© Getty Images

Menselijke interventie -

Door de eeuwen heen hebben mensen verschillende pogingen gedaan om nieuwe of uitgestorven soorten in verschillende omgevingen te introduceren of opnieuw te introduceren.

© Getty Images

Sovjetzoölogie -

Een van de best gedocumenteerde pogingen was die van de Russische zoöloog Nikolai Vereshchagin. Zijn werk heeft vandaag de dag nog steeds invloed op ecosystemen.

© Getty Images

De missie - In het midden van de 20e eeuw ging Vereshchagin op een missie om bewijzen te verzamelen van alle diersoorten die waren uitgestorven in Azerbeidzjan, Armenië en Georgië.

© Getty Images

De rol van grotschilderingen -

Hij onderzocht grotschilderingen terwijl hij door de regio trok en in 1954 publiceerde hij een boek waarin hij de evolutie van de Kaukasus in de loop van 11.000 jaar beschreef.

© Getty Images

Gedurfde bedoelingen -

Met zijn onderzoek wilde Vereshchagin niet alleen de ecologische geschiedenis van de regio vastleggen, hij wilde deze ook veranderen.

© Getty Images

Ecosystemen 'verrijken' -

Een van de belangrijkste redenen om dit te doen was om te zorgen voor meer dieren waar mensen op konden jagen voor bont en wild. Er was echter ook een verondersteld doel om ecosystemen te 'verrijken'.

© Getty Images

Geïmporteerde dieren -

In een poging om het landschap opnieuw vorm te geven, begonnen Vereshchagin en zijn team op grote schaal geïmporteerde dieren te introduceren.

© Getty Images

Rassen van zoogdieren geïntroduceerd -

Alleen al in Azerbeidzjan werden meer dan negen soorten zoogdieren geïntroduceerd. Hieronder bevonden zich kortstaartchinchilla's uit de Andes en wasbeerhonden uit China.

© Getty Images

Moeilijke soorten -

De meeste soorten die Vereshchagin en zijn team introduceerden, hadden moeite om te overleven in hun nieuwe omgeving. Eén uitzondering was echter de reusachtige Zuid-Amerikaanse viscacha.

© Getty Images

Muskusratten -

Toen Vereshchagin de muskusrat, ook wel beverrat of nutria genoemd, voor het eerst meenam naar Azerbeidzjan, introduceerde hij een bescheiden populatie van slechts 213 knaagdieren.

© Getty Images

In de 21e eeuw -

We zijn nu 70 jaar verder en muskusratten komen voor in habitats over de hele wereld. Bovendien worden ze erkend als een van de 100 meest invasieve plagen ter wereld.

© Getty Images

Lookalikes -

Muskusratten lijken een beetje op capibara's en bevers, maar hij is zeker niet zo populair als deze twee. Misschien komt het omdat er 'rat' in zijn naam zit?

© Getty Images

Uiterlijk -

Met oranje snijtanden die altijd blijven groeien en een staart van bijna 30 cm lang zijn muskusratten nooit een lust voor het oog geweest.

© Getty Images

Gedrag -

Ze leven meestal in paren of grote kolonies en meestal komen ze 's avonds tevoorschijn om zich tegoed te doen aan een maaltijd van wortels en moerasgrassen.

© Getty Images

Sterke zwemmers -

Muskusratten zijn goede zwemmers, dankzij de grote, zwemvliezen aan hun achterpoten. Ze kunnen ook tot vijf minuten duiken om zich te voeden en aan roofdieren te ontsnappen.

© Getty Images

Aanpassingen -

Muskusratten hebben verschillende aanpassingen waardoor ze in omgevingen over de hele wereld gedijen. Ze zijn nu zelfs te vinden op elk continent behalve Antarctica en Oceanië.

© Getty Images

Vrouwtjes -

Een belangrijk kenmerk van de vrouwtjes is dat ze in één nest vier of vijf nakomelingen kunnen krijgen.

© Getty Images

Ze planten zich voort als konijnen -

Koppel dat aan het feit dat ze slechts enkele dagen later opnieuw zwanger kunnen worden, en je hebt een soort die zich drie of vier keer per jaar kan voortplanten.

© Getty Images

Veilig voor roofdieren -

Bovendien zijn muskusratten buiten hun geboortestreek Zuid-Amerika in staat geweest om te gedijen zonder de dreiging van hun natuurlijk voorkomende roofdieren.

© Getty Images

Prooidier -

Toch zijn er aanwijzingen dat ze hun weg hebben gevonden naar lokale voedselketens. In Italië wordt er bijvoorbeeld op gejaagd door de rode vos en de grijze wolf.

© Getty Images

Het probleem met muskusratten -

Er zijn een aantal problemen verbonden aan muskusrattenpopulaties. Ten eerste hebben ze de vervelende gewoonte om holen te graven in rivieroevers, waardoor deze gedestabiliseerd raken en erosie veroorzaken.

© Getty Images

Hun enorme eetlust -

Ten tweede hebben ze een enorme eetlust en staan ze erom bekend dat ze agressief foerageren. Volgens sommige bronnen eten muskusratten tot 25% van hun lichaamsgewicht, zowel in de zomer als in de winter.

© Getty Images

Hun enorme eetlust -

In ecosystemen over de hele wereld heeft de eetlust van muskusratten de oogsten van boeren vernietigd en een negatief effect gehad op verschillende planten-, insecten-, vogel- en vissoorten.

© Getty Images

Reservoirs voor ziekten -

Tot slot hebben muskusratten de reputatie dat ze ziektes bij zich dragen die schadelijk zijn voor mensen. Een van die ziekten is toxoplasmose.

© Getty Images

Toxoplasmose -

Toxoplasmose is een infectie die meestal geen symptomen heeft, maar wel gevaarlijk kan zijn voor zwangere vrouwen en mensen met een verzwakt immuunsysteem.

© Getty Images

Pogingen tot uitroeiing -

Als gevolg van dit alles proberen veel landen al jaren om muskusratten uit te roeien. Bijna geen enkel land is daar echter in geslaagd.

© Getty Images

Verenigd Koninkrijk -

Een zeldzame uitzondering is het Verenigd Koninkrijk, waar na een gecoördineerde inspanning van jagen en vangen de laatste wilde beverrat in 1989 werd gevangen.

© Getty Images

Rest van de wereld -

Voor de rest van de wereld is volledige verwijdering een veel grotere uitdaging en experts blijven worstelen met de schadelijke effecten van het kunstmatig introduceren van een soort in een nieuwe habitat.

Zie ook: 

Bronnen: (BBC)

© Getty Images