Deze bezigheid helpt ons in vorm te blijven
Het internet is echt een enorme bibliotheek vol geschiedenis, waar heden en verleden samensmelten tot alles wat we weten over de mensheid. Tussen elk gesprek, elke foto en elk artikel, het World Wide Web heeft het allemaal. Maar niet voor lang meer. Het digitale landschap zoals wij dat kennen brokkelt namelijk af en bijna alles wat deel uitmaakt van het archief van onze wereld gaat mee ten onder. Met elke verlopen link, verwijderde account en verloren server valt het internet stilletjes uiteen.
Dit staat bekend als een Digital Dark Age, waarin onze technologie verandert in digitale leegtes waar voorheen stukjes van ons collectieve geheugen zaten. Wat is de oorzaak van dit vreemde nieuwe tijdperk? En hoe keren we het om? Klik door deze galerij om erachter te komen.
Al vele jaren beweren experts dat de snelle achteruitgang van het internet problemen zou veroorzaken voor de toekomst van de planeet. Deze zogenaamde "digitale apocalyps" lijkt steeds dichterbij te komen en zou in feite al voor onze deur kunnen staan.
Eerder in 2024 besloot Google zijn URL-verkortingsservice stop te zetten, die vroeger beknopte, gebruiksvriendelijke versies van links naar websites creëerde. Terwijl deze verkorte links offline gaan, wordt een enorme hoeveelheid webinhoud onbereikbaar, wat slechts het begin is van een wijdverspreid digitaal verdwijnen.
Naarmate digitale archieven verdwijnen, vervaagt ook onze online geschiedenis. Links en websites zullen langzaam offline gaan, en het volledige historische record van het web zou vrijwel verdwijnen.
Sociale netwerken en digitale journalistieke sites zullen ook verdwijnen, waardoor artikelen en informatieve pagina's onherstelbaar verloren gaan. De groeiende trend van linkrot (waarbij URL's niet meer werken) draagt bij aan het verval van toegankelijke online informatie, wat na verloop van tijd alleen maar erger zal worden.
Het internet is in wezen de standaard archief geworden waar geschiedenis en cultuur worden opgeslagen. De cloud (waar de meeste mensen hun foto's en waardevolle informatie opslaan) zou ook kunnen verdwijnen wanneer servers worden uitgeschakeld.
Net zoals de Bibliotheek van Alexandrië in 48 v.Chr. afbrandde en veel kennis uit de oude wereld verloren ging, zou het verdwijnen van digitale archieven ervoor zorgen dat het internet op dezelfde manier instort. Het potentieel voor historisch verlies is enorm, en de mensheid beweegt zich naar een punt waarop onze archieven niet meer zullen bestaan.
Studies schetsen een somber beeld: de helft van de hyperlinks in Amerikaanse Hooggerechtshof-zaken werkt nu niet meer, en bijna 25% van de 2,2 miljoen hyperlinks naar artikelen van de New York Times zijn kapot. En dit probleem verspreidt zich over het hele web.
Digitale content heeft traditionele archieven vervangen, waardoor het internet onze primaire opslagplaats voor cultuur en geheugen is geworden. Wanneer het internet verdwijnt, wist het delen van onze geschiedenis en beïnvloedt het hoe we onszelf begrijpen.
Terwijl bibliotheken fysieke kranten, boeken en films bewaren, gaan veel online archieven verloren omdat ze geen fysieke plekken hebben waar ze informatie opslaan. Tegenwoordig is het vaak onmogelijk om verouderde digitale artikelen of video's te vinden.
Online entertainmentarchieven (inclusief shows op MTV en Comedy Central) zijn verdwenen door veranderingen in eigendom. Zelfs populaire sites zoals Cartoon Network, Yahoo Groups en Friendster zijn verdwenen, wat decennia van digitale cultuur heeft uitgewist.
Games die zijn ontworpen voor verouderde systemen zijn nu verloren herinneringen. Zonder manier om er toegang toe te krijgen, verdwijnt de gamegeschiedenis. De mensheid wordt zich steeds meer bewust van de kwetsbaarheid van alleen digitale media.
Harde schijven gaan niet eeuwig mee. De harde schijven die in de jaren 90 door de muziekindustrie werden gebruikt, voordat de digitale wereld zich ontwikkelde, vallen nu uit elkaar.
Persoonlijke foto’s, e-mails en digitale records die op oude apparaten zijn opgeslagen, zijn vaak onvindbaar, omdat ze niet compatibel zijn met latere technologie. Terwijl deze apparaten stuk gaan, gaan herinneringen en persoonlijke geschiedenis voor altijd verloren.
In 1996 werd de Wayback Machine gecreëerd, die digitale kopieën van webpagina's verzamelt en opslaat. Het wordt nu beheerd door het Internet Archive, met een man genaamd Mark Graham als directeur. De Wayback Machine is een van de laatste wachters die vecht om de digitale cultuur te beschermen.
De Wayback Machine archiveert dagelijks automatisch meer dan een miljard URL's. En haar werk is belangrijk. In 2017 archiveerde de Machine ongeveer 5.000 video's van een YouTube-kanaal beheerd door Rohingya-activisten, die het slachtoffer waren van genocide.
