© Getty Images

Rome en Carthago -

Rome en Carthago waren twee van de grootste supermachten uit de oudheid. Hun intense rivaliteit was zodanig dat een conflict tussen de twee beschavingen onvermijdelijk werd. Dit wederzijdse antagonisme brak uiteindelijk uit in de Punische oorlogen – drie epische en bloedige militaire gevechten om de controle over de Middellandse Zee.

© Getty Images

Rome en Carthago -

De eerste oorlog begon in 264 vGT toen Rome probeerde te voorkomen dat Carthago zich uitbreidde naar Sicilië. Hoewel de verliezen aan beide kanten enorm waren, kwam Rome uiteindelijk als overwinnaar uit de strijd. De tweede oorlog brak uit in 218 vGT toen Hannibal Italië binnenviel. De Carthaagse generaal stak op beroemde wijze met zijn leger de Alpen over in een mislukte poging Rome in te nemen. De Derde Punische Oorlog, uitgevochten tussen 149 en 146 vGT, was beslissend. Het eindigde met een Carthaagse nederlaag en de overgave van het Carthaagse leger.

© Getty Images

Rome en Rome -

Het vernisje van Rome was dat van een rijk dat overzee zegevierde, vijanden verpletterde en nieuwe landen claimde. Maar de grootste dreiging kwam van binnenuit: een reeks interne conflicten die begon met een opeenvolging van burgeroorlogen in de eerste eeuw voor Christus die uiteindelijk de Romeinse Republiek ten val brachten.

© Getty Images

Rome en Rome -

Deze interne strijd begon met wat bekend staat als Sulla's burgeroorlog, uitgevochten tussen de Romeinse generaal Lucius Cornelius Sulla en zijn tegenstanders, de Cinna-Marius-factie, in de jaren 83-82 v.Chr. De Romeinen die tegen de Romeinen vochten, gingen door met de burgeroorlog van Caesar (49-45 v.Chr.), Oorlogen van het Tweede Triumviraat (44-36 v.Chr.), Jaar van de Vijf Keizers (193 n.Chr.), Crisis van de derde eeuw (235-284 n.Chr.), En de burgeroorlogen van de tetrarchie (306-324 CE)

© Getty Images

Engeland en Schotland -

De Anglo-Schotse oorlogen waren een reeks militaire conflicten tussen het koninkrijk Engeland en het koninkrijk Schotland aan het einde van de 13e en het begin van de 14e eeuw.

© Getty Images

Engeland en Schotland -

Schotland had een beroemde overwinning op de Engelsen behaald bij de Slag bij Bannockburn in 1314. Maar er zou nog meer kwaad bloed overkoken naarmate de zogenaamde Oorlogen van de Schotse Onafhankelijkheid heviger werden. In wezen werd er in wezen een reeks campagnes hevig gevochten om de controle over Angelsaksisch Engeland. Deze oorlogen typeerden de bittere rivaliteit die tussen de twee naties woedde. Bij de Slag bij Neville's Cross in 1346 werden de Schotten op de vlucht geslagen en werd de Schotse koning David II gevangengenomen. De Onafhankelijkheidsoorlogen eindigden met het Verdrag van Berwick – een soort wapenstilstand – ondertekend in 1357.

© Getty Images

Engeland en Frankrijk -

De rivaliteit tussen de Fransen en de Engelsen is terug te voeren op de Normandische veroveringen in de 11e eeuw. In 1066 versloeg Willem I de Engelsen in de Slag bij Hastings. Willem de Veroveraar, zoals hij bekend stond, werd de eerste Normandische koning van Engeland. Hij regeerde tot aan zijn dood in 1087.

© Getty Images

Rusland en de Ottomanen -

Rusland kwam gedurende een periode van 500 jaar in botsing met de Ottomanen en vocht met elkaar in tien oorlogen tussen 1568 en 1878, de Krimoorlog (1853-1856) en de Eerste Wereldoorlog (1914-1918).

© Getty Images

Rusland en de Ottomanen -

De Russisch-Turkse oorlogen van de 17e eeuw waren bijzonder wreed, toen Rusland oorlog voerde tegen het Ottomaanse Rijk in een kostbare en uiteindelijk vruchteloze poging om een ​​warmwaterhaven aan de Zwarte Zee te vestigen. Rusland leed op de Krim een ​​nederlaag door toedoen van de Ottomanen en hun bondgenoten, waaronder Groot-Brittannië en Frankrijk – een conflict dat aan beide kanten tot een groot verlies aan mensenlevens leidde. De laatste confrontatie tussen de twee machten vond plaats in het kader van de Grote Oorlog.

