© Shutterstock

Een gedurfde oproep -

Het Arecibo-bericht werd op 16 november 1974 de kosmos ingestuurd vanaf het Arecibo-observatorium in Puerto Rico. Het was niet meer dan een korte stroom van binaire gegevens, verzonden als een langeafstandsgroet ("hello") naar onbekende kosmische buren.

© Getty Images

Geboorteplaats -

Op het moment dat het bericht werd verzonden, was het Arecibo-observatorium het meest gevoelige instrument voor het verkennen van het universum. Het duurde drie jaar om het te bouwen, en het opende zijn deuren in 1963.

© Getty Images

Een indrukwekkende constructie -

De gigantische komvormige radiotaartschaal van het observatorium werd gebouwd in een natuurlijke zinkgat. Het stalen platform dat er boven werd opgehangen, woog maar liefst 900 Amerikaanse ton (816 metrische ton).

© Shutterstock

Een technologische sprong -

Het Arecibo-bericht markeerde de ingebruikname van de krachtige nieuwe transmissiemogelijkheden van de telescoop, waarmee het signalen met ongekende reikwijdte en kracht kon uitzenden. In feite was het in staat om signalen uit te zenden met een vermogen dat twintig keer groter was dan de gecombineerde output van alle elektriciteitscentrales op aarde op dat moment.

© Shutterstock

Visie op verbinding -

Astronoom Frank Drake (beroemd om de Drake-vergelijking, die wordt gebruikt om het aantal buitenaardse beschavingen in de Melkweg te schatten) ontwierp het bericht dat verzonden zou worden. Zijn innovatieve benadering presenteerde de poging van de mensheid om met buitenaardse wezens te communiceren in de eenvoudigste vorm: de binaire code.

© Getty Images

Enen en nullen -

Binaire code, die bestaat uit niet meer dan enen en nullen, werd gebruikt in het Arecibo-bericht omdat het een eenvoudig en universeel systeem is dat begrepen kan worden door elk wezen dat in staat is tot basis wiskundig redeneren.

© Shutterstock

Een teaminspanning -

Afgestudeerde studenten aan de Cornell University hielpen bij het verfijnen van Drake's ontwerp en droegen belangrijke elementen bij aan het bericht dat uiteindelijk verzonden zou worden.

© Shutterstock

Formaat -

Het uiteindelijke bericht bevatte 1.679 bits (de afkorting van 'binaire cijfers') die waren gerangschikt in een raster van 73 rijen en 23 kolommen. Het bericht bestaat uit zeven delen die verschillende informatie over de mensheid coderen.

© Public Domain

1. Getallen -

Het eerste gedeelte van het Arecibo-bericht toont de nummers van één tot tien in binaire code. Dit dient als een basis voor het bericht, waarbij aan buitenaardse wezens het concept van tellen en binaire representatie wordt getoond, wat begrijpelijk zou moeten zijn voor andere geavanceerde wezens.

© Public Domain

2. DNA-elementen -

Dit gedeelte gebruikt de getallen één, zes, zeven, acht en vijftien, die de atoomnummers zijn van waterstof, koolstof, stikstof, zuurstof en fosfor. Deze elementen zijn fundamenteel voor het leven op aarde en vormen de bouwstenen van DNA.

© Public Domain

3. Nucleotiden -

Het derde gedeelte geeft de chemische formules weer van 12 organische moleculen (of nucleotiden) die DNA vormen. Alle levensvormen op aarde zijn opgebouwd met hetzelfde genetische raamwerk, en dit gedeelte toont hoe dat raamwerk eruitziet door middel van atoomnummers van elementen.

© Public Domain

4. Dubbele helix -

Dit gedeelte stelt grafisch de iconische dubbele-helixstructuur van DNA voor, met lijnen die de componenten met elkaar verbinden. Het bevat ook het getal 4.294.967.296 in binaire code, wat het geschatte aantal baseparen in menselijk DNA vertegenwoordigt.

© Public Domain

5. Mensheid -

In dit gedeelte staat een menselijke figuur in het midden, vergezeld van een verticale lijn aan de linkerkant om de gemiddelde hoogte van mensen aan te geven (ongeveer 1,75 meter, gecodeerd met de golflengte van de transmissie). Aan de rechterkant is de menselijke bevolking van de aarde (ongeveer 4,3 miljard in 1974) gecodeerd in binaire code.

© Public Domain

6. Planeten -

Het zesde gedeelte van het bericht is een grafische weergave van het zonnestelsel. De Zon en de negen planeten (inclusief Pluto op dat moment) worden afgebeeld, waarbij de aarde omhoog is verschoven om de oorsprong van het bericht aan te geven.

© Public Domain

7. Telescoop -

Het laatste gedeelte toont de Arecibo-radiotelescoop als de bron van de transmissie. De vorm ervan wordt in binaire code weergegeven, samen met de geschatte diameter van 306 meter. De letter 'M' is toegevoegd om aan te geven dat de kromme lijn een concave spiegel is.

