Steeds meer vrouwen stellen het moederschap uit
Ze zien er met hun gewaggel en onhandige lijfje nogal hulpeloos uit, maar dat maakt ze des te aandoenlijker. Terwijl er in de wereld geen tekort is aan liefde voor deze grappige, loopvogels, is er een schreeuwend tekort aan bescherming voor hen en hun leefgebieden. Veel soorten pinguïns worden bedreigd en als de wereldwijde klimaatcrisis blijft verergeren, lijken de soorten die de ijskappen van Antarctica hun thuis noemen, gedoemd om hun wereld onder hun poten te zien verdwijnen.
Bewustwording doet wonderen, dus laten we eens kijken naar een paar van de talloze redenen waarom we dit iconische beestje zouden moeten helpen.
Pinguïns zijn een van de ongeveer 40 andere soorten loopvogels. De meeste soorten loopvogels leven op het zuidelijk halfrond, zoals kiwi's en struisvogels.
Van de 17 soorten pinguïns die momenteel bestaan, zijn er 13 bedreigd of ernstig bedreigd. Wetenschappers schatten dat we tegen het einde van de eeuw tot 70% van de huidige pinguïnpopulatie kunnen verliezen.
De meeste soorten pinguïns lijken allemaal op elkaar, ongeacht hun geslacht. In tegenstelling tot seksueel dimorfe dieren verschillen mannelijke en vrouwelijke pinguïns zelden in grootte, kleur of tekening.
De meeste pinguïns blijven samen voor het leven en spelen een gelijke rol in de opvoeding van hun jongen. Toch zijn er zowel mannelijke als vrouwelijke pinguïns geobserveerd die elkaar achter elkaars rug 'bedriegen'.
Het dieet van een pinguïn bestaat voornamelijk uit vis en inktvis. Ze zijn behendige jagers in de ijskoude zeeën en doen zich soms tegoed aan garnalen of krabben.
De kenmerkende zwarte rug en witte voorkant van de pinguïn maken gebruik van iets dat 'tegenlicht' wordt genoemd. Als pinguïns door de oceaan zwemmen, helpt hun donkere rug hen om op te gaan in het diepe water en zich te verbergen voor mogelijke roofdieren van bovenaf, en hun witte onderbuik helpt hen om zich in het licht van het oppervlak te verbergen voor roofdieren die zich beneden op de loer houden.
Pinguïns brengen het grootste deel van hun leven op zee door. Al hun jagen en spelen gebeurt in het water en ze komen alleen aan land om te paren en te vervellen.
De koningspinguïn is de op één na grootste pinguïnsoort, net na de keizerspinguïn. Ze kunnen 91 centimeter lang worden en kunnen, in tegenstelling tot de meeste andere pinguïns, relatief snel op hun poten lopen, in tegenstelling tot het trage en onhandige waggelen waar de meeste andere pinguïns last van hebben.
De meeste andere pinguïns hebben niet de snelheid die de koningspinguïn heeft. Ongeacht hun grootte kunnen andere soorten pinguïns meestal maar snelheden bereiken van 3,8 kilometer per uur.
Dierentuinen over de hele wereld hebben de gewoonte om pinguïnbruiloften te organiseren voor paren die bijzonder dol op elkaar lijken te zijn. In 2019 trouwden twee mannelijke pinguïns, Ferrari en Pringle (niet op de foto), in het eerste homohuwelijk dat veel publiciteit kreeg en alom werd geprezen.
Er worden veel woorden gebruikt om groepen pinguïns van verschillende leeftijden en in verschillende situaties te beschrijven. Een groep jonge pinguïnkuikens wordt een 'crèche' genoemd.
Ergens in het verleden zijn pinguïns geëvolueerd van een vogelsoort die kon vliegen. Men denkt dat het afleidingsproces ongeveer 65 miljoen jaar geleden is begonnen en er was waarschijnlijk een overgangssoort die zowel kon vliegen als zijn vleugels kon gebruiken voor spectaculaire diepe duiken zoals moderne pinguïns doen.
De meeste pinguïns leven tot ongeveer 20 jaar in het wild, als ze niet gevangen worden door een zeehond of orka. De meeste pinguïns brengen ongeveer 75% van hun leven in het water door.
Kuikens van pinguïns worden niet geboren met de waterdichte vacht die ervoor zorgt dat ze niet bevriezen in de Antarctische wateren. Totdat hun pluizige vacht verandert in een strak wetsuit, moeten de kuikens op het land blijven en op hun ouders vertrouwen voor voedsel en warmte.
Pinguïns hebben een van de dikste verenjassen van alle vogelsoorten in het dierenrijk. De keizerspinguïn staat comfortabel en knus op de eerste plaats, met bijna 6,5 per vierkante centimeter.
De meeste pinguïnsoorten leggen hun eieren, net als andere vogels, in de lente. De keizerspinguïn ploetert echter door de barre wildernis van Antarctica om zijn eieren hartje winter te leggen.
