© Shutterstock

Casimir Funk (1884-1967) en "vitamines" -

Casimir Funk, een in Polen geboren biochemicus, bedacht het woord "vitamine" in 1911, wat tegenwoordig bekend staat als "vitamine". Hij ontdekte dit door een chemische amine te isoleren in kippenvoer en de daaropvolgende tekortkoming te onderzoeken die optrad.

© Shutterstock

Gerardus Johannes Mulder (1802-1880) -

Maar lang voor Funk, stelde Gerardus Johannes Mulder, een Nederlandse chemicus, in 1838 voor dat eiwitten een belangrijke rol speelden in de gezondheid.

© Getty Images

Scheurbuik en rachitis -

In de daaropvolgende decennia werd er nieuwe kennis over voeding opgedaan, waarbij werd opgemerkt dat fruit, groenten en zuivelproducten hielpen bij het genezen van scheurbuik en rachitis. Echter, eiwit werd nog steeds beschouwd als het "echte voedingsstof" voor gezondheid.

© Getty Images

Beriberi -

Zeelieden tijdens lange zeereizen leden ook aan beriberi, een aandoening waarbij ze gevoelloosheid in de benen en voeten ervoeren en hartfalen kregen. Er werd waargenomen dat armere zeelieden het slechter deden, en men vermoedde dat een gebrek aan eiwitten hiervoor de reden was.

© Getty Images

Christian Eijkman (1858-1930) -

Professor Christian Eijkman, een Nederlandse legerarts, observeerde wat er gebeurde met de gezondheid van kippen die witte rijst aten in vergelijking met die welke bruine, onbewerkte rijst aten waarbij de zemelen nog intact waren.

© Getty Images

Rijst experimenten -

Hij ontdekte dat de kippen die witte rijst aten leden aan beriberi, en merkte later op dat dit ook het geval was bij menselijke gevangenispopulaties die witte rijst aten. Dit legde de basis voor de bevindingen van Casimir Funk over aminen en de daaropvolgende ontdekkingen van vitaminen.

© Shutterstock

De ontdekking van vitaminen en de naamgevingsconventie -

De eerste ontdekkingen van vitaminen worden zo genoemd vanwege de referenties in een masterproefschrift van Cornelia Kennedy. Zij was de leerling van Elmer McCollum, de persoon die wordt gecrediteerd met de ontdekking van vitamine A. Kennedy gebruikte de aanduidingen "A" en "B" om onderscheid te maken tussen de twee typen vitaminen die in haar proefschrift werden besproken. De namen bleven hangen en werden voortgezet door McCollum en anderen, wat leidde tot nieuwe vitaminen die op dezelfde manier werden genoemd als ze werden ontdekt.

© Shutterstock

Vitamine B1 (Thiamine): 1910 -

De Japanse onderzoeker Umetaro Suzuki was de eerste die vitamine B1 ontdekte door aberinezuur te isoleren in rijst. Nadat het wateroplosbare thiamineverbinding uit rijstzemelen was verwijderd, werd beriberi waargenomen bij degenen die het consumeerden.

© Shutterstock

Vitamine B1 (Thiamine): 1910 -

Casimir Funk ging verder met het isoleren van thiamine uit rijstzemelen in 1911, maar het was pas in 1926 dat de scheikundigen Barend Coenraad Petrus Jansen en Willem Frederik Donath de actieve stof isoleerden. In 1934 bepaalde Robert Runnels Williams de structuur van wat we tegenwoordig kennen als B1/thiamine.

© Shutterstock

Vitamine A (Retinol): 1913 -

Vitamine A werd ontdekt als een vetoplosbare fractie van voedsel die noodzakelijk bleek te zijn voor de groei en overleving van jonge ratten tijdens experimenten.

© Shutterstock

Vitamine A (Retinol): 1913 -

Op het moment van ontdekking was de vitaminehypothese van Casimir Funk populair geworden. McCollum's ontdekking van vitamine A was het eerste geïsoleerde voedingsbestanddeel dat werd aangetoond om deficiëntieziekte te voorkomen.

© Shutterstock

Vitamine C (ascorbinezuur): 1920 -

Albert Szent-Györgyi ontdekte de chemische stof ascorbinezuur - ook bekend als vitamine C - die het lichaam in staat stelt om koolhydraten, vetten en eiwitten efficiënt te gebruiken.

© Shutterstock

Vitamine C (ascorbinezuur): 1920 -

Vitamine C was de allereerste vitamine die industrieel werd geproduceerd voor suppletie. Szent-Györgyi ontving de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde in 1937 voor zijn ontdekking.

© Shutterstock

Vitamine D (Calciferol): 1920 -

In eerste instantie maakte wat we nu begrijpen als vitamine D deel uit van het vroegste begrip van vitamine A door wetenschappers. Pas na experimenten met levertraan werden de twee factoren gescheiden.

© Shutterstock

Vitamine D (Calciferol): 1920 -

Het bestanddeel in levertraan dat effectief bleek tegen rachitis werd opnieuw gecategoriseerd en gelabeld als vitamine D. Binnen een decennium was de verrijking van voedingsmiddelen met vitamine D op gang gekomen in de VS.

