De link tussen militaire training en extremisme
Wie mooi wil zijn moet pijn lijden, luidt het gezegde. En als je de verschillende schoonheidsidealen en modetrends van de afgelopen eeuwen bekijkt, snap je waar deze zin vandaan komt. Vrouwen en soms ook mannen gaan tot het uiterste om te voldoen aan het ideaal van die tijd. Waar ze vroeger nog hun wimpers epileerden en botten probeerden te hervormen, spuiten we nu onze lippen op en zorgen we dat ons lichaamshaar hier en daar nooit heeft lijken te bestaan. Onze voorouders hebben zwaar geleden om het 'perfecte' uiterlijk te verkrijgen. Benieuwd naar de bizarre en pijnlijke mode- en beautytrends van vroeger? Klik dan verder!
Ooit gedacht waarom die vrouwen op oude schilderijen er toch zo vreemd uitzien? Dat komt waarschijnlijk omdat een hoog glad voorhoofd tijdens de Renaissance een beautytrend was. Vrouwen plukten en schoren hun haren bij de haargrens weg.
Vaak droegen ze daarbij ook een hoofdtooi en verstopten ze de teruggetrokken haargrens, zodat ze bijna kaal leken.
Sommige vrouwen verwijderden daarbij ook nog eens hun wenkbrauwen en wimpers. Wenkbrauwen en wimpers werden destijds namelijk als te sexy gezien, dus daarom was een blotebillengezicht een trend.
In de Asiatische cultuur maakten men hun tanden zwart om verschillende redenen. Gitzwarte objecten werden als immens mooi beschouwd. Dat zie je ook terug in de vele zwart gelakte objecten.
Het zwart maken van tanden stond bekend als 'ohaguro', en wordt al honderden jaren toegepast in Japan. Vroeger werd het gedaan bij tienermeisjes en -jongens om hun volwassen worden aan te duiden. Tijdens de Edoperiode, maakten vrouwen, nadat ze getrouwd waren, hun tanden dagelijks zwart.
In de 17e-eeuw begon de halslijn van kledingstukken te dalen. In deze tijd werd een bleke huid geassocieerd met welvaart. Als arme arbeider stond je namelijk de hele dag in de zon, dus was een gebruinde huid een teken dat je van lagere klassen afkomstig was.
Rijke vrouwen wilden dat hun decolleté er zó bleek uitzag, dat het soms bijna doorschijnend leek. Om hun huid nog bleker te laten lijken, tekenden ze soms blauwe lijnen om aderen na te bootsen.
Tepelpiercings blijken al eeuwenlang een trend te zijn. In het Victoriaans tijdperk droegen vrouwen al een 'boesemring'.
De prins Albert is een piercing door het mannelijk edele deel. De echte prins Albert was de man van koningin Victoria en het gerucht gaat dat hij de eerste persoon ooit was met een dergelijke piercing. Echter is het verhaal waarschijnlijk bedacht door de echte uitvinder die niet Albert heette. noch koninklijk was.
Kleine sierlijke voeten worden als übervrouwelijk en mooi beschouwd in veel culturen. De Chinese traditie sloeg daar wellicht wat in door. Hoewel onbekend is waar deze traditie vandaan komt, was het erg gebruikelijk onder de vrouwen en dochters van edelmannen rond de 13e eeuw.
Rond het 6e levensjaar werden meisjesvoeten zo ingebonden dat het de groei van de voet belemmerde en een vorm aannamen die destijds als aantrekkelijk werd beschouwd. Vandaag de dag leven er nog steeds vrouwen met deze misvormde voeten.
Sommige eeuwenoude culturen hervormden hun schedel, oftewel kunstmatige schedelvorming. Verondersteld wordt dat dit populair was onder de Maya's. Archeologische vondsten in Frankrijk toonden ook misvormde schedels daterend uit de 5e eeuw.
Een plank werd aan het hoofd van een baby bevestigt, om op die manier de schedel langer te maken. Dit gebeurde bij zowel meisjes als jongens. Het lijkt erop dat dit om redenen van schoonheid gebeurde, eerder dan statusvertoon.
De vrouw uit de renaissance had te kampen met meerdere schoonheidsidealen. We zagen al een bleke huid voorbij komen, daarnaast waren een wespentaille en brede heupen, roze lippen en wangen en korte tanden ook een trend.
