangenis. Dit zou de setting zijn voor hun experiment.
De onderzoekers zagen verschillende overeenkomsten tussen het gedrag van de bewakers en het gerapporteerde gedrag van Nazi-officieren die concentratiekampen bewaakten.
Ze plaatsten een advertentie in de krant waarin ze betaalde vrijwilligers zochten voor een studie over de psychologische effecten van het gevangenisleven. Ze ontvingen 75 reacties.
De gekozen deelnemers waren allemaal gezonde jonge mannen uit vergelijkbare sociaaleconomische achtergronden en met een goed niveau van intelligentie.
De gevangenen waren over het algemeen onderdanig en namen de regels zeer serieus. Ze uitten zelfs boosheid naar medegevangenen die de regels overtraden en stonden soms aan de kant van de bewakers.
De echte les die uit dit experiment en de oplopende politiegeweld kan worden getrokken, is dat er een dringende behoefte is aan hervorming binnen het strafrechtsysteem.
Zie ook: Het Tuskegee Experiment: Het meest kwaadaardige verhaal in de medische geschiedenis
Ze werden willekeurig verdeeld in twee groepen: 10 gevangenen en 11 bewakers.
Ze zouden vanaf dat moment alleen bij hun identificatienummer worden genoemd en moesten ook zichzelf en andere gevangenen met identificatienummers in plaats van namen aanduiden.
Ze dwongen de gevangenen om een emmer als toilet te gebruiken en weigerden hen toe te staan deze te legen, wat de degradatie en intimidatie verder vergrootte.
Als de bewakers het gevoel hadden dat de gevangenen respectloos waren, lieten ze hen push-ups doen, soms met een bewaker of medegevangen die op hun rug stond.
De gevangenen werden gedwongen zinloze taken uit te voeren en werden vaak beledigd en gedemoraliseerd door de bewakers.
De bewakers droegen allemaal identieke uniformen en donkere zonnebrillen om oogcontact te voorkomen.
De bewakers begonnen hun dominantie te bevestigen door middel van 'tellingen'. Ze maakten de gevangenen om 2:30 uur 's nachts wakker met fluitjes en lieten hen tegen de muur staan. Dit werd op regelmatige intervallen herhaald om de bewakers frequente mogelijkheden voor interactie met de gevangenen te geven.
Deze details werden gekozen om de gevoelens van vernedering en anonimiteit op te roepen die echte gevangenen ervaren, ook al vertegenwoordigen ze geen echte gevangenispolitiek.
Het experiment begon met de 'arrestatie' van de gevangenen bij hun huizen door echte lokale politie. Ze werden naar het politiebureau gebracht en volgden alle procedures van een echte arrestatie.
De dokter moest hem eraan herinneren dat hij geen gevangene was en dat hij niet in een echte gevangenis was. De man die onbedaarlijk aan het huilen was, veranderde plotseling van houding en stemde ermee in om te vertrekken.
Dr. Zimbardo drong er bij de distress-situatie aan dat de man het experiment moest stoppen, maar hij weigerde en zei dat hij niet kon weggaan omdat zijn celgenoten slecht over hem dachten.
Toen een gevangene een mentale breakdown had en uit de gevangenis werd gehaald om in een nabijgelegen kamer te rusten, lieten de bewakers de overgebleven gevangenen luidkeels zingen dat hij een 'slechte gevangene' was.
De sadisme en agressie die de bewakers binnen enkele dagen vertoonden, was schokkend voor Dr. Zimbardo en zijn team. De escalatie van de mishandeling en de psychologische stress van de gevangenen was ongekend.
Dit experiment, samen met vele andere gebeurtenissen in de geschiedenis, toont aan hoe kwetsbaar gewone mensen zijn voor de macht van situaties en systemen.
Later veranderden ze plotseling de rollen en gaven ze slecht gedragen gevangenen voorrechten. Dit creëerde de indruk dat ze beloond werden voor het informeren over hun medegevangenen, ook al was dat niet het geval.
Als we de bevindingen van dit experiment toepassen op andere situaties, kan het ons helpen de groeiende epidemie van politiegeweld te begrijpen.
De bewakers werkten in shifts van acht uur, met drie tegelijk. Ze hadden fluitjes en knuppels en kregen te horen dat ze alles moesten doen wat nodig was om de orde te handhaven.
Ze begonnen de basisrechten van de gevangenen, zoals eten, tandenpoetsen of naar de wc gaan, te behandelen als 'voorrechten' die konden worden gegeven of afgenomen afhankelijk van hun gedrag.
De bewakers waren boos en gefrustreerd en besloten om versterking in te schakelen. Off-duty bewakers werden opgeroepen en zij spootten de gevangenen nat met brandblussers voordat ze de deuren met geweld openbraken.
Dr. Philip Zimbardo, de Amerikaanse psycholoog, is onlangs overleden op 14 oktober 2024. In 1973 voerde hij een van de meest controversiële experimenten in de geschiedenis uit: het Stanford Gevangenisexperiment.
Zimbardo en zijn team wilden begrijpen waarom er zoveel aggressie was tussen bewakers en gevangenen in het Amerikaanse gevangenissysteem. Waren de bewakers die de gevangenen sloegen en kwelden gewoon sadistische mensen? Of werden ze zo door de omgeving en de machtsdynamiek? Deze vraag is vandaag de dag bijzonder interessant, nu er wereldwijd nog steeds berichten zijn over politiegeweld.
Laten we wat dieper ingaan op dit experiment en de implicaties ervan. Klik door de volgende galerij om te beginnen.
Het Stanford gevangenisexperiment en de relevantie ervan vandaag de dag
Het controversiële experiment dat geschiedenis heeft geschreven
LIFESTYLE Psychologie
Dr. Philip Zimbardo, de Amerikaanse psycholoog, is onlangs overleden op 14 oktober 2024. In 1973 voerde hij een van de meest controversiële experimenten in de geschiedenis uit: het Stanford Gevangenisexperiment.
Zimbardo en zijn team wilden begrijpen waarom er zoveel aggressie was tussen bewakers en gevangenen in het Amerikaanse gevangenissysteem. Waren de bewakers die de gevangenen sloegen en kwelden gewoon sadistische mensen? Of werden ze zo door de omgeving en de machtsdynamiek? Deze vraag is vandaag de dag bijzonder interessant, nu er wereldwijd nog steeds berichten zijn over politiegeweld.
Laten we wat dieper ingaan op dit experiment en de implicaties ervan. Klik door de volgende galerij om te beginnen.