De Wayback Machine wordt vaak belemmerd door betaalmuurtjes op wetenschappelijke en nieuwsartikelen. Het meeste onderzoek en journalistiek (dat vaak publiek gefinancierd is) is afgeschermd, en veel toekomstige generaties zullen misschien niet eens weten van hun bestaan naarmate het internet uit elkaar valt.
AI vormt ook een nieuwe bedreiging voor het internet. Veel sites blokkeren nu de toegang voor zowel AI als digitale archivarissen. Deze barrière voor digitale bewaring brengt het risico met zich mee dat geschiedenis wordt gewist en versnelt onbedoeld de digitale donkere eeuw.
Archieven doen meer dan alleen informatie bewaren; ze definiëren het maatschappelijke geheugen. Het verliezen van dit record brengt het risico van culturele amnesie met zich mee, waardoor het moeilijker wordt om ons verleden te begrijpen, terwijl essentiële elementen van de menselijke geschiedenis vervagen.
Corporaties (die vaak winst boven behoud stellen) controleren het merendeel van het web, en zij zijn minder geneigd om digitale records op verantwoorde wijze voor onbepaalde tijd te bewaren.
Zelfs foto’s en selfies lopen risico. Vijftien jaar geleden voerde een onderzoeker genaamd Loren McClenachan een studie uit om te onderzoeken of vissen kleiner werden. Het bleek dat de fysieke foto's die mensen maakten van hun vangsten de oplossing waren voor deze studie. Dit zou onmogelijk zijn met de huidige digitale-only foto-opslag.
Wanneer records verdwijnen, ontstaat er een toestand die bekend staat als "shifting baseline syndrome" (syndroom van verschuivende referentiepunten). Zonder beschikbare data gaan mensen ervan uit dat wat vandaag normaal is, ook normaal was in het verleden.
Wanneer mensen afhankelijk zijn van apparaten om persoonlijke herinneringen op te slaan, betekent dit dat bedrijven hun geschiedenis controleren. Bedrijfsmatige prioriteiten (niet cultureel behoud) bepalen het lot van gegevens, wat het persoonlijke en historische geheugen van mensen in gevaar brengt.
Onze keuze om afhankelijk te zijn van digitale apparaten leidt tot zelf opgelegde culturele amnesie. Door levens en geschiedenissen online op te slaan zonder duurzame backups, kiest de samenleving er feitelijk voor om haar verleden te vergeten.
Net zoals de vroege middeleeuwse Donkere Eeuwen beperkte historische records hadden voor 500 jaar, zou de Digitale Donkere Eeuw moderne kennis kunnen uitwissen. De samenleving zou zomaar een vergeten hoofdstuk in de menselijke geschiedenis kunnen worden.
Het internet herbergt ook sites die niet vrijelijk inzicht bieden in hun programmering. Platforms zoals X (voorheen bekend als Twitter) stonden gebruikers vroeger toe om hun interfaces te onderzoeken voor onderzoek naar volksgezondheid en respons op natuurrampen. Tegenwoordig is dit onmogelijk.
Zelfs verkiezingen lopen het risico te worden opgeslokt door de Digitale Donkere Eeuw. Sociale mediaplatforms werden vroeger gebruikt als “observatoria” om onafhankelijk bewijs van manipulatie te monitoren. Maar veranderingen in de toegang tot data (samen met de opkomst van AI) hebben dit moeilijker gemaakt.
Een post-alfabetische samenleving laat zeer weinig achter voor toekomstige generaties. Als de moderne cultuur beperkt blijft tot digitale technologie, kunnen toekomstige archeologen een gebrek aan informatie vinden dat vergelijkbaar is met pre-alfabetische samenlevingen.
De grootste stap om een Digitale Donkere Eeuw te voorkomen, is het regelmatig maken van back-ups van data op meerdere gemakkelijk kopieerbare apparaten (zoals externe harde schijven), zelfs als de data niet meer is dan persoonlijke foto's en media.
Nog beter zijn papieren kopieën die niet afhankelijk zijn van digitale formaten. Het opslaan van herinneringen en geschiedenis in fysieke vorm zou van onschatbare waarde blijken als (of wanneer) het internet in elkaar stort.
Bronnen: (Business Insider) (Wired)
We staan op het punt om een Digitale Donkere Eeuw binnen te gaan, maar wat betekent dat?
Terwijl online archieven verdwijnen, nemen ze onze geschiedenis mee
LIFESTYLE Internet
Het internet is echt een enorme bibliotheek vol geschiedenis, waar heden en verleden samensmelten tot alles wat we weten over de mensheid. Tussen elk gesprek, elke foto en elk artikel, het World Wide Web heeft het allemaal. Maar niet voor lang meer. Het digitale landschap zoals wij dat kennen brokkelt namelijk af en bijna alles wat deel uitmaakt van het archief van onze wereld gaat mee ten onder. Met elke verlopen link, verwijderde account en verloren server valt het internet stilletjes uiteen.
Dit staat bekend als een Digital Dark Age, waarin onze technologie verandert in digitale leegtes waar voorheen stukjes van ons collectieve geheugen zaten. Wat is de oorzaak van dit vreemde nieuwe tijdperk? En hoe keren we het om? Klik door deze galerij om erachter te komen.