De wetenschap achter weerstandstraining en rust bij veroudering
We pulken allemaal wel eens aan onze huid. Of het nu een loszittend korstje is of een schilferig stukje droge huid, de meesten van ons maken zich er wel eens schuldig aan. Maar het is van een andere orde wanneer dit gedrag dwangmatig wordt en je niet kunt stoppen. Dan spreek je van een huidpulkstoornis. Ook wel bekend als dermatillomanie of excoriatie stoornis.Maar wat veroorzaakt de drang om zo hardnekkig te pulken tot het punt van letsel, en is er een behandeling voor? In deze galerij beantwoorden we deze en nog veel meer vragen. Klik verder.
Huidpulkstoornis, ook bekend als dermatillomanie en excoriatiestoornis, is wanneer iemand dwangmatig aan zijn huid pulkt.
Dit is geen casual vorm van huidpulken, maar eerder een dwangmatig gedrag dat vaak leidt tot verwondingen en littekens.
Huidpulken staat in verband met obsessief-compulsieve stoornis (OCD), maar er zijn een paar verschillen. Een daarvan is de afwezigheid van obsessies (onbeheersbare gedachten of drang). Deze komen niet voor bij huidpulkstoornis.
Huidpulken gaat gepaard met een gevoel van opluchting en positieve emoties, iets wat meestal niet in dezelfde mate voorkomt bij OCD.
Zelfbeschadiging komt veel voor bij mensen met een huidpulkstoornis, terwijl bij OCD zelden sprake is van enige vorm van zelfbeschadiging.
Er wordt geschat dat de aandoening zowel mannen als vrouwen treft, maar het percentage vrouwen dat erdoor wordt getroffen, wordt verondersteld hoger te zijn.
Mensen met acne of eczeem hebben meer kans om een huidaandoening te ontwikkelen. De aandoening ontwikkelt zich vaak tijdens de adolescentie, maar ook volwassenen kunnen ermee te maken krijgen.
Dermatillomania is vrij zeldzaam. Alleen al in de VS wordt geschat dat het tussen de 1,4 en 5,4% van de volwassenen treft.
Mensen met de aandoening zijn zich er misschien wel of niet van bewust dat ze aan hun huid krabben. Het gedrag is dwangmatig en kan vaak niet worden gestopt. Dit kan leiden tot bloedingen, littekens en zelfs infectie van wonden.
Mensen met de aandoening kunnen zich schamen voor de verwondingen en littekens en proberen ze te verbergen door ze te bedekken met kleding en make-up. Deze schaamte kan leiden tot meer angst in het sociale leven van mensen.
De gebieden die het meest worden getroffen door huidaandoeningen zijn het hoofd (gezicht, nek, hoofdhuid), de armen (inclusief handen en vingers) en de benen (van dijen tot tenen).
Dit gebeurt wanneer de persoon zich er niet eens van bewust is dat ze aan hun huid krabben. Dit gebeurt vaak tijdens het uitvoeren van andere activiteiten (bijv. lezen, autorijden, tv kijken, enz.). Dit wordt beschouwd als een vorm van zelfstimulatie.
Drang om de huid op een specifiek gebied te krabben, wordt gericht krabben genoemd. Dit wordt beschouwd als een manier om verveling en/of gevoelens van ongemak te bestrijden.
Dermatillomanie heeft geen specifieke oorzaken, maar er zijn een paar factoren die een rol spelen bij de ontwikkeling van de huidaandoening.
Een van deze factoren is genetica. In dat geval heeft vaak één eerstegraads familielid de aandoening.
De hersenstructuur in gebieden die controle hebben over leren en gewoonteformatie is waarschijnlijk anders bij mensen met de aandoening.
Dermatillomania wordt soms gebruikt als een copingmechanisme in verband met andere psychische problemen, en als een vorm van emotionele regulatie (bijvoorbeeld omgaan met verveling, stress, angst, enz.).