© Shutterstock

Vitamine B2 (riboflavine): 1922 -

Vitamine B2 (riboflavine) werd in 1922 ontdekt door Richard Kuhn in Duitsland en Theodor Wagner-Jauregg in Oostenrijk, hoewel de essentiële aard ervan pas later volledig werd begrepen.

© Shutterstock

Vitamine B2 (riboflavine): 1922 -

Het B2-complex werd later geïsoleerd van de andere B-vitaminen in 1933 in Duitsland door Kuhn en zijn collega Paul György.

© Shutterstock

Vitamine E (tocoferol): 1922 -

In 1922 werd vitamine E ontdekt door Herbert McLean Evans en Katharine Scott Bishop. Het werd oorspronkelijk gebruikt om de verbindingen met antioxidante activiteit van α-tocoferol te beschrijven.

© Shutterstock

Vitamine E (tocoferol): 1922 -

In 1935 werd aan de Universiteit van Californië, Berkeley, vitamine E voor het eerst in zuivere vorm geïsoleerd door Evans en Gladys Anderson Emerson.

© Shutterstock

Vitamine K (fylloquinon): 1929 -

Vitamine K werd ontdekt door Carl Peter Henrik Dam tijdens zijn onderzoek aan het Biochemisch Instituut van de Universiteit van Kopenhagen tussen 1928 en 1930.

© Shutterstock

Vitamine K (fylloquinon): 1929 -

Deze ontdekking bevorderde het begrip van bloedstolling en leidde tot een nieuwe levensreddende therapie voor bloedingsziekten. De "K" werd gekozen om de Deense term "koagulation" weer te geven, vandaar dat het niet vitamine F wordt genoemd.

© Shutterstock

Vitamine B5 (Pantotheenzuur): 1933 -

Dr. R. J. Williams ontdekte B5/pantotheenzuur in 1933. De naam is afgeleid van het Griekse woord "pantos", wat "van alle kanten" betekent.

© Shutterstock

Vitamine B5 (Pantotheenzuur): 1933 -

Pantotheenzuur werd later geïdentificeerd als een onderdeel van het complex voor vetzuursynthese. Zijn functionele vormen werden erkend als co-enzym A (CoASH) en 4'-fosfopantotheïne, een component van het acyl-dragereiwit (ACP).

© Shutterstock

Vitamine B6 (pyridoxine): 1934 -

Vitamine B6/pyridoxine werd in 1934 ontdekt door Paul György (die een jaar eerder vitamine B2 had geïsoleerd) en zijn collega's.

© Shutterstock

Vitamine B6 (pyridoxine): 1934 -

Het actieve bestanddeel werd enkele jaren later, in 1938, geïsoleerd door Samuel Lepovsky van de Universiteit van Californië, Berkeley.

© Shutterstock

Vitamine B7 (biotine): 1935 -

Oorspronkelijk werd het vitamine H genoemd toen het compound voor het eerst werd ontdekt door Paul György in 1931. Wat we vandaag kennen als B7/biotine werd voor het eerst geïsoleerd in zijn zuivere vorm in 1935.

© Shutterstock

Vitamine B7 (biotine): 1935 -

De Duits-Nederlandse biochemicus Fritz Kögl en zijn promovendus Benno Tönnis, aan de Universiteit Utrecht, isoleerden een kristallijne stof die zij geloofden deel uit te maken van de 'bios'-factor en noemden het biotine. Later werd ontdekt dat het identiek was aan vitamine H.

© Shutterstock

Vitamine B3 (niacine): 1937 -

De Amerikaanse biochemicus Conrad Arnold Elvehjem ontdekte de structuur van nicotinezuur, later verkort tot "niacine," een combinatie van nicotinisch en vitamine.

© Shutterstock

Vitamine B9 (foliumzuur): 1941 -

In 1941 werd foliumzuur/B9 voor het eerst geïsoleerd uit spinazie. De wetenschappers die deze nieuwe vitamine zuiverden, besloten het folaatzuur te noemen, naar het Latijnse woord voor blad, "folium".

© Shutterstock

Vitamine B12 (cobalaminen): 1947 -

Vitamine B12 werd voor het eerst geïsoleerd in 1948 door de Amerikaanse chemicus Karl Folkers en de Britse chemicus Baron Alexander Todd. Een jaar na de ontdekking werd dit nieuwe verbinding getest op een patiënt die leed aan pernicieuze anemie, wat haar genas.

© Shutterstock

Vitamine B12 (cobalaminen): 1947 -

Cobalaminen/B12 bleken later een belangrijke groeifactor bij dieren te zijn, waardoor boeren begonnen met het verrijken van het dieet van vee met deze vitamine.

Bronnen: (National Geographic) (Britannica) (American Chemical Society) (ScienceDirect) (Netmeds) (Medicine LibreTexts) (National Library of Medicine) (Oxford Academic)

© Shutterstock