© Getty Images

Wat was de pest? -

De pest was de meest dodelijke pandemie die in de menselijke geschiedenis werd geregistreerd. Het markeerde het begin van de zogenaamde Tweede Pandemie, een reeks verwoestende uitbraken die zich uitstrekten van de jaren 1300 tot de vroege jaren 1800. De builenpest, ook bekend als de Zwarte Dood, werd veroorzaakt door de bacterie Yersinia pestis of Y. pestis.

© Getty Images 

Vlooien -

Menselijke ectoparasieten, zoals lichaamsluizen en menselijke vlooien, waren zeer waarschijnlijk verantwoordelijk voor de snelle verspreiding van de bacterie, volgens een recente studie gepubliceerd door de Proceedings van de National Academy of Sciences (PNAS).

© Getty Images 

Gastheer van de dood -

Wetenschappers zijn het er in het algemeen over eens dat de pandemie waarschijnlijk werd overgebracht door vlooien die op zwarte ratten leven, waarbij de knaagdieren als reservoirgastheer dienden. Maar waar is de Zwarte Dood ontstaan?

© Getty Images 

Oorsprong van de pest -

De pest is waarschijnlijk ontstaan ​​in Oost-Azië, hoogstwaarschijnlijk rond 1346 in Mongolië. Hij deed zijn definitieve intrede op de Krim in 134. Het kwam daar terecht door vlooien op ratten, die per Genuese koopvaardijschepen de Zwarte Zee over staken. Deze regio zie je hier op deze omgekeerde kaart van Egypte, Turkije, Bulgarije, Oekraïne en de Zwarte Zee, zoals geïllustreerd in de Catalaanse Atlas, gepubliceerd in 1375.

© Getty Images 

Uitbraak -

Vanaf de Krim vertrokken meerdere schepen naar verschillende Europese bestemmingen. Eén schip arriveerde in Constantinopel (het huidige Istanboel), waar meer dan 90% van de stadsbevolking uiteindelijk aan de pest zou bezwijken. Zodra de besmette vlooien via de ratten aan land kwamen, konden ze van persoon op persoon springen. Zo kon de bacterie zich razendsnel verspreiden.

© Getty Images 

En toen was Italië aan de beurt -

Later in 1347 arriveerde een ander schip op Sicilië, de bemanning was nauwelijks nog in leven. De ziekte verspreidde zich snel over het hele eiland. Vluchtende inwoners namen het vervolgens mee naar het vasteland van Italië, waar de volgende zomer een derde van de bevolking overleed. Afgebeeld is een geïnfecteerde patiënt in Florence die wordt gedragen door brancarddragers die maskers dragen om de pest af te weren.

© Getty Images 

De pest arriveert in Frankrijk -

Meer schepen dienden onbewust als verspreiders. In 1343 arriveerde een kombuis die uit Italië was verdreven in Marseille. De overvolle haven bood perfecte omstandigheden voor verdere transmissie. De pest migreerde exponentieel door Frankrijk en bleef tot 1352 in het land. Alleen al in Parijs stierven zo'n 80.000 mensen ⁠aan de uitbraak. Ongeveer een derde van het totaal aantal inwoners. 

© Getty Images 

Opkomst van antisemitisme -

Het was rond medio 1348 dat veel van de geïnfecteerden op zoek gingen naar zondebokken. Wie was verantwoordelijk voor deze vreselijke aandoening? De pest wakkerde antisemitische woede aan in heel Europa, waarbij Joodse gemeenschappen het doelwit waren. In de door de pest geteisterde Provence werden enkele tientallen Joden vermoord, ten onrechte beschuldigd van het verspreiden van de ziekte. Ook in andere delen van Europa waren Joden hun leven steeds minder zeker naarmate de pandemie in een stroomversnelling raakte.

© Getty Images 

Iberia besmet -

De Zwarte Dood arriveerde in het voorjaar van 1348 in Spanje. Portugal registreerde ook zijn eerste sterfgevallen door de pest. Afgebeeld zijn kleding van de overledene die besmet is met pest, die worden verbrand.