© Public Domain

Kosmische nederigheid -

Het bericht, dat drie minuten lang werd uitgezonden op een frequentie van 2380 megahertz, was niet bedoeld om een antwoord te verwachten. Het was niet alleen de manier van de mensheid om te zeggen: "We zijn hier", maar het demonstreerde ook ons potentieel voor interstellaire communicatie.

© Shutterstock

Een lange afstand -

De gecodeerde transmissie werd gestuurd in de richting van Messier 13, een enorme sterrenhoop in het sterrenbeeld Hercules, op ongeveer 25.000 lichtjaar afstand.

© Shutterstock

Niet-responsief -

Gezien de afstand van Messier 13 tot de aarde, zou een antwoord ongeveer 50.000 jaar kunnen duren. Het experiment was minder bedoeld als een gesprek en meer als een manier om de mogelijkheden van contact over ruimte en tijd voor te stellen.

© Shutterstock

De donkere kant -

Critici hebben gewaarschuwd dat het uitzenden van de locatie van de aarde gevaar zou kunnen aantrekken. Dergelijke kritieken baseren zich vaak op speculatieve theorieën zoals het Donkere Woud, waarin beschavingen zich verbergen om te voorkomen dat ze vijandige krachten aantrekken.

© Shutterstock

Een waarschuwend verhaal -

Tegenwoordig moedigen internationale protocollen, zoals die van het SETI Instituut, bredere discussies aan voordat interstellaire berichten worden verzonden, met nadruk op inclusiviteit en ethische verantwoordelijkheid bij het opstellen van toekomstige communicatie.

© Getty Images

Concurrerende signalen van de aarde -

Hoewel het Arecibo-bericht opzettelijk werd verzonden, lekt de aarde voortdurend signalen de ruimte in via tv-uitzendingen en radiogolven. Deze emissies maken ons bestaan detecteerbaar voor elke geavanceerde buitenaardse luisteraar.

© Shutterstock

Getransformeerd door ontdekking -

Sinds het bericht werd verzonden, zijn er meer dan 5.000 exoplaneten geïdentificeerd in de kosmos, waaronder mogelijk bewoonbare. Ons begrip van waar leven zou kunnen bestaan in de kosmos is aanzienlijk verdiept.

© Shutterstock

Het schatten van het eerste contact -

Wetenschappers schatten dat vier sterren het Arecibo-bericht zullen ontvangen binnen de eerste 500 jaar van de reis, te beginnen met een ster die bekendstaat als Gaia DR3 1328057940089589376, gelegen op ongeveer 395 lichtjaar afstand.

© Getty Images

Een nieuw bericht -

In 2018 organiseerden wetenschappers van Arecibo een wedstrijd om een bijgewerkte transmissie te maken. Studenten van de Universiteit van Mayagüez in Puerto Rico stelden een gedetailleerder bericht op, dat een galactische kaart, fysieke constanten en schema-updates bevatte.

© Getty Images

Het eren van het originele -

Het nieuwe ontwerp was een echo van de versie uit 1974, met behoud van binaire code en schematische eenvoud, terwijl het details moderniseerde, zoals het uitsluiten van Pluto en het toevoegen van belangrijke kosmische herkenningspunten zoals de ringen van Saturnus. Interessant is dat de biologische gegevens van het leven op aarde werden weggelaten.

© Public Domain

Een dichterbij gelegen doel -

Teegarden's Star, op slechts 12,5 lichtjaar afstand, werd geselecteerd als de bestemming voor het bijgewerkte bericht. Met mogelijk bewoonbare planeten zou een antwoord uit dit systeem binnen 25 jaar kunnen aankomen.

© Shutterstock

Instorting -

In 2020 stortte het Arecibo-observatorium in vanwege structurele schade veroorzaakt door orkaan Maria. Het verlies van het observatorium markeerde het einde van een tijdperk voor radioastronomie en interstellaire communicatie.

© Getty Images

Het behouden van een wetenschappelijke erfenis -

Voor Puerto Ricaanse wetenschappers en studenten was Arecibo een toegangspoort tot de sterren, en de instorting ervan verstoorde een wetenschappelijke hoeksteen van de gemeenschap. Er zijn echter plannen in de maak om de locatie van Arecibo om te vormen tot een educatief centrum, zodat de bijdragen van het observatorium aan de astronomie en wetenschap toekomstige generaties zullen inspireren.

© Getty Images

Een blijvende hoop -

De erfenis van Arecibo en zijn bericht is werkelijk een treffende weerspiegeling van het diepe verlangen van de mensheid om onze plaats in de kosmos te begrijpen. Terwijl technologie, creativiteit en verbeeldingskracht op aarde blijven bloeien, kunnen we alleen maar hopen dat onze kosmische buren bereid zullen zijn om op hun beurt "hallo" te zeggen.

Bronnen: (National Geographic) (Scientific American) (History.com)

© Shutterstock