Men vond toen al witte tanden erg mooi, maar niet zo'n enorme witte galerij zoals we die bij de Hollywood smile zien. Vrouwen wilden het liefste melktanden hebben. Tanden zien we echter maar weinig terug in schilderijen uit die tijd, omdat bijna niemand mooie witte tanden had.
Net als de bleke huid in de renaissance, werden onpraktisch lange nagels gezien als teken van welvaart. Je hoefde immers maar weinig met je handen te werken als je rijk was. Klotsten de dukaten echt tegen de planken, dan kon je je versierde nagelbeschermers veroorloven.
Van de Middeleeuwen tot de 18e eeuw draaide het allemaal om de kuit. Mannen gaven niets om sterke armen, maar om gespierde kuiten.
Mannen droegen kniekousen, dus was het belangrijk dat je zag dat je kuiten gespierd waren. Sommige mannen droegen zelfs opvulling in hun sokken om ze nog krachtiger te doen lijken.
Vrouwelijk lichaamshaar wordt tegenwoordig op grote schaal teruggewonnen. Kunstenaar Frida Kahlo stond niet bepaald klaar met een scheermes wanneer haar gezichtshaar de kop op stak. Desondanks is de unibrow nog steeds niet heel gewenst.
Voor de oude Grieken was het voor vrouwen echter een teken van schoonheid en intelligentie. Vrouwen stipten met donkere poeder zelfs de ruimte tussen wenkbrauwen aan, om ze nog voller te doen lijken. Degene die werden geboren met twee gescheiden wenkbrauwen, verbonden ze gewoon met verf.
Door de jaren heen zagen we verschillende typen korsetten voorbij komen om daarmee verschillende silhouetten te creëeren. Rond het begin van de 19e eeuw kwam het scheidingskorset in de mode.
Dit korset scheidde het decolleté om daarmee een bredere buste te creëeren. Soms hadden ze een driehoekige vulling in het midden, zodat de borsten geen kans kregen tegen elkaar aan te kruipen.
Een extremere en gevaarlijke variant van het korset verscheen begin 1900. Het s-bochtkorset drukte het lichaam in een zandloperfiguur en dwong de heupen in een onnatuurlijke stand naar achteren.
Daardoor werd ook de rug naar achteren gedrukt, waardoor er een s-vorm ontstond. Het was dan ook niet vreemd dat er in die tijd veel vrouwen waren met beschadigde wervelkolommen.
Europese vrouwen ontdekte make-up rond de 18e eeuw. Het tijdperk van Marie Antoinette. Alles omtrent mode en beauty was decadent. Een getekend schoonheidsvlekje was het summum van elegantie, maar sommige vrouwen lieten het daar niet bij.
Schoonheidsvlekjes werden gemaakt van kleine stukjes stof, die op het gezicht werden geplakt. Dit kon in verschillende vormpjes worden gesneden, zoals sterretjes of vierkanten. De plaatsing was ook belangrijk. Een vlek bij de mond duidde op flirterigheid.
Door export- en importproblemen tijdens de Tweede Wereldoorlog, was er een tekort aan dameskousen. Gezien vrouwen in die tijd nog vrijwel enkel rokken droegen, waren kousen erg gewild. Ze vonden er een oplossing voor, door hun benen zo te beschilderen dat het leek dat ze een kous droegen. Inventief!
Degene die zich geen verf konden veroorloven, deden het met sap. Sommige vrouwen brachten ook nog een decoratief lijntje aan.
Bronnen: (Ranker) (All Things Interesting) (Style Caster) (Live Japan) (BBC)
We zijn blij dat deze mode- en beautytrends voorbij zijn
Dit raakte niet voor niets uit de mode
LIFESTYLE Geschiedenis
Wie mooi wil zijn moet pijn lijden, luidt het gezegde. En als je de verschillende schoonheidsidealen en modetrends van de afgelopen eeuwen bekijkt, snap je waar deze zin vandaan komt. Vrouwen en soms ook mannen gaan tot het uiterste om te voldoen aan het ideaal van die tijd. Waar ze vroeger nog hun wimpers epileerden en botten probeerden te hervormen, spuiten we nu onze lippen op en zorgen we dat ons lichaamshaar hier en daar nooit heeft lijken te bestaan. Onze voorouders hebben zwaar geleden om het 'perfecte' uiterlijk te verkrijgen. Benieuwd naar de bizarre en pijnlijke mode- en beautytrends van vroeger? Klik dan verder!