Als Nazi-Duitsland zijn kernwapenprogramma met succes had voortgezet, zou de uitkomst van de Tweede Wereldoorlog er heel anders hebben uitgezien. Maar hoe dicht kwam Hitler bij de bouw van een atoombom en wat zou het waarschijnlijke scenario zijn geweest als hij dat had gedaan?
Klik verder voor een korte geschiedenis van hoe de nazi's het ultieme wapen probeerden te ontwikkelen.
Hoewel Nazi-Duitsland zeker probeerde om de Tweede Wereldoorlog te winnen, was het regime meer bereid om enorme hoeveelheden middelen te besteden aan het onderhouden van een conventionele oorlogsmachine. Het ontwikkelen van een kernwapenprogramma had simpelweg geen prioriteit.
Dit ondanks het feit dat Duitsland in de eerste helft van de 20e eeuw wereldleider was op het gebied van wetenschap en technologie. De Duitse natuurkundige Werner Karl Heisenberg (1901-1976) was bijvoorbeeld een van de belangrijkste pioniers van de theorie van de kwantummechanica.
Een andere zeer gewaardeerde theoretische natuurkundige was Carl Friedrich von Weizsäcker (1912-2007).
De Duitse scheikundige Otto Hahn (1879-1968) was een van de grote geesten op het gebied van radioactiviteit en radiochemie. Samen zouden deze drie wetenschappers een belangrijke rol spelen in het overhalen van de leiders van het Derde Rijk om een nucleair onderzoeksprogramma te starten. Hahn, wiens ontdekking van kernsplijting het project op gang bracht, heeft er echter nooit aan gewerkt.
De nazi's begonnen met het maken van een atoombom op de dag dat Duitsland Polen binnenviel, op 1 september 1939. Kort daarna werd de Uranverein, of 'Uranium Club', opgericht.
Een van de meest invloedrijke mensen in de Uranverein was Kurt Diebner (1905-1964), een Duitse kernfysicus die het Duitse kernenergieprogramma leidde tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De Duitse natuurkundige Robert Abraham Esau (1884-1955) was hoofd van de Onderzoeksraad van het Reich en initieerde de eerste bijeenkomst van de Uranium Club in 1939.
De Duitse natuurkundige Walther Gerlach (1889-1979) was het hoofd van de natuurkundeafdeling van de Onderzoeksraad van het Reich.
Een ander enorm invloedrijk lid van de Uranium Club was Erich Schumann (1898-1985), die het Duitse kernenergieprogramma leidde van 1939 tot 1942.
Een man die niet betrokken was bij de zoektocht van Nazi-Duitsland naar de bom was Albert Einstein (1879-1955), die in oktober 1933 naar de Verenigde Staten emigreerde.
Het was Einstein die in 1939 een brief had gestuurd naar president Franklin D. Roosevelt, waarin hij hem waarschuwde dat de Duitsers waarschijnlijk werkten aan een atoombom.
Einstein was gevraagd om zijn handtekening te zetten onder de brief, die was geschreven door collega-fysicus Leo Szilard (1898-1964). De in Hongarije geboren Szilard had in 1933 de nucleaire kettingreactie bedacht. Hij realiseerde zich dat het proces een militaire toepassing kon hebben en waarschuwde Einstein voor het inherente gevaar. Deze brief leidde tot het Manhattan Project.
Ondertussen ging de verovering van Europa door Nazi-Duitsland door. Begin 1940 viel Hitler Denemarken binnen. Aan de Universiteit van Kopenhagen had de Deense natuurkundige Niels Bohr (1885-1962) het Instituut voor Theoretische Fysica opgericht.
Niels Bohr was een van de belangrijkste natuurkundigen van de 20e eeuw en had fundamentele bijdragen geleverd aan het begrip van de atoomstructuur en de kwantumtheorie. Na de Duitse invasie van Denemarken werd Bohr bespioneerd door de Gestapo, omdat hij in de jaren 1930 vluchtelingen had geholpen die het Nazisme ontvluchtten.
In 1941 ontmoette Karl Heisenberg, die inmiddels sterk betrokken was bij het Duitse kernwapenproject, Bohr in het geheim in de Deense hoofdstad, ogenschijnlijk om de Uranium Club te bespreken die hij nu leidde voor de Nazi's. De twee mannen zijn eerder samen gefotografeerd, in 1934.
Er is nog steeds discussie over wat de twee fysici precies bespraken, maar Bohr beweerde later dat Heisenberg had opgeschept over een op handen zijnde Duitse overwinning en hoe hij de eerste atoombom zou bouwen. Naar verluidt was Bohr geschokt dat Duitsland kernwapens nastreefde onder Heisenbergs leiderschap. In 1943 ontsnapten Bohr en zijn vrouw aan vervolging door de nazi's in Denemarken. Later sloot hij zich aan bij het Manhattan Project.