© Getty Images 

Aankomst in Engeland -

In juni 1348 zette de pest zijn gruwelijke aanval op de mensheid voort toen het in Engeland bij Weymouth aan land kwam. Het was per schip over zee vervoerd vanuit het Franse Gascogne. In de herfst had de pest Londen bereikt en in de zomer van 1349 had hij het hele land in zijn greep. Rond 60% van de bevolking kwam om.

© Getty Images

De pest bezoekt het Heilig Romeinse Rijk -

Vanuit Engeland verspreidde de pest zich noordwaarts naar Schotland en naar het oosten, stak de Noordzee over om begin 1349 in het Heilige Roomse Rijk aan te komen, eerst in vrij afgelegen gebieden België en Nederland.

© Getty Images 

Flagellanten -

De pest leidde tot de oprichting van de Flagellant-beweging. Zonder begrip van de biologie van de ziekte, geloofden veel mensen dat de pest een soort goddelijke straf was. Leden van de beweging waren religieuze, antisemitische fanatici die zichzelf met de zweep sloegen en daarmee God uitnodigden om barmhartigheid jegens hen te tonen en zo een langzame en pijnlijke dood te besparen. Op de afbeelding zie je zo'n groep die zichzelf geselt terwijl ze door de straten lopen. Deze prent dateert uit 1349 en komt uit de Waalse stad Doornik. 

© Getty Images 

Besmettingen in Duitsland -

De pest arriveerde in de zomer van 1349 vanuit Zwitserland in Zuid-Duitsland. In de herfst was een groot deel van het land besmet. Op zoek naar de schuld voor hun hachelijke situatie, wees de bevolking opnieuw met de vinger naar de Joden.

© Getty Images 

De pest en pogroms -

De eerste pogrom (aanval) tegen de joden in Keulen vond plaats in 1349, toen ze beschuldigd werden van het uitbreken van de pest, omdat ze de watervoorziening zouden hebben vergiftigd. De vergelding was kort en hevig. Honderden Joden werden opgepakt en in vreugdevuren gegooid. In Straatsburg ondergingen ondertussen 2.000 Joodse inwoners een soortgelijk lot.

© Getty Images

Scandinavië bezwijkt -

In hetzelfde jaar, 1349, bracht een Engels schip per ongeluk Yersinia pestis naar Noorwegen toen het in Bergen aan de grond liep. Ondanks dat de bemanning in korte tijd overleed, raakte de lokale bevolking besmet. De pest trok vervolgens snel naar Denemarken en Zweden.

© Getty Images 

Doden in Oostenrijk -

In mei 1349 had de pest Wenen bereikt. Tegen het einde van het jaar was ongeveer een derde van de bevolking overleden. Opnieuw werd de Joodse bevolking gezien als voorbodes van de pandemie, beschuldigd van het vervuilen van waterbronnen. Honderden werden opgepakt en gemarteld voordat ze werden uitgezonden.

© Getty Images

De bacterie verspreidt zich buiten Europa -

Tegen 1349 was het grootste deel van Europa besmet door de pest. De dodelijke bacterie zette zijn meedogenloze opmars voort en bereikte tegen 1350 verschillende regio's in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Yersinia pestis slaagde er zelfs in Mekka te overspoelen, de stad die besmet was door pelgrims die de hadj uitvoerden.

© Getty Images 

Symptomen -

Als je besmet was met Yersinia pestis in de 14e eeuw betekende dat een doodvonnis. Er was geen remedie. De belangrijkste symptomen van de builenpest zijn pijnlijk gezwollen lymfeklieren die met pus gevulde steenpuisten vormen, builen genoemd (het woord is waar de beschrijving 'builenpest' van is afgeleid).

© Getty Images 

De lijdensweg van de pest - De builenpest veroorzaakt ook koorts, vermoeidheid, rillingen, hoofdpijn en duizeligheid. Naarmate de aandoening verergert, krijgen patiënten ook bloedingen, bloederig slijm, braken en verwardheid. De omstandigheden waren 700 jaar geleden ook niet bepaald comfortabel, dus de lijdensweg moet ondraaglijk zijn geweest.

