© Shutterstock

Voorbereiding -

Dr. Zimbardo en zijn team hebben de kelder van het Stanford psychologiegebouw omgebouwd tot een nepgevangenis. Dit zou de setting zijn voor hun experiment.

© Getty Images 

Voorbereiding -

Ze plaatsten een advertentie in de krant waarin ze betaalde vrijwilligers zochten voor een studie over de psychologische effecten van het gevangenisleven. Ze ontvingen 75 reacties.

© Getty Images 

Gelijke voet -

De gekozen deelnemers waren allemaal gezonde jonge mannen uit vergelijkbare sociaaleconomische achtergronden en met een goed niveau van intelligentie.

© Getty Images 

Verdeling -

Ze werden willekeurig verdeeld in twee groepen: 10 gevangenen en 11 bewakers.

© NL Beeld

Arrestatie -

Het experiment begon met de 'arrestatie' van de gevangenen bij hun huizen door echte lokale politie. Ze werden naar het politiebureau gebracht en volgden alle procedures van een echte arrestatie.

© Shutterstock

De gevangenen - Ze werden vervolgens geblinddoekt en naar de nepgevangenis gereden. De muren waren kaal en de deuren en ramen waren met tralies beveiligd.

© iStock 

De gevangenen - De gevangenen werden allemaal ontdaan van hun kleren en gedelouseerd. Daarna kregen ze schorten aan en kregen ze een identificatienummer toegewezen.

© NL Beeld

Dehumanisering -

Ze zouden vanaf dat moment alleen bij hun identificatienummer worden genoemd en moesten ook zichzelf en andere gevangenen met identificatienummers in plaats van namen aanduiden.

© Getty Images 

Ontkoppeling -

De bewakers droegen allemaal identieke uniformen en donkere zonnebrillen om oogcontact te voorkomen.

© Shutterstock

Replicatie -

Deze details werden gekozen om de gevoelens van vernedering en anonimiteit op te roepen die echte gevangenen ervaren, ook al vertegenwoordigen ze geen echte gevangenispolitiek.

© Reuters

De bewakers -

De bewakers werkten in shifts van acht uur, met drie tegelijk. Ze hadden fluitjes en knuppels en kregen te horen dat ze alles moesten doen wat nodig was om de orde te handhaven.

© Shutterstock

Minimale interferentie -

Dr. Zimbardo fungeerde als bewaker, maar zat voornamelijk achterover om te kijken hoe de gebeurtenissen zich ontvouwden.

© Getty Images 

Tellingen -

De bewakers begonnen hun dominantie te bevestigen door middel van 'tellingen'. Ze maakten de gevangenen om 2:30 uur 's nachts wakker met fluitjes en lieten hen tegen de muur staan. Dit werd op regelmatige intervallen herhaald om de bewakers frequente mogelijkheden voor interactie met de gevangenen te geven.

© Shutterstock

Strafmaatregelen beginnen -

Als de bewakers het gevoel hadden dat de gevangenen respectloos waren, lieten ze hen push-ups doen, soms met een bewaker of medegevangen die op hun rug stond.

© Getty Images 

Ophopende intimidatie -

De gevangenen werden gedwongen zinloze taken uit te voeren en werden vaak beledigd en gedemoraliseerd door de bewakers.

© Getty Images 

Afnemende uitdaging -

De gevangenen waren over het algemeen onderdanig en namen de regels zeer serieus. Ze uitten zelfs boosheid naar medegevangenen die de regels overtraden en stonden soms aan de kant van de bewakers.

© NL Beeld

Rebellie - Het was een verrassing toen de gevangenen op de tweede dag in opstand kwamen. Ze trokken hun schorten uit en barricadeerden zichzelf in hun cellen door de bedden tegen de deur te duwen, terwijl ze de bewakers door de tralies uitdaagden.

© NL Beeld

Reactie van de bewakers -

De bewakers waren boos en gefrustreerd en besloten om versterking in te schakelen. Off-duty bewakers werden opgeroepen en zij spootten de gevangenen nat met brandblussers voordat ze de deuren met geweld openbraken.