© Getty Images

Rusland en Polen-Litouwen -

In de 16e en 17e eeuw was het Pools-Litouwse Gemenebest een grote macht in de Europese politiek, een feit dat Moskou irriteerde. De diplomatieke betrekkingen waren op zijn best beladen. Maar het conflict tussen Rusland en Polen gaat helemaal terug tot de 10e en 11e eeuw, te beginnen met de conflicten tussen Pools-Kievan Rus (980-1096).

© Getty Images

Rusland en Polen-Litouwen -

In de eeuwen die volgden, vlogen Rusland en het Gemenebest elkaar naar de keel. Opmerkelijke confrontaties zijn onder meer de Lijflandse oorlog (1577-1582), de Poolse Moskovietenoorlog (1605-1618), de Russisch-Poolse oorlog (1654-1667) en de partities van Polen (1772-1795). De moderne tijd was getuige van de Pools-Sovjetoorlog (1919-1920) en de Sovjet-invasie van Polen in 1939. Polen worstelde zich eindelijk los van de communistische controle na de revoluties van 1989 en 1990.

© Getty Images

Rusland en Zweden -

De betrekkingen tussen Rusland en Zweden hadden al een dieptepunt bereikt tijdens de middeleeuwen, toen de twee rivalen verwikkeld raakten in een reeks militaire confrontaties die bekend staan ​​als de Russisch-Zweedse oorlogen (1495–97, 1554–57 en 1590–95). Maar het was tijdens de Grote Noordelijke Oorlog (1700–1721) dat de Tsaardom van Rusland met succes de suprematie van het Zweedse rijk in Noord-, Midden- en Oost-Europa betwistte.

© Getty Images

Rusland en Zweden -

De kostbare ontmoetingen tussen Rusland en Zweden waren in wezen bedoeld voor de dominantie van de Oostzee. Tijdens de beslissende slag om Ratan, uitgevochten tijdens de Russisch-Zweedse oorlog van 1808-1809, ook wel bekend als de Finse oorlog, stond Zweden Finland af aan het Russische rijk. Dit conflict, de laatste keer dat er een veldslag plaatsvond op Zweeds grondgebied, maakte feitelijk een einde aan de vijandelijkheden tussen de twee machten.

© Getty Images

Denemarken en Zweden -

De betrekkingen tussen Denemarken en Zweden bestrijken een lange geschiedenis van interactie, die niet allemaal vriendschappelijk is. De twee Scandinavische koninkrijken stonden al in 1026 met elkaar op gespannen voet, met tot het einde van de 15e eeuw minstens elf confrontaties, waaronder de Deens-Zweedse oorlog (1470-1471) en de Noordelijke Zevenjarige Oorlog (1563-70). ).

© Getty Images

Denemarken en Zweden -

Andere grote conflicten waren onder meer de Tweede Noordelijke Oorlog (1655-60) – waarin de moderne grenzen van Denemarken, Noorwegen en Zweden werden vastgesteld – en de Grote Noordelijke Oorlog (1700-1721). De laatste conflicten vonden plaats tijdens de Napoleontische oorlogen.

© Public Domain

Ottomanen en Perzen -

Twee van de grootste aartsrivalen uit de geschiedenis, het Ottomaanse Rijk onder leiding van Suleiman de Grote, en het Safavid-rijk onder leiding van Tahmasp I, kwamen voor het eerst met elkaar in botsing tijdens de Ottomaans-Safavidenoorlog van 1532-1555. Het markeerde het begin van meerdere oorlogen die gedurende drie eeuwen werden gevoerd.

© Getty Images

Ottomanen en Perzen -

Gedurende een groot deel van de 16e eeuw hadden de Ottomanen de overhand, tot 1618 toen de Perzen de overwinning behaalden. De oorlog van 1623–1639 is veelbetekenend omdat hij eindigde met het Verdrag van Zuhab en de huidige grenzen tussen Turkije, Iran en Irak en Iran werden vastgelegd. Pas in 1823 werd een definitieve en duurzame vrede overeengekomen.

© Getty Images

Habsburgers en Ottomanen -

De Ottomaans-Habsburgse oorlogen werden van de 16e tot de 18e eeuw uitgevochten tussen het Ottomaanse Rijk en de Habsburgse monarchie. Destijds waren dit twee van de machtigste entiteiten in de vroegmoderne wereld.

© Getty Images

Habsburgers en Ottomanen -

De Habsburgers en de Ottomanen vergoten bloed over de Middellandse Zee, de Balkan en Hongarije. Met de verovering van Hongarije stonden de islamitische Ottomanen feitelijk op de drempel van de katholieke Habsburgers. Wenen viel tweemaal bijna in handen van de Ottomanen voordat de Habsburgers zich hergroepeerden onder leiding van prins Eugene van Savoye. Het laatste grote conflict eindigde in 1791 met de ondertekening van het Verdrag van Sistova.