© Getty Images

Verslag van een ooggetuige -

In zijn dagboek beschreef de Italiaanse schrijver en dichter Giovanni Boccaccio (1313-1375) de symptomen van de pest behoorlijk gravisch als 'het verschijnen van builen in de lies of oksels, waarvan sommige zo groot werden als appels, andere als een ei.' Later merkte hij op dat 'de genoemde dodelijke builen zich zonder onderscheid over elk deel van het lichaam begonnen te verspreiden; daarna veranderden de symptomen van de ziekte in zwarte of grauwe vlekken op de armen en dijen, en op elk deel van het lichaam.'

© Getty Images

Ruwe behandelmethodes -

In de 14e eeuw vertrouwden artsen op ruwe, ongekunstelde en totaal onhygiënische technieken zoals aderlaten en het doorprikken van de builen om slachtoffers van de pest te behandelen. Ze gebruikten ook bijgelovige praktijken zoals het verbranden van aromatische kruiden en baden in rozenwater of azijn in een poging het lijden te verlichten.

© Getty Images 

Bidden -

Echter was het bidden voor hulp en verlichting het enige wat iemand kon doen, als hij was besmet. Vaak overleed 80% al binnen acht dagen na de besmetting. 

© Getty Images 

De doden begraven -

Het begraven van de doden was een grimmige en gevaarlijke taak. Uit angst voor de besmettelijke ziekte die binnen enkele dagen dodelijke slachtoffers maakte, werden de meeste slachtoffers begraven in massale ongemarkeerde graven, ook wel 'pestkuilen' genoemd. Meestal werden mannen, vrouwen en kinderen met honderden tegelijk op een haastige en onwaardige manier begraven. De Zwarte Dood was echt genadeloos.

© Getty Images 

Het totale dodental -

Tegen 1351 was de verspreiding van de pest aanzienlijk afgenomen; tegen 1353 was de Zwarte Dood onderdrukt. Het definitieve dodental is niet bekend. Maar naar schatting heeft de uitbraak meer dan 200 miljoen levens geëist, waarvan 25 tot 50 miljoen in Europa. Daarnaast leidde het tot de massamoorden op 210 Joodse gemeenschappen over het hele continent. In totaal verloor het middeleeuwse Europa ongeveer 50% van zijn bevolking.

© Getty Images 

Nasleep -

In de nasleep van de pandemie hebben Europa en de rest van de wereld een aanzienlijke sociale omwenteling doorgemaakt. De bevolking van West-Europa bereikte pas in het begin van de 16e eeuw weer het niveau van vóór 1348. Ironisch genoeg voor sommigen kan het effect van de pest uiteindelijk gunstig zijn geweest. Een gedecimeerd personeelsbestand betekende dat er veel vraag was naar arbeid. Als zodanig stegen de lonen als reactie op het tekort. Afbeelding: Pieter Brueghel, De triomf van de dood, Museo del Prado

© Public Domain 

Religieuze hartstocht blijft -

Velen schreven bovennatuurlijke krachten en kwaadaardige samenzweringen toe aan de pest. Deze wilde fantasieën zouden blijven bestaan ​​totdat vooruitgang in wetenschap en geneeskunde de ware oorzaak achter de verwoestende pandemie onthulde.

© Getty Images 

Het verleden opgraven -

Bijna 700 jaar na de pest, komen we nog altijd de gevolgen van de pandemie tegen. Zo onthulden opgravingen in het Londense East Smithfield in 2010 een grafgeul en rijen individuele graven van slachtoffers van de pest. Ze lagen tussen de betonnen funderingen van de Royal Mint, een oud Brits munthuis.

© Getty Images 

Een eerbiedig graf -

Elders tijdens dezelfde opgravingen werd een gemeenschappelijk graf ontdekt. In plaats van massaal in een pestput te zijn gegooid, waren deze slachtoffers zorgvuldig naast elkaar gelegd. Ze lijken daarmee een fatsoenlijke begrafenis te hebben gehad. 

© Getty Images 

Persoonlijke bezittingen -

Archeologie heeft ook aangrijpende persoonlijke artefacten opgegraven. Een handvol munten uit 1344–51 werd ontdekt naast de overblijfselen van een vrouw van 26–35 jaar, begraven op een pest-begraafplaats in East Smithfield.

Bronnen: (PNAS) (National Geographic) (Emerging Infectious Diseases) (History in Numbers) (World History Encyclopedia) (ScienceAlert) 

© Getty Images