© Shutterstock

Nasleep -

De relaties tussen de bewakers en de gevangenen veranderden na dit punt. De bewakers werden spottender en toonden openlijk minachting voor de gevangenen, terwijl de gevangenen meer onderdanig en neergedrukt werden.

© Shutterstock

Verandering in tactiek - Dit was het moment waarop de bewakers het idee kregen om psychologische tactieken in plaats van fysieke tactieken te gebruiken.

© iStock 

Voorrechten -

Ze begonnen de basisrechten van de gevangenen, zoals eten, tandenpoetsen of naar de wc gaan, te behandelen als 'voorrechten' die konden worden gegeven of afgenomen afhankelijk van hun gedrag.

© Shutterstock

Vernedering -

Ze dwongen de gevangenen om een emmer als toilet te gebruiken en weigerden hen toe te staan deze te legen, wat de degradatie en intimidatie verder vergrootte.

© Getty Images 

Manipulatie - De aanvoerders van de opstand kregen hun voorrechten afgenomen, terwijl de anderen speciale voeding mochten eten in hun bijzijn. Dit doodde de solidariteit tussen de gevangenen.

© NL Beeld

Manipulatie -

Later veranderden ze plotseling de rollen en gaven ze slecht gedragen gevangenen voorrechten. Dit creëerde de indruk dat ze beloond werden voor het informeren over hun medegevangenen, ook al was dat niet het geval.

© Shutterstock

Begint te breken -

Toen een gevangene een mentale breakdown had en uit de gevangenis werd gehaald om in een nabijgelegen kamer te rusten, lieten de bewakers de overgebleven gevangenen luidkeels zingen dat hij een 'slechte gevangene' was.

© Shutterstock

Begint te breken -

Dr. Zimbardo drong er bij de distress-situatie aan dat de man het experiment moest stoppen, maar hij weigerde en zei dat hij niet kon weggaan omdat zijn celgenoten slecht over hem dachten.

© Shutterstock

Verlies van grip op de werkelijkheid -

De dokter moest hem eraan herinneren dat hij geen gevangene was en dat hij niet in een echte gevangenis was. De man die onbedaarlijk aan het huilen was, veranderde plotseling van houding en stemde ermee in om te vertrekken.

© Shutterstock

Het einde -

Meerdere gevangenen kregen vergelijkbare breakdowns waarbij ze begonnen te huilen en te schreeuwen. Het experiment zou twee weken duren, maar Dr. Zimbardo beëindigde het op de zesde dag.

© Shutterstock

Conclusies -

De sadisme en agressie die de bewakers binnen enkele dagen vertoonden, was schokkend voor Dr. Zimbardo en zijn team. De escalatie van de mishandeling en de psychologische stress van de gevangenen was ongekend.

© Shutterstock

Conclusies -

De onderzoekers zagen verschillende overeenkomsten tussen het gedrag van de bewakers en het gerapporteerde gedrag van Nazi-officieren die concentratiekampen bewaakten.

© Getty Images 

Conclusies -

Dr. Zimbardo kwam tot de conclusie dat mensen zich gemakkelijk aanpassen aan de sociale rollen die van hen worden verwacht, vooral rollen die sterk gestereotypeerd zijn, zoals die van een gevangenisbewaker.

© Getty Images 

Conclusies -

Als we de bevindingen van dit experiment toepassen op andere situaties, kan het ons helpen de groeiende epidemie van politiegeweld te begrijpen.

© Getty Images 

Conclusies -

Dit experiment, samen met vele andere gebeurtenissen in de geschiedenis, toont aan hoe kwetsbaar gewone mensen zijn voor de macht van situaties en systemen.

© Shutterstock

Conclusies - Het is eng om te bedenken dat we niet helemaal de controle over onszelf hebben. Een groter bewustzijn van ons potentieel om op deze manier beïnvloed te worden, kan ons allemaal helpen om op het goede pad te blijven.

© Shutterstock

Conclusies -

De echte les die uit dit experiment en de oplopende politiegeweld kan worden getrokken, is dat er een dringende behoefte is aan hervorming binnen het strafrechtsysteem.

Zie ook: Het Tuskegee Experiment: Het meest kwaadaardige verhaal in de medische geschiedenis

© NL Beeld