© Getty Images

Engeland en de Nederlandse Republiek -

De epische zeeslagen die grotendeels de vier Engels-Nederlandse oorlogen van het midden van de 17e en het einde van de 18e eeuw vormden, waren het resultaat van intense rivaliteit tussen Engeland en de Nederlandse Republiek over handel en overzeese koloniën.

© Getty Images

Engeland en de Nederlandse Republiek -

Tijdens de Vierde Engels-Nederlandse Oorlog (1780–1784) kreeg de republiek een fatale slag toegebracht door een nu superieure Britse marinevloot. De oorlog maakte een einde aan het verval van het Nederlandse rijk en versterkte Groot-Brittannië verder als de leidende commerciële macht.

© Getty Images

Venetië en Genua -

De rivaliteit tussen de Republiek Genua en de Republiek Venetië om de handelssuprematie op zee zorgde ervoor dat deze twee rijke en machtige republieken in een periode van 125 jaar verwikkeld raakten in vier grote conflicten.

© Getty Images

Venetië en Genua -

De twee maritieme machten ontmoetten elkaar meestal op zee, in de Middellandse Zee en zelfs tot aan de Bosporus en de Zwarte Zee. Deze gewelddadige zeeslagen resulteerden in het verlies van honderden schepen en duizenden levens. Zelfs tijdens vredesperioden waren incidenten van piraterij en andere kleine uitbarstingen van geweld tussen de twee handelsgemeenschappen aan de orde van de dag. Het Verdrag van Turijn (1381) maakte een einde aan de formele vijandelijkheden, waarbij de hele campagne niet doorslaggevend bleek.

© Getty Images

Japan en China -

Het was misschien onvermijdelijk dat China en Japan uiteindelijk met elkaar zouden gaan vechten. Vóór de 19e eeuw werd China gezien als de dominante kracht. Maar in 1868 spande Japan duidelijk zijn spieren. De zaken kwamen tot een hoogtepunt tijdens de Eerste Chinees-Japanse Oorlog (1894-1895), die voornamelijk werd uitgevochten om de invloed in Korea.

© Getty Images

Japan en China -

De rivaliteit en het wantrouwen tussen de twee naties bleven sudderen totdat de spanningen hoog opliepen met het uitbreken van de Tweede Chinees-Japanse Oorlog, een vreselijk conflict dat van 1937 tot 1945 werd uitgevochten als onderdeel van de Tweede Wereldoorlog. Tegenwoordig blijft de oorlog een belangrijk twistpunt en wrok tussen China en Japan.

© Getty Images

Indië en Pakistan -

Terwijl de opdeling van Brits-Indië in 1947 en de daaropvolgende creatie van de heerschappijen van India en Pakistan de ontbinding van de Britse Raj op het Indiase subcontinent tot gevolg hadden, markeerde dit ook het begin van een wijdverbreid antagonisme tussen de twee naties.

© Getty Images

Indië en Pakistan -

Het was onvermijdelijk dat er oorlog uitbrak tussen India en Pakistan, niet één keer maar drie keer: in 1947, 1965 en 1971. De afgebeelde oorlog, uitgevochten van 3 tot 16 december 1971, tussen Oost-Pakistan en India tegen West-Pakistan resulteerde in de afscheiding van Oost-Pakistan. Pakistan en wordt de onafhankelijke natie Bangladesh. Tegenwoordig kijken India en Pakistan elkaar nog steeds met argwaan aan, waarbij beide landen sporadisch betrokken zijn bij plaatselijke conflicten en militaire impasses.

© Getty Images

Verenigde Staten en de Sovjet-Unie -

Het einde van de Tweede Wereldoorlog luidde de Koude Oorlog in, een periode van geopolitieke spanningen tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie en hun respectieve bondgenoten. Deze ideologische en politieke rivaliteit mondde uit in een gevaarlijke wapenwedloop, geïllustreerd door de Cubaanse rakettencrisis van Oktober 1962.

© Getty Images

Verenigde Staten en de Sovjet-Unie -

De Verenigde Staten en de USSR waren gedurende de tweede helft van de 20e eeuw verwikkeld in rivaliteit en waren ook verwikkeld in een ruimterace, die uiteindelijk in 1969 werd gewonnen toen Amerika de eerste mens op de maan zette. De Koude Oorlog eindigde feitelijk met de ineenstorting van het communisme in 1991, hoewel deze de wereldaangelegenheden nog steeds beïnvloedt. Ondertussen kijken de VS en de Russische Federatie elkaar nog steeds met wantrouwen en cynisme aan.

Bronnen: (Geschiedenis) (Oxford Reference) (National Army Museum)

© Getty Images