Ondertussen had het nazi-programma voor kernwapens zich uitgebreid tot drie hoofdactiviteiten: De ontwikkeling van Uranmaschine (kernreactor), de productie van uranium en zwaar water en de scheiding van uraniumisotopen.
In Noorwegen probeerden de Duitsers zwaar water te produceren in de Vemork krachtcentrale bij de Rjukan waterval in Telemark. Zwaar water wordt in kernreactoren gebruikt als primair koelmiddel. De productie ervan werd als zo'n ernstige bedreiging gezien dat de centrale in 1943 werd vernietigd door Britse commando's en Noorse verzetsstrijders, die van alle betrokkenen de 'helden van Telemark' maakte.
Tegen 1943, toen de oorlog in het voordeel van de geallieerden kantelde, keerden Adolf Hitler en hoge militaire bevelhebbers van de nazi's het nucleaire programma de rug toe. In plaats daarvan concentreerden ze zich liever op de productie van 'wonderwapens' zoals de V-1 en V-2 raketten. Maar hoe dichtbij waren de Duitsers gekomen met het maken van een atoombom en hoe zou dat de uitkomst van de oorlog hebben veranderd?
De waarheid is dat de nazi's niet eens in de buurt kwamen van het ontwikkelen een atoombom. Ten eerste kon het Reich simpelweg niet concurreren met de Geallieerden op het gebied van wetenschappelijk talent. Ten tweede waren in 1943 de middelen en financiën uitgeput. Ten derde geloofde Hitler eenvoudigweg niet dat een wapen van deze omvang überhaupt kon worden uitgevonden. In de woorden van nazi-minister van bewapening Albert Speer was Hitler "vervuld van een fundamenteel wantrouwen tegen alle innovaties".
Zelfs als het regime succesvol was geweest in het bouwen van de bom, was het enige vliegtuig dat de Luftwaffe tot haar beschikking had om zo'n wapen te vervoeren de Heinkel He 177 Greif. Maar dit vliegtuig, dat berucht was om zijn ongevalsgevoeligheid, kwam in de verste verte niet in de buurt van de kracht of de afmetingen van de Amerikaanse B-59 bommenwerper, het vliegtuig dat werd gebruikt om de nucleaire bommen boven Japan te droppen.
En als de Duitsers hun V-2 raket hadden uitgerust met een kernkop, dan had het apparaat niet groter moeten zijn dan de grootte van een ananas.
Maar zelfs als Hitler atoomwapens had gebruikt, zou hij er dan in geslaagd zijn om de Tweede Wereldoorlog te beëindigen? Op dat moment in het conflict waren de VS veilig buiten bereik van Duitse bommenwerpers, dus hun eigen nucleaire programma zou zijn doorgegaan.
Op dezelfde manier produceerde en sloeg de Sovjet-Unie enorme hoeveelheden munitie op in verschillende verafgelegen locaties in haar uitgestrekte land, ver buiten de gevarenzone.
In het onwaarschijnlijke scenario dat Hitler de bom zou hebben laten vallen, is de kans groot dat Groot-Brittannië zou hebben gecapituleerd. De Amerikanen zouden dan een wapenstilstand hebben afgekondigd.
De nazi's zouden dan al hun troepen naar het Oostfront sturen om het Rode Leger te verslaan of om een nieuw niet-aanvalsverdrag met Stalin te sluiten.
Hitler zou de Tweede Wereldoorlog hebben gewonnen, waardoor het naziregime in Europa zou heersen als 's werelds eerste nucleaire macht.
Natuurlijk liep de geschiedenis (gelukkig) heel anders. Na de capitulatie van Duitsland in mei 1945 ontmantelden de geallieerden systematisch verschillende mogelijke nucleaire installaties, waaronder de experimentele nucleaire paal in Haigerloch bij Stuttgart (foto).
En wat te denken van de Duitse wetenschappers en natuurkundigen die in de jaren 1930 aan de nazi's ontsnapten? Veel van deze briljante geesten werkten direct of indirect samen met Robert Oppenheimer aan het Manhattan Project.
En het waren de Amerikanen die uiteindelijk de atoombom bedachten en de in Los Alamos ontwikkelde atoombommen lieten vallen op Hiroshima en Nagasaki op respectievelijk 6 en 9 augustus, een gebeurtenis die een angstaanjagend nieuw nucleair tijdperk inluidde.
Bronnen: (History) (HistoryExtra) (Scientific American)
Heeft Nazi-Duitsland de eerste atoombom gebouwd?
Hoe dicht waren ze bij het ontwikkelen van het ultieme wapen?
LIFESTYLE Geschiedenis
Als Nazi-Duitsland zijn kernwapenprogramma met succes had voortgezet, zou de uitkomst van de Tweede Wereldoorlog er heel anders hebben uitgezien. Maar hoe dicht kwam Hitler bij de bouw van een atoombom en wat zou het waarschijnlijke scenario zijn geweest als hij dat had gedaan?
Klik verder voor een korte geschiedenis van hoe de nazi's het ultieme wapen probeerden te ontwikkelen.