Mensen met een huidaandoening kunnen ook last hebben van andere OCD-gerelateerde stoornissen, waaronder haartrekken (trichotillomanie) of nagelbijten (onychophagia).
Angststoornissen, evenals depressie, bipolaire stoornis en het Prader-Willi-syndroom, behoren tot de meest voorkomende geestelijke gezondheidsproblemen die worden geassocieerd met mensen die lijden aan dermatillomanie.
De meeste mensen krabben op een gegeven moment aan hun huid (bijvoorbeeld bij droge huid, puistjes, etc.), maar als dit gedurende een langere periode en herhaaldelijk gebeurt, is dat een van de belangrijkste tekenen dat iemand last kan hebben van een huidaandoening waarbij ze hun huid blijven openkrabben.
Een ander duidelijk symptoom is dat je er niet mee kunt stoppen, ondanks meerdere pogingen om het gedrag te veranderen. Ook tekenen van beschadiging en eventuele gemelde impact op het leven van de persoon (bijv. schaamte, sociaal isolement, enz.) zijn belangrijk.
Het uitsluiten van andere mogelijke oorzaken is ook belangrijk. Het gedrag mag niet worden veroorzaakt door andere huidaandoeningen, het gebruik van medicijnen (zowel voorgeschreven als recreatief), of door andere psychische aandoeningen zoals lichaamsdysmorfofobie.
De behandeling omvat meestal zowel medicatie als therapie. Medicijnen die in dergelijke gevallen worden gebruikt, kunnen antidepressiva, anti-epileptica en antipsychotica omvatten.
Nutraceuticals, zoals het aminozuur N-acetylcysteïne, kunnen ook helpen bij het onderdrukken van drang.
Naast medicatie wordt meestal ook een vorm van psychotherapie aanbevolen. Dit kan onder meer habit reversal therapy, cognitieve gedragstherapie (CGT) en acceptance and commitment therapy omvatten.
Mensen met dermatillomanie kunnen ook baat hebben bij groepstherapie en steun van medegroepsleden.
Omdat dermatillomanie een psychische aandoening is met verschillende mogelijke oorzaken, is het niet mogelijk om het te voorkomen.
Als je lijdt aan huidpulkstoornis, zijn er een paar dingen die je kunt doen, waaronder het vermijden van triggers. Het gedrag wordt vaak getriggerd door bepaalde omgevingen of situaties. Als je je hiervan bewust bent, probeer ze dan te vermijden.
Het pulkgedrag is minder waarschijnlijk als je handen bezig zijn (bijvoorbeeld door een friemelapparaat te gebruiken). Het dragen van handschoenen en/of kleding die delen van de huid bedekt waarop meestal wordt gepulkt, kan ook een manier zijn om verdere schade te voorkomen.
De drang om aan de huid te pulken kan gedurende het hele leven aanwezig zijn, maar met behandeling is het mogelijk om het aantal episodes te verminderen. Het is belangrijk om de onderliggende oorzaken van dermatillomanie aan te pakken.
Bronnen: (Cleveland Clinic) (Mental Health America) (Picking Me Foundation) (WebMD)
Hoe ernstig is huidpulkstoornis?
Het begrijpen van de oorzaken, symptomen en behandelingen
GEZONDHEID Dermatillomanie
We pulken allemaal wel eens aan onze huid. Of het nu een loszittend korstje is of een schilferig stukje droge huid, de meesten van ons maken zich er wel eens schuldig aan. Maar het is van een andere orde wanneer dit gedrag dwangmatig wordt en je niet kunt stoppen. Dan spreek je van een huidpulkstoornis. Ook wel bekend als dermatillomanie of excoriatie stoornis.Maar wat veroorzaakt de drang om zo hardnekkig te pulken tot het punt van letsel, en is er een behandeling voor? In deze galerij beantwoorden we deze en nog veel meer vragen. Klik verder.