In 2022 probeerde een dierentuin in Japan het soort vis dat gevoerd werd aan hun inwonende pinguïns te veranderen. Het ging niet goed. Na de eerste geur van de nieuwe vis van mindere kwaliteit, haalden de pinguïns letterlijk hun snavel op en weigerden te eten totdat de nieuwe vis tenminste gedeeltelijk gemengd was met hun favoriete keuze: aji makreel.
Pinguïns zijn de beste zwemmers van alle vogelsoorten en kunnen een snelheid van 9,6 kilometer per uur halen. Ze zijn ook in staat om snelheidsstoten te produceren die hen tot 25 kilometer per uur vooruit kunnen stuwen.
Wetenschappers ontdekten dat deze uitbarstingen van snelheid mogelijk worden gemaakt door hun veren onder water te bewegen, waardoor bellen vrijkomen die de viscositeit van de pinguïn in het water drastisch verminderen. Wetenschappers hebben deze tactiek de warme naam 'bubbelboost' gegeven.
Dankzij deze bubbelstoten kunnen pinguïns met hoge snelheden uit het water schieten en opmerkelijke hoogten bereiken. Deze techniek, die porpoising wordt genoemd, is dezelfde die door dolfijnen wordt gebruikt. Met hun vermogen tot bruinvissen kunnen pinguïns bijna twee meter uit het water springen.
De ogen van pinguïns zijn geoptimaliseerd voor onderwatervisie, waar ze snel vissen, krill en andere prooien kunnen zien en opsporen. Maar op het land zijn pinguïns volgens wetenschappers hopeloos kortzichtig.
Hoewel de kuifpinguïn met zijn lange, gele wenkbrauwen een van de meest opvallende pinguïnsoorten is, is het toch een van de zeldzaamste. Ze komen enkel voor op één eiland voor de kust van Nieuw-Zeeland en hebben sinds enkele jaren een stabiele populatie van ongeveer 25.000 paren.
De kleinste pinguïnsoort heet heel toepasselijk de dwergpinguïn of, als je dat liever hebt, de dwergpinguïn. Deze kleine dingen worden maar 40,6 centimeter lang, wegen ongeveer 0,9 kilogram en komen voor in de warmere klimaten van Nieuw-Zeeland en Australië.
Keizerspinguïns zijn de grootste soort pinguïns. Ze zijn 1,2 meter lang en wegen tot 45,3 kg. Ze zijn de enige pinguïnsoort die uitsluitend op Antarctica voorkomt en de enige pinguïns die 's winters eieren leggen.
De vader van een keizerspinguïn moet zijn ei in de winter warm houden door het onder zijn lichaam te stoppen en de aanstaande moeder naar buiten te laten gaan om voedsel te zoeken.
Keizerspinguïnkolonies op Antarctica kunnen verbijsterend groot zijn, soms wel tienduizenden pinguïns op dezelfde plek. Omdat ze slecht zien, vertrouwen ze op hun krachtige stem om hun partners en jongen te vinden.
Verschillende soorten pinguïns hebben verschillende paringsrituelen. Koningspinguïns zingen liefdesliedjes met elkaar, en als de harmonieën goed zijn, dan is de chemie dat ook. Anderen, zoals de ezelspinguïn (foto), drukken hun genegenheid uit door geschenken te geven en overladen hun geliefde met stenen en rotsen.
Wetenschappers hebben bewijs gevonden dat er ooit een prehistorische megafauna pinguïnsoort bestond die net zo lang en groot kon worden als de gemiddelde mens.
Terwijl pinguïns normaal gesproken worden geassocieerd met ijzige, meedogenloze winterklimaten, leven er maar twee soorten pinguïns op Antarctica. De meeste leven in de veel warmere en zonnigere klimaten van Zuid-Amerika en Oceanië.
Zie ook: Wat zijn de veiligste landen als er een derde wereldoorlog uitbreekt?
Bronnen: (FactRetriever) (Facts) (CNN)
Weetjes over pinguïns die je hart zullen doen smelten
Deze loopvogels zijn fascinerend
LIFESTYLE dieren
Ze zien er met hun gewaggel en onhandige lijfje nogal hulpeloos uit, maar dat maakt ze des te aandoenlijker. Terwijl er in de wereld geen tekort is aan liefde voor deze grappige, loopvogels, is er een schreeuwend tekort aan bescherming voor hen en hun leefgebieden. Veel soorten pinguïns worden bedreigd en als de wereldwijde klimaatcrisis blijft verergeren, lijken de soorten die de ijskappen van Antarctica hun thuis noemen, gedoemd om hun wereld onder hun poten te zien verdwijnen.
Bewustwording doet wonderen, dus laten we eens kijken naar een paar van de talloze redenen waarom we dit iconische beestje zouden